Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nesryn pokręciła głową i pociągnęła raz jeszcze. Nawet nie drgnął. Ich ciemne oczy znów się spotkały. Nie było w nich ani cienia strachu. –Słyszałem opowieści szpiegów na twój temat – powiedział czystym, wyraźnym głosem. – Nieustraszona kobieta z Balruhn w imperium adarlańskim. Strzała Neith. I wiedziałem...Zapłakana Nesryn ciągnęła i szarpała, ale Sartaq uśmiechnął się tylko do niej. Łagodnie i słodko. Jak nigdy wcześniej. – Kochałem cię, na długo zanim cię w ogóle ujrzałem. – Proszę – płakała Nesryn. Sartaq uścisnął jej dłoń. – Żałuję, że nie mieliśmy więcej czasu. Nagle gdzieś za nim rozległ się syk, pojawiło się ogromne ciało, lśniące i czarne i...Książę znikł, wyrwany z jej ręki. Jakby nigdy nie istniał.

Nesryn pokręciła głową i pociągnęła raz jeszcze. Nawet nie drgnął. Ich ciemne oczy znów się spotkały. Nie było w nich ani cienia strachu. –S...

Wystarczy zasnąć i się obudzić, by wyrazistość przeżyć gwałtownie przygasła, i we wspomnieniach trudno już odróżnić marzenia od autentycznych wydarzeń, które stają się równie wyblakłe jak sny, jak myśli o przyszłości czy możliwej przeszłości.

Wystarczy zasnąć i się obudzić, by wyrazistość przeżyć gwałtownie przygasła, i we wspomnieniach trudno już odróżnić marzenia od autentycznyc...

Są chwi­le - oznaj­mi­łem - kiedy uwa­żam, że umar­li nas na­wie­dza­ją, po­nie­waż za mało ich ko­cha­my.

Są chwi­le - oznaj­mi­łem - kiedy uwa­żam, że umar­li nas na­wie­dza­ją, po­nie­waż za mało ich ko­cha­my.

Nie­wie­lu jest po­śród nas ta­kich, któ­rzy otrzą­sa­li się o świ­cie czy to po jed­nej z tych bez­sen­nych nocy, kiedy nie­omal ma­rzy­my o śmier­ci, czy też po nocy peł­nej hor­ro­rów i upior­nych ra­do­ści, kiedy przez kom­na­ty umy­słu prze­cią­ga­ły zjawy strasz­liw­sze niż sama rze­czy­wi­stość.

Nie­wie­lu jest po­śród nas ta­kich, któ­rzy otrzą­sa­li się o świ­cie czy to po jed­nej z tych bez­sen­nych nocy, kiedy nie­omal ma­rzy­my ...

Były w nim pasje, które po­szu­ku­ją dla sie­bie strasz­li­we­go uj­ścia, sny, które uczy­nią re­al­ny­mi cie­nie swego zła.

Były w nim pasje, które po­szu­ku­ją dla sie­bie strasz­li­we­go uj­ścia, sny, które uczy­nią re­al­ny­mi cie­nie swego zła.

Pochyliła się nad nim, dotknęła go, poczuł na twarzy muśnięcie jej włosów pachnących bzem i agrestem i wiedział nagle, że nigdy nie zapomni tego zapachu, tego miękkiego dotyku, wiedział, że nigdy już nie będzie mógł porównać ich z innym zapachem i innