Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść w konwencji przygodowej, lecz jego mroczna aura, na pograniczu snu i majaczeń, przypomina powieści grozy.
Głównym bohaterem jest karzeł Aleksander, który wraz ze swoim panem, Hrabią, otrzymują od króla Rzeczypospolitej, Stanisława Augusta, zadanie dostarczenia tajnego pisma Katarzynie II.
Rzecz jest niezwykłej wagi, gdyż dotyczy spraw państwowych. Ich poselstwo wyrusza pod pretekstem zgłębiania nauk i poznawania obcych krajów.
Podróż obfituje w różne dziwne i niebezpieczne przygody, coraz bardziej zapuszczają się w dzikie ostępy, w których spotykają rozbójników, zakonników i więźniów skazanych na zesłanie, tutaj też pobrzmiewają echa libertynizmu.
Oprócz przygód dominują filozoficzne rozważania Aleksandra. Wspomina odwiedzane dwory Europy, gdzie panowała wyjątkowa swoboda w podejściu do seksu i nagości. W salonach rozprawia się z ówczesnymi myślicielami, na czele z Voltaire`m.
W swoich rozważaniach pochwala, a równocześnie neguje pewne trendy oświeceniowe, zwłaszcza libertynizm. Jego ukochana, karlica Rozyna, jest w rękach zdemoralizowanego markiza.
Ale też nachodzi go gorzka refleksja głębszej natury. To zachowanie opozycji szlacheckiej, zwłaszcza magnaterii Rzeczypospolitej, która sprzeciwiała się reformom wprowadzanym przez króla , widząc w nich zagrożenie dla swoich przywilejów. " Ogryzają oni Polskę jak psy kość".
Stanisław August Poniatowski, współautor reform ustrojowych i powstania Konstytucji 3 Maja, rozpoczął realizację wzmocnienia władzy królewskiej, czemu sprzeciwiała się caryca Katarzyna II oraz Prusy i Imperium Habsburgów, gdyż w ich interesie było osłabienie pozycji Rzeczypospolitej.
Tytuł jest metaforą zaczerpniętą z Biblii, gdzie Aniołowie wstępują i zstępują z Nieba , a oznacza wysłanie posłańca od króla do ambasadora w innym kraju i odwrotnie.
Na koniec nachodzi mnie refleksja, czy ten utwór nie jest ponadczasowy!? W każdym razie daje dużo do myślenia. Warto po niego sięgnąć.

Powieść w konwencji przygodowej, lecz jego mroczna aura, na pograniczu snu i majaczeń, przypomina powieści grozy.
Głównym bohaterem jest karzeł Aleksander, który wraz ze swoim panem, Hrabią, otrzymują od króla Rzeczypospolitej, Stanisława Augusta, zadanie dostarczenia tajnego pisma Katarzynie II.
Rzecz jest niezwykłej wagi, gdyż dotyczy spraw państwowych. Ich poselstwo...

Jestem pod dużym wrażeniem tego utworu. Widać, że Autor nie tylko pięknie i realistycznie opisywał klimaty zimowej Alaski ale potrafił także stworzyć powieść marynistczno-przygodową, pełną pasji walki z morskim żywiołem. Bardzo ciekawie opisuje życie ludzi na statku , którzy trudnili się połowem fok. Niesamowite wydarzenia mrożące krew w żyłach, relacje wśród marynarzy i kapitanem, pełne wzajemnej nienawiści, rzeź bezbronnych fok... Na prawdę trudno oderwać się od tej lektury, pisanej ze znawstwem sztuki żeglarskiej, ludzkich namiętności i niezwykle dynamicznej akcji.
Narratorem jest poeta, uratowany po katastrofie promu, którym podróżował , przez " Upiora ", szkunera dowodzonego przez kapitana zwanego Wilkiem Morskim. Wkrótce przekonuje się , że nazwisko wyjatkowo pasuje do okrutnego i bezwzględnego kapitana. Nie ma też dla niego ulgi, musi zapracować na swoje utrzymanie. Kim jest ten potwór ?- to pytanie zadaje sobie , widząc Wilka Morskiego czytającego w samotności Biblię i rozmwiającego nie tylko gwarą marynarską ale także czystą angielszczyzną, znającego literaturę.
"Wilk Morski" jest również powieścią psychologiczną, zmusza nas do zastanowienia się nad granicą ludzkiego okrucieństwa, jak zło determinuje niektre postawy, czy można z nim walczyć czy poddać się .
Ukazanie ludzi twardych, brutalnych, nie mających żadnych skrupułów, nie pasuje mi do ckliwego opisu postaci Maud. Zdrobnienia o jej "małych rączkach", " drobnej twarzyczki i główki" czy "pięknych usteczkach" i innych przymiotach wyjątkowo raziły na tle burzliwych wydarzeń. To jedyny minus powieści.
I jeszcze, czytając o Wilku Morskim, nasuwało mi się podobieństwo do diabolicznego kapitana Ahaba z "Moby Dicka". Tam opisany był statek wielorybniczy, tutaj poławiacze fok.
Jednak ze względu na dynamiczną i sensacyjną akcję, uważam, że "Wilk Morski "jest wyjatkowy i o wiele lepszy.

