Biografia poprawna. Życie Gertrude opisane dość szczegółowo, aczkolwiek na tyle nijako, że nie wzbudziło to we mnie emocji. Nie widziałam w tym też, aby Gertrude doświadczała jakichś szczególnych trudności, w związku z tym, że była kobietą, a przecież to jest clue problemu. Rodzina ją wspierała, nie naciskała, by ta znalazła sobie męża, a Bellowie byli bogaci, więc Gertrude nie musiała martwić się o sprawy życiowe (mogła sobie pozwolić na niedbanie o pieniądze, bo je po prostu miała). Oczywiście niektórzy panowie sarkali, ale z książki nie wynika, by Bell to w czymkolwiek przeszkadzało. Nawet w tak mizoginistycznym społeczeństwie, jak wśród Arabów. Nie twierdzę oczywiście, że bohaterka nie była dyskryminowana jako kobieta, tylko że w tej biografii jakoś niezbyt to widać.
Paradoksalnie te rozdziały, które traktują o jej najważniejszych dokonaniach, czyli dyplomacji na Bliskim Wschodzie, zwieńczonej utworzeniem Iraku, nudziły mnie i część tego przekartkowałam. Nieszczególnie interesują mnie wojenki w tamtym rejonie świata, które jak zaczęły się 100 lat temu, tak trwają nadal i trudno się połapać o co w tym wszystkim chodzi. A autorka dokładnie opisuje ówczesną sytuację polityczną i Bell w tym jest najmniej. Stworzenie Iraku tj. państwa arabskiego, też nie wiem, czy z perspektywy czasu wyszło światu na dobre...

Biografia poprawna. Życie Gertrude opisane dość szczegółowo, aczkolwiek na tyle nijako, że nie wzbudziło to we mnie emocji. Nie widziałam w tym też, aby Gertrude doświadczała jakichś szczególnych trudności, w związku z tym, że była kobietą, a przecież to jest clue problemu. Rodzina ją wspierała, nie naciskała, by ta znalazła sobie męża, a Bellowie byli bogaci, więc Gertrude...

Postać Gertrude Bell była mi całkowicie nieznana i dosyć przypadkowo przeczytałem tą książkę. Muszę powiedzieć iż mi sie spodobała, przede wszystkim zapoznałem się z biografią nieznanej mi osoby jak i w trakcie czytania odkryłem, że Gertrude Bell to "Lawrence z Arabii w spódnicy"

Postać Gertrude Bell była mi całkowicie nieznana i dosyć przypadkowo przeczytałem tą książkę. Muszę powiedzieć iż mi sie spodobała, przede wszystkim zapoznałem się z biografią nieznanej mi osoby jak i w trakcie czytania odkryłem, że Gertrude Bell to "Lawrence z Arabii w spódnicy"

Nie ma nic bardziej denerwującego niż autor biografii bezgranicznie i bezkrytycznie zakochany w osobie, o której pisze. I ta postawa autorki bardzo mi przeszkadzała w odbiorze opowieści o Gertrude Bell. Wymęczyłam tą książkę. Notka w wikipedii jest napisana ciekawiej niź ta książka. Strasznie się męczyłam czytając i zamiast oczekiwać tego co dalej, jak ułożyło się życie niezwykle inspirującej bohaterki, to czekała, aż dobiję to ostatniej strony.

Nie ma nic bardziej denerwującego niż autor biografii bezgranicznie i bezkrytycznie zakochany w osobie, o której pisze. I ta postawa autorki bardzo mi przeszkadzała w odbiorze opowieści o Gertrude Bell. Wymęczyłam tą książkę. Notka w wikipedii jest napisana ciekawiej niź ta książka. Strasznie się męczyłam czytając i zamiast oczekiwać tego co dalej, jak ułożyło się życie...

