Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oparta na faktach, wstrząsająca opowieść o życiu więźniarki skazanej na deportację do Nowej Południowej Walii w Australii. Anglia drugiej połowy XVIII wieku nie daje sobie radę z liczbą skazańców. Więzienia są przepełnione, gdyż surowo karano za najmniejsze przewinienie. A kary były niewspółmierne do popełnionych przestępstw. Bieda i ogromna przepaść klasowa, doprowadzała ludzi z nizin do kradzieży ,rozboju czy nierządu. Postanowiono więc , pozbycie się więźniów do niedawno odkrytej Austrlii, dokładnie do Botany Bay. Tutaj mieli pracować aby stworzyć podwaliny pod nowe kolonie angielskie. Dzisiejsi mieszkańcy Australii to w większości potomkowie skazańców i żołnierzy, którzy ich pilnowali. Rzadko jednak zdajemy sobie sprawę jak tutaj trafiali. Ta opowieść jest świadectwem w jak szokujących warunkach byli przewożeni. Najpierw przebywali na tzw. hulkach a potem statkami niczym bydło przez wiele miesięcy stłoczeni, często zakuci w kajdany, obdarci i o głodowych racjach przez rozszalałe oceany. Kobiety, mężczyźni i dzieci. Zależni od kaprysu czy charaktru kapitana. Cel podróży także okazał się wielkim rozczarowaniem, głód, nieznane niebezpieczne tereny i wrogo nastawieni tubylcy oraz widmo szubienicy za kradzież żywności. To skłoniło Mary do spektakularnej, dramatycznej ucieczki, łącznie jedenaście osób, na odkrytej łodzi, przez kilka mórz, niebezpieczną rafę wschodniego wybrzeża Australii. To co przeżyła wraz z innymi oraz trzyletnią córeczką i kilkumiesięcznym synkiem, znajdziemy w drugim tomie. A są to przeżycia wstrząsające. Silna i dzielna Mary dotarła na wyspę Timor ale zapłaciła za to straszliwą cenę. Tutaj znowu dopadło ją długie ramię angielskiej sprawiedliwości. Losy Mary Bryant i jej współtowarzyszy splecione są również z buntownikami ze statku "Bounty". Serdecznie polecam do lektury trzech tomów o życiu tej niezwykłej kobiety, wywierającej swoją postawą i urodą pozytywne wrażenia . Książka jest hołdem złożonym kobiecie, która nade wszystko ceniła wolność i pragnęła żeby jej dzieci nie cierpiały głodu. Jeszcze raz polecam.