Jestem pod dużym wrażeniem tego utworu. Widać, że Autor nie tylko pięknie i realistycznie opisywał klimaty zimowej Alaski ale potrafił także stworzyć powieść marynistczno-przygodową, pełną pasji walki z morskim żywiołem. Bardzo ciekawie opisuje życie ludzi na statku , którzy trudnili się połowem fok. Niesamowite wydarzenia mrożące krew w żyłach, relacje wśród marynarzy...

Ostatnia część cyklu Cmentarza Zapomnianych Książek, może nie dorównuje "Cieniowi wiatru", mimo wszystko nadal jest klimatyczna, tajemnicza i ponura.
Carlos Ruiz Zafon pisze swoje książki specyficznym stylem , gdzie rzeczywistość miesza się z iluzją. Czytając je odczuwamy niepokój, czar starej Barcelony hipnotyzuje, czuć zapach starych , zapomnianych książek a jego bohaterowie często żyją niczym w koszmarnym śnie i wśród duchów przeszłości.
Sensacyjna fabuła " Labiryntu duchów" jest oparta na faktycznych wydarzeniach mających miejsce w czasie II wojny światowej i po wojnie w Hiszpanii. Generał Franco , przywódca antyrepublikańskiego przewrotu, objąwszy władzę w 1936 roku, wprowadził państwo klerykalne i reżimowe. Więził i mordował wszystkich , którzy byli przeciwko rządowi. Zabierali ich dzieci , żeby wychowywano je w duchu frankistowskim, fałszowano zgony. Umieszczali je w sierocińcach, prowadzone przez Kościól lub oddawano i sprzedawano rodzinom, które były na usługach rządu albo wyznające idee prawicowe. Z biegiem czasu proceder ten polegał na porywaniu dzieci zwykłych ludzi. W całej aferze uczestniczyli lekarze, urzędnicy, ministrowie, zakonnice i księża. Reżim Franco trwał niemal cztery dekady, aż do jego śmierci w 1975 roku.
Dramatyczne wątki wszystkich części Cmentarza Zapomnianych Książek sięgają początku wojny domowej, która rozpoczęła się od sporów między przedstawicielami prawicy i lewicy. Obie strony konfliktu stosowały przemoc wobec przeciwników politycznych. Po obu stronach było kilkaset tysięcy ofiar.
Republikanie masowo rozstrzeliwali księży i zakonnice. Frankiści działaczy lewicowych i urzędników. Po obaleniu lewicowego rządu, Franco rozpoczął reżim, wprowadził obozy koncentracyjne ale najwiekszym jego celem było zdobycie Barcelony, ważnego centrum przemysłowego będącego w rękach republikanów i odcięcie ich od granicy z Francja, przez którą dostarczane były dla nich posiłki . W 1938 roku bombowce Franco dokonały bombardowania Barcelony. Śmialo można też powiedzieć, że krwawa wojna domowa w Hiszpanii była zwiastunem II Wojny Światowej. Chichotem losu jest to, że Franco, ten morderca i ludobójca po wojnie okrzyknięty został między innymi Liderem Wojny Wyzwoleńczej przeciw Komunizmowi i jego Współsprawcom.
Sceny z bombardowania Barcelony przejmująco opisane są właśnie w "Labiryncie duchów". Tutaj też rozwiązane są zagadki z poprzednich części, opadł kurz w labiryncie zapomnianych książek, umarł dyktator. Przed niektórymi bohaterami rozpocznie się nowe życie, bez strachu i rozpaczy. Nowe pokolenie rodziny Sempere czeka fascynująca podróż do Cmentarza Zapomnianych Książek.
Dla mnie też była to fascynująca podróż. Czekam na kolejne książki autora, może będą równie magiczne.

Ostatnia część cyklu Cmentarza Zapomnianych Książek, może nie dorównuje "Cieniowi wiatru", mimo wszystko nadal jest klimatyczna, tajemnicza i ponura.
Carlos Ruiz Zafon pisze swoje książki specyficznym stylem , gdzie rzeczywistość miesza się z iluzją. Czytając je odczuwamy niepokój, czar starej Barcelony hipnotyzuje, czuć zapach starych , zapomnianych książek a jego...