Bywają chwile, że życie wydaje się ciągiem potknięć i wtedy dobrze pomyśleć o kimś, kogo siła wleje siłę i w Twoje serce. Gertrude Bell była jedną z tych kobiet, o których się nie zapomina i które, pomimo trudów, idą dalej wykazując się męstwem o wiele większym, niż mógłby się kiedykolwiek wykazać mężczyzna. W świecie, w którym dzisiaj trudno o prawdziwy autorytet, w którym królują celebryci pozbawieni wiedzy, pokory i siły, przepełnieni zaś śmieszną dumą, arogancją i napuszonym ego – ktoś taki jak panna Bell zdaje się być oazą na pustyni jałowych myśli i głośnych głupców.
„Córka Pustyni”, to świetna biografia, szczegółowa, autorka zadbała o każdy drobiazg i z pieczołowitością nakreśliła nam nie tylko samą Gertrude, ale i sytuację polityczną, tak ważną w kontekście tej nieprzeciętnej Osoby.
Jestem pod wielkim wrażeniem i podziwiam tę kobietę, pragnę brać z niej przykład i, tak jak ona, nigdy się nie poddawać. Oczywiście miała wiele przewagi nad „zwykłymi śmiertelnikami” – była nieziemsko bogata, co umożliwiło jej prowadzenie badań, podróże i poznawanie kultur, ludzi i smaków całego świata… mimo to, posiadała walecznego ducha, który prowadził ją do miejsc niebezpiecznych i ocalał przed śmiercią, którą tak często wzywała na pojedynek.
Jej życie, to obraz namalowany samymi intensywnymi kolorami, mocną zielenią, głęboką żółcią, bezkresnym błękitem walczącym z zimnym granatem, przeszywającą czernią i wreszcie krwistą czerwienią. Gertrude Bell potrafiła po tym świcie chodzić, sztukę życia doprowadziła do perfekcji i kiedy kochała, kochała całkowicie, z poświęceniem i odwagą. Taka miłość mogła przerażać, mogła też odstraszać, mogła nawet zabić, ale tylko taką miłość, można nazwać miłością – gdyż, czy miłość jest dla tchórzy?
Ogromnie wam polecam tę książkę! Może i panna Bell nie była nieomylna, może jej ślepe zapatrzenie w kulturę wschodu czasami ją oślepiało i zacierało prawdę, ale walczyła dzielnie, potrafiła się przyznać do porażek, zdobywała wiedzę z zapałem tak przeraźliwie żarłocznym, że można by ją porównać do wygłodniałego tygrysa. Była kobietą, która bez najmniejszych wątpliwości wyprzedzała swoją epokę, pokazywała, że kobiecość, to nie słabość – a siła. I, co może najważniejsze - udowodniła, jak ekstremalnie ważna jest odpowiednia EDUKACJA.
Podróżniczka, alpinistka, intelektualistka, pisarka, wojowniczka, polityk, fotograf, archeolog, szpieg – KOBIETA.
9/10

Bywają chwile, że życie wydaje się ciągiem potknięć i wtedy dobrze pomyśleć o kimś, kogo siła wleje siłę i w Twoje serce. Gertrude Bell była jedną z tych kobiet, o których się nie zapomina i które, pomimo trudów, idą dalej wykazując się męstwem o wiele większym, niż mógłby się kiedykolwiek wykazać mężczyzna. W świecie, w którym dzisiaj trudno o prawdziwy autorytet, w którym...

Biografia Gertrude Bell zapowiadała się bardzo dobrze - w końcu mowa tu o wybitnej kobiecie, której talenty i osiągnięcia można by wymieniać w nieskończoność. Książka Georginy Howell przybliża niebezpieczne podróże, trudne polityczne wybory Getrude, a także jej niepowodzenia w życiu uczuciowym.

Bez wątpienia jest to solidnie napisana bibliografia, a jednak momentami czułam sie przytłoczona ilością przytaczanych przez autorkę informacji.

Biografia Gertrude Bell zapowiadała się bardzo dobrze - w końcu mowa tu o wybitnej kobiecie, której talenty i osiągnięcia można by wymieniać w nieskończoność. Książka Georginy Howell przybliża niebezpieczne podróże, trudne polityczne wybory Getrude, a także jej niepowodzenia w życiu uczuciowym.

Bez wątpienia jest to solidnie napisana bibliografia, a jednak momentami...

Doceniam trud włożony przez autorkę i jej skrupulatność, ale...
Książka bardzo obszerna - no właśnie, za obszerna. Bardzo długie opisy, nic nie wnoszące szczegóły i po prostu... nuda - to wszystko sprawiło, że nie zdołałem tej książki przeczytać do końca.
By poznać lepiej niezwykłą Gertrude Bell warto poczytać nieco o niej w internecie i obejrzeć (świetny!) film "Królowa pustyni". Książka niestety, jak dla mnie, nieudana.

Doceniam trud włożony przez autorkę i jej skrupulatność, ale...
Książka bardzo obszerna - no właśnie, za obszerna. Bardzo długie opisy, nic nie wnoszące szczegóły i po prostu... nuda - to wszystko sprawiło, że nie zdołałem tej książki przeczytać do końca.
By poznać lepiej niezwykłą Gertrude Bell warto poczytać nieco o niej w internecie i obejrzeć (świetny!) film "Królowa...

O ile sama postać Gertrude wydaje się ciekawa, to sama książka już niestety nie porywa. Widać sporo pracy włożonej w opracowanie książki, ale czyta się ją nieco na siłę, brakuje ciekawej narracji, do tego zaburzona miejscami chronologia nie ułatwia czytania. Duża szkoda, bo z tego życiorysu można było "wycisnąć" znacznie więcej.

O ile sama postać Gertrude wydaje się ciekawa, to sama książka już niestety nie porywa. Widać sporo pracy włożonej w opracowanie książki, ale czyta się ją nieco na siłę, brakuje ciekawej narracji, do tego zaburzona miejscami chronologia nie ułatwia czytania. Duża szkoda, bo z tego życiorysu można było "wycisnąć" znacznie więcej.

Niezwykła, nietuzinkowa kobieta, wychodząca poza kanony, schematy obowiązujące w czasach, w których żyła. Błyskotliwa, działająca na wielu polach, społeczniczka, reformatorka, charakteryzująca się odwagą w prezentowaniu i obronie własnych poglądów. Jednocześnie prawdziwa wiktoriańska dama i Królowa Pustyni. Mimo swoich dokonań nie była doceniana przez rodaków. Można ją uznać za osobę spełnioną. „Sądzę, iż umierała bardzo szczęśliwa, ponieważ jej dzieło polityczne – jedno z największych, jakiego kiedykolwiek podjęła się kobieta – została doprowadzone do końca…”
Zaprezentowana biografia zawiera dużo faktów z jej życia. Ukazuje tło polityczno-społeczne zmian zachodzących w jej kraju i na Bliskim Wschodzie. Niezwykła rzeczowość opisu. I chyba ta rzeczowość trochę przytłacza.

Niezwykła, nietuzinkowa kobieta, wychodząca poza kanony, schematy obowiązujące w czasach, w których żyła. Błyskotliwa, działająca na wielu polach, społeczniczka, reformatorka, charakteryzująca się odwagą w prezentowaniu i obronie własnych poglądów. Jednocześnie prawdziwa wiktoriańska dama i Królowa Pustyni. Mimo swoich dokonań nie była doceniana przez rodaków. Można ją...

Ciekawe życie opisane w bardzo nieciekawy sposób.

Fascynująca postać Gertrude Bell nie potrzebowała hagiograficznego ujęcia - dużo ciekawiej byłoby poznać w niej człowieka pewnej epoki, a nie pomnik kolonializmu brytyjskiego. Szkoda, bo polski czytelnik nie ma zbyt dużego wyboru w tym temacie.

Ciekawe życie opisane w bardzo nieciekawy sposób.

Fascynująca postać Gertrude Bell nie potrzebowała hagiograficznego ujęcia - dużo ciekawiej byłoby poznać w niej człowieka pewnej epoki, a nie pomnik kolonializmu brytyjskiego. Szkoda, bo polski czytelnik nie ma zbyt dużego wyboru w tym temacie.

Długo czekałam, aż "Córka pustyni" trafi w moje ręce, ale było warto.

Warto zaznaczyć, że nie jest to tkliwe romansidło, czy książka w stylu europejki, która trafia do Afryki a potem chce się wydostać i nie potrafi. Jest to biografia kobiety, która żyła na przełomie XIX i XX wieku i była wówczas uznawana za jedną z najmądrzejszych kobiet ( jak to brzmi !) Swoich czasów.

Przyznam, że pierwszy raz nie tylko o książce, ale i bohaterce przeczytałam na łamach magazynu "Wysokie obcasy" i do tegoż bym odsyłała, ew. do notki na Wikipedii. Była bardzo interesującą kobietą. Wpierw odbyła podróż dookoła świata, by zrobić przerwę na zdobywanie alpejskich szczytów, by potem wrócić do Swej wielkiej miłości jaką był Bliski Wschód. Znała kilka języków, czytywała i tłumaczyła poezję perską, spotykała się i przyjaźniła z szejkami, była tam skąd ludzie żywi nie wracali (Ha`il),walczyła o to, by mogło powstać Państwo Irańskie. A, i w międzyczasie prowadziła bardzo aktywne życie, że tylko wspomnę, iż pomagała podczas I wojny światowej - bynajmniej nie z bezpiecznego Londynu.

Kiedy piszę tą notkę, zastanawiam się tylko jak by się potoczyło jej życie, gdyby mogła je dzielić z ukochaną osobą ... cóż tkliwości odłożę na bok i jedyne co mi pozostaję, to zachęcić do przeczytania tych, którzy lubią solidne biografie, bo ta takową jest w istocie. Biografią wielkiej Osoby, która odeszłaby w zapomnienie, gdyby nie G.Howell.

Długo czekałam, aż "Córka pustyni" trafi w moje ręce, ale było warto.

Warto zaznaczyć, że nie jest to tkliwe romansidło, czy książka w stylu europejki, która trafia do Afryki a potem chce się wydostać i nie potrafi. Jest to biografia kobiety, która żyła na przełomie XIX i XX wieku i była wówczas uznawana za jedną z najmądrzejszych kobiet ( jak to brzmi !) Swoich...