Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Inteligentny i zabawny tekst: trochę o Koperniku (o którym mało co wiadomo na pewno), ale przede wszystkim o epoce i jej postaciach kręcących się gdzieś na orbitach (a może deferentach?) życia Kopernika.
Bardzo przyjemna lektura dla wszystkich ciekawych świata i historii (różnych).

Inteligentny i zabawny tekst: trochę o Koperniku (o którym mało co wiadomo na pewno), ale przede wszystkim o epoce i jej postaciach kręcących się gdzieś na orbitach (a może deferentach?) życia Kopernika.
Bardzo przyjemna lektura dla wszystkich ciekawych świata i historii (różnych).

Książka całkiem dobra, choć więcej mówi życiu o Marii Konopnickiej niż o tytułowej Marii. Jest to zrozumiałe, a na pewno prostsze, skoro o Konopnickiej zachowało się znacznie więcej źródeł.
Jednak o Konopnickiej trzeba czytać u Marii Szypowskiej ("Konopnicka jakiej nie znamy" - świetny portret epoki i bardzo wnikliwe spojrzenie na bohaterkę). Maria Dulębianka pozostaje zaś nadal zaledwie cieniem osoby. Duży niedosyt.

PS. Aż prosiło się, by w takiej książce porządnie zarysować początki ruchu feministycznego na ziemiach polskich. Duża luka!

Książka całkiem dobra, choć więcej mówi życiu o Marii Konopnickiej niż o tytułowej Marii. Jest to zrozumiałe, a na pewno prostsze, skoro o Konopnickiej zachowało się znacznie więcej źródeł.
Jednak o Konopnickiej trzeba czytać u Marii Szypowskiej ("Konopnicka jakiej nie znamy" - świetny portret epoki i bardzo wnikliwe spojrzenie na bohaterkę). Maria Dulębianka pozostaje zaś...

Sedaris to nowalijka w moim ogródku czytelniczym - świeża i ożywcza. Jego opowieści rodzinne brzmią autentycznie, a na domiar podane są inteligentnie i lekko.
Smakowita porcja lektury.

Sedaris to nowalijka w moim ogródku czytelniczym - świeża i ożywcza. Jego opowieści rodzinne brzmią autentycznie, a na domiar podane są inteligentnie i lekko.
Smakowita porcja lektury.

To pewnie byłoby zadowalające czytadło, gdyby nie sąsiedztwo lektury "Ślepego zabójcy" Margaret Atwood. Taka przepaść, taki nokaut!

Zalecam więc ostrożnie sięgać po zbyt dobrą literaturę - nie dotyczy to książki Kate Morton oczywiście.

To pewnie byłoby zadowalające czytadło, gdyby nie sąsiedztwo lektury "Ślepego zabójcy" Margaret Atwood. Taka przepaść, taki nokaut!

Zalecam więc ostrożnie sięgać po zbyt dobrą literaturę - nie dotyczy to książki Kate Morton oczywiście.

Beletrystyka w najlepszym wydaniu - pierwsza liga powieściowa!
Margaret Atwood nie tylko ma coś do powiedzenia, ale przede wszystkim potrafi o tym OPOWIADAĆ. Polecam oczywiście.

Beletrystyka w najlepszym wydaniu - pierwsza liga powieściowa!
Margaret Atwood nie tylko ma coś do powiedzenia, ale przede wszystkim potrafi o tym OPOWIADAĆ. Polecam oczywiście.

Reportaż w wersji light - niby o krwawych dyktaturach, ale w formie lekkostrawnych anegdot na towarzyskim spotkaniu.

Można, nie trzeba - filozofii życia nie odmieni.

Reportaż w wersji light - niby o krwawych dyktaturach, ale w formie lekkostrawnych anegdot na towarzyskim spotkaniu.

Można, nie trzeba - filozofii życia nie odmieni.

Przyzwoita składanka reporterska z kilkoma udanymi tekstami.
Zdołała wypełnić moją poznawczą "białą plamę" Białorusi kolorami i ludźmi.
Dla zainteresowanych sąsiadami i ich światem - jako wprowadzenie do tematu.

Przyzwoita składanka reporterska z kilkoma udanymi tekstami.
Zdołała wypełnić moją poznawczą "białą plamę" Białorusi kolorami i ludźmi.
Dla zainteresowanych sąsiadami i ich światem - jako wprowadzenie do tematu.

Pospolita wyprawa koleją okazuje się niezwykłą podróżą w czasie po świecie dawno przepadłym. Nazwy stacji brzmią polsko i swojsko, tym bardziej zdumiewa rozdźwięk między patriotycznym obrazem Galicji wyrytym w naszej rodzimej literaturze przedwojennej, a realiami życia na tych wielokulturowych terenach ukazanymi przez autora.

Jestem pod wielkim urokiem! Każda książka Martina Pollacka to cymes.

Pospolita wyprawa koleją okazuje się niezwykłą podróżą w czasie po świecie dawno przepadłym. Nazwy stacji brzmią polsko i swojsko, tym bardziej zdumiewa rozdźwięk między patriotycznym obrazem Galicji wyrytym w naszej rodzimej literaturze przedwojennej, a realiami życia na tych wielokulturowych terenach ukazanymi przez autora.

Jestem pod wielkim urokiem! Każda książka...

Słusznie polecana i chwalona - kto lubi dobre książki, nie powinien omijać.

Słusznie polecana i chwalona - kto lubi dobre książki, nie powinien omijać.

Zaskakująco ciekawa wyprawa do Indii: literacko wyśmienita i wnikliwa kulturowo!
Poznawanie dalekiego świata mając za przewodnika człowieka pokroju Williama Dalrymple to przywilej, więc grzech nie skorzystać. Czytajcie na zdrowie!

Zaskakująco ciekawa wyprawa do Indii: literacko wyśmienita i wnikliwa kulturowo!
Poznawanie dalekiego świata mając za przewodnika człowieka pokroju Williama Dalrymple to przywilej, więc grzech nie skorzystać. Czytajcie na zdrowie!

Przyjemnie i niezobowiązująco, czyli porcja inteligentnej rozrywki skrojona pod każdego bibliofila.

Przyjemnie i niezobowiązująco, czyli porcja inteligentnej rozrywki skrojona pod każdego bibliofila.

Niech nikogo nie zniechęci obfita objętość powieści Eugenidesa - rozmiar nie ma znaczenia, gdy czyta się tak wyśmienicie!

Niech nikogo nie zniechęci obfita objętość powieści Eugenidesa - rozmiar nie ma znaczenia, gdy czyta się tak wyśmienicie!

Może zbyt liryczna, może zbyt tkliwa, ale jednak to drobiazg literacki w dobrym gatunku.

Może zbyt liryczna, może zbyt tkliwa, ale jednak to drobiazg literacki w dobrym gatunku.

Saga rodzinna w minimalistycznej formie -dla mnie prawdziwie ujmująca lektura.

Saga rodzinna w minimalistycznej formie -dla mnie prawdziwie ujmująca lektura.

To książka tym ważniejsza, im więcej na naszych ulicach mody na bezrefleksyjny "patriotyzm": jedyny słuszny i twarzowo wprasowany w t-shirt.
Bez zadęcia, ale z szacunkiem. Ważny głos świadka historii, który powinien być czytany i dyskutowany. Przynajmniej tyle.

To książka tym ważniejsza, im więcej na naszych ulicach mody na bezrefleksyjny "patriotyzm": jedyny słuszny i twarzowo wprasowany w t-shirt.
Bez zadęcia, ale z szacunkiem. Ważny głos świadka historii, który powinien być czytany i dyskutowany. Przynajmniej tyle.

Sylwetka Wandy Rutkiewicz - ujęcie powierzchowne.
Realia epoki - funkcja dekoracyjna.
Wspinaczka wysokogórska - pominięta, najpewniej jako zbędny balast dla tekstu o himalaistce.

Płytka, nijaka, tabloidowa wersja losów Wandy Rutkiewicz. Kolejna marketingowa wydmuszka wydawnicza.

Sylwetka Wandy Rutkiewicz - ujęcie powierzchowne.
Realia epoki - funkcja dekoracyjna.
Wspinaczka wysokogórska - pominięta, najpewniej jako zbędny balast dla tekstu o himalaistce.

Płytka, nijaka, tabloidowa wersja losów Wandy Rutkiewicz. Kolejna marketingowa wydmuszka wydawnicza.

Udane spotkanie z Meksykiem: dobrze napisane i w ciekawym ujęciu.
Będę wyczekiwać kolejnych opowieści Oli Synowiec o tym zakątku świata.

Udane spotkanie z Meksykiem: dobrze napisane i w ciekawym ujęciu.
Będę wyczekiwać kolejnych opowieści Oli Synowiec o tym zakątku świata.

Lekkostrawnie, błyskotliwie i z humorem o nie takim znowu rajskim życiu na jednej z koralowych wysp Pacyfiku.
Przyjemność bez trywializowania, bo i refleksji nie brak po lekturze tej książki. Polecam bardzo.

Lekkostrawnie, błyskotliwie i z humorem o nie takim znowu rajskim życiu na jednej z koralowych wysp Pacyfiku.
Przyjemność bez trywializowania, bo i refleksji nie brak po lekturze tej książki. Polecam bardzo.

O dawnym i współczesnym Timbuktu warto poczytać. Choć wykonanie nie zachwyca, a mnogość nierozróżnialnych postaci męczy i dręczy.

(Gwiazdka ekstra za rzetelność historyczną i gładki styl).

O dawnym i współczesnym Timbuktu warto poczytać. Choć wykonanie nie zachwyca, a mnogość nierozróżnialnych postaci męczy i dręczy.

(Gwiazdka ekstra za rzetelność historyczną i gładki styl).

Ciekawe życie opisane w bardzo nieciekawy sposób.

Fascynująca postać Gertrude Bell nie potrzebowała hagiograficznego ujęcia - dużo ciekawiej byłoby poznać w niej człowieka pewnej epoki, a nie pomnik kolonializmu brytyjskiego. Szkoda, bo polski czytelnik nie ma zbyt dużego wyboru w tym temacie.

Ciekawe życie opisane w bardzo nieciekawy sposób.

Fascynująca postać Gertrude Bell nie potrzebowała hagiograficznego ujęcia - dużo ciekawiej byłoby poznać w niej człowieka pewnej epoki, a nie pomnik kolonializmu brytyjskiego. Szkoda, bo polski czytelnik nie ma zbyt dużego wyboru w tym temacie.