Oparta na faktach, wstrząsająca opowieść o życiu więźniarki skazanej na deportację do Nowej Południowej Walii w Australii.
Anglia drugiej połowy XVIII wieku nie daje sobie radę z liczbą skazańców. Więzienia są przepełnione, gdyż surowo karano za najmniejsze przewinienie. A kary były niewspółmierne do popełnionych przestępstw. Bieda i ogromna przepaść klasowa, doprowadzała ludzi z nizin do kradzieży ,rozboju czy nierządu.
Postanowiono więc , pozbycie się więźniów do niedawno odkrytej Austrlii, dokładnie do Botany Bay. Tutaj mieli pracować aby stworzyć podwaliny pod nowe kolonie angielskie.
Dzisiejsi mieszkańcy Australii to w większości potomkowie skazańców i żołnierzy, którzy ich pilnowali. Rzadko jednak zdajemy sobie sprawę jak tutaj trafiali. Ta opowieść jest świadectwem w jak szokujących warunkach byli przewożeni. Najpierw przebywali na tzw. hulkach a potem statkami niczym bydło przez wiele miesięcy stłoczeni, często zakuci w kajdany, obdarci i o głodowych racjach przez rozszalałe oceany. Kobiety, mężczyźni i dzieci. Zależni od kaprysu czy charaktru kapitana. Cel podróży także okazał się wielkim rozczarowaniem, głód, nieznane niebezpieczne tereny i wrogo nastawieni tubylcy oraz widmo szubienicy za kradzież żywności.
To skłoniło Mary do spektakularnej, dramatycznej ucieczki, łącznie jedenaście osób, na odkrytej łodzi, przez kilka mórz, niebezpieczną rafę wschodniego wybrzeża Australii. To co przeżyła wraz z innymi oraz trzyletnią córeczką i kilkumiesięcznym synkiem, znajdziemy w drugim tomie. A są to przeżycia wstrząsające. Silna i dzielna Mary dotarła na wyspę Timor ale zapłaciła za to straszliwą cenę. Tutaj znowu dopadło ją długie ramię angielskiej sprawiedliwości.
Losy Mary Bryant i jej współtowarzyszy splecione są również z buntownikami ze statku "Bounty".
Serdecznie polecam do lektury trzech tomów o życiu tej niezwykłej kobiety, wywierającej swoją postawą i urodą pozytywne wrażenia . Książka jest hołdem złożonym kobiecie, która nade wszystko ceniła wolność i pragnęła żeby jej dzieci nie cierpiały głodu.
Jeszcze raz polecam.

Oparta na faktach, wstrząsająca opowieść o życiu więźniarki skazanej na deportację do Nowej Południowej Walii w Australii.
Anglia drugiej połowy XVIII wieku nie daje sobie radę z liczbą skazańców. Więzienia są przepełnione, gdyż surowo karano za najmniejsze przewinienie. A kary były niewspółmierne do popełnionych przestępstw. Bieda i ogromna przepaść klasowa,...

"Milczenie" to przejmująca historia o męczeństwie za wiarę chrześcijańską japońskich katolików, ludzkich wyborach w obliczu grożącej śmierci, to tragiczna historia księży, którzy wyparli się Chrystusa w obawie o swoje życie, a może by chronić japońskich chrześcijan !?. To także pytania do Boga, dlaczego milczy gdy Jego wyznawcy są męczeni w okrutny sposób. A może to wielka ofiara Współcierpienia z Bogiem, który umarł za nas na krzyżu!
Akcja powieści oparta jest na faktach. Postać o. Sebastiao Rodrigues, to jezuita i misjonarz, Sycylijczyk o. Giuseppe Chiara, który został wysłany do Japonii aby odnależć portugalskiego jezuitę (postać również autentyczna )Cristovao Ferreire , misjonarza, który dokonał apostazji. Prześladowania Rodriguesa miały miejsce w latach 1637-1638.
Chrześcijaństwo w Japonii do roku 1587 mialo się dobrze i liczyło około 300 tys.wiernych, za sprawą przybywających misjonarzy z Portugalii i licznych cudzoziemców . Prześladowania rozpoczęły sie właśnie od roku 1587, od zranionej dumy, kiedy to dwie japońskie chrześcijanki odmówiły zostania nałożnicami szoguna, sprawującego faktyczną władzę namiestnika słabnącej władzy cesarskiej. Drugą przyczyną byli bonzowie- buddyjscy duchowni, którzy mieli silne wpływy, zwłaszcza na japońskiej prowincji. I trzecią - niechlubna polityka protestanckich kupców angielskich i holenderskich , którzy chroniąc swoje interesy , podjudzali i brali aktywny udział w przesladowaniu katolików. To oni wymyślili sposób, jak poznać chrześcijanina, czyli podeptania krzyża. Sami, jako protestańci, odrzucali "zabobony " katolickie,czyli cześć dla Znaku Męki Chrystusa.
Kolejną fazą prześladowań był cały XVII wiek, do poczatku XVIII wieku zamordowano 200 tysięcy chrześcijan, w tym wszystkich misjonarzy. Prześladowania odznaczały się systematycznością a także niezwykłym okrucieństwem, miedzy innymi ukrzyżowaniami, nie tylko dorosłych ale również dzieci, czy tortura jamy. Od 1640 roku rozpoczęła się izolacja Japonii, trwająca przeszło 220 lat.
Książka Shusaku Endo i film z 2016 roku w reżyserii Martina Scorsese, robi wstrząsające wrażenie. Dotyka tematu religii i wiary w Boga, czy jest ona głęboka i zadaje nam pytanie- jak zachowalibyśmy się w obliczu grożącego nam niebezpieczeństwa. Czy można połączyć chrześcijaństwo z krajem tak egzotycznym jakim jest Japonia, odmienna mentalnie i kulturowo od Europy. Czy można połączyć chrześcijaństwo z buddyzmem..
Jakże istotne kwestie,zwłaszcza w dzisiejszej dobie, kiedy Europie grozi islamizacja,chrzescijanie znów są prześladowani a Krzyż profanowany.
Shusaku Endo był japońskim pisarzem, w jedenastym roku życia został ochrzczony. Swoje powieści historyczno-przygodowe tworzył z perspektywy katolika żyjącego w społeczeństwie buddyjskim.(wikipedia). A głównym aspektem były próby ukazania duchowych rozterek Japończyka-chrześcijanina.
"Milczenie" możemy śmiało przyrównać do "Misji",oba utwory ukazują prześladowania katolików. Sceneria "Milczenia" ,bagno, błoto i deszcz, symbolizuje glebę, na której nic nie urośnie .
Gorąco polecam, książkę i film! Jednocześnie polecam przeczytanie Męczeństwo w Kraju Kwitnącej Wisni, na portalu Adonai.pl

"Milczenie" to przejmująca historia o męczeństwie za wiarę chrześcijańską japońskich katolików, ludzkich wyborach w obliczu grożącej śmierci, to tragiczna historia księży, którzy wyparli się Chrystusa w obawie o swoje życie, a może by chronić japońskich chrześcijan !?. To także pytania do Boga, dlaczego milczy gdy Jego wyznawcy są męczeni w okrutny sposób. A może to...

Autor przedstawia dekadencki świat, najprawdopodobniej z czasów jemu współczesnych , po Rewolucji Październikowej, chociaż sam zaprzecza w przedmowie.
Świat obłudy i zepsucia, wszechobecnej kokainy i erotomanii.
Obawa przed rewolucją i komunizmem, wyzwala w bohaterach dzikie żądze i zwierzęce pożądanie. Zdrady,perwersja,narkotyczne otumanienie, alkoholiczne biby i homoseksualne orgie, przeplatane pojedynkami i próbami samobójczymi. To świat kompletnej zgnilizny moralnej. A całość okraszona wywodami filozoficznymi i metafizycznymi.
Akcja rozpoczyna się i kończy jesienią w nieokreślonym czasie, pomiędzy kolejnymi przewrotami, prawdopodobnie z 1926 i 1927 roku i jest symbolem odchodzącego świata.
W zniszczonym świecie wartości, widzimy jednostkę zmagającą się z rzeczywistością, szukającej własnej drogi. To spełnienie katastroficznych wizji Autora, zakończonych jego samobójczą śmiercią 18 września 1939 roku, dzień po wkroczeniu Rosjan do Polski.
Współcześni Witkacego, zarzucali mu wprowadzenie gorszących scen, a wręcz pornograficznych. Autor zaprzecza w przedmowie, jednak nie należy mu wierzyć, to poniekąd jest powieść pornograficzna , gdyż fabuła dotyczy życia intymnego bohaterów, i jak wcześniej napisałam, okraszona licznymi dygresjami filozoficznymi i egzystencjalnymi.
Jeżeli przebrniemy przez ten gąszcz traktatów, całość okaże się bardzo ciekawa i wciągająca.
Mimo, że twórczość Witkiewicza to nie moja bajka, tą powieść polecam. Szczególnie w formie audiobooka, gdzie lektor, Krzysztof Wakuliński, fantastycznie czytał, a do tego wstawki muzyczne podkreślające ponurość fabuły.

Autor przedstawia dekadencki świat, najprawdopodobniej z czasów jemu współczesnych , po Rewolucji Październikowej, chociaż sam zaprzecza w przedmowie.
Świat obłudy i zepsucia, wszechobecnej kokainy i erotomanii.
Obawa przed rewolucją i komunizmem, wyzwala w bohaterach dzikie żądze i zwierzęce pożądanie. Zdrady,perwersja,narkotyczne otumanienie, alkoholiczne biby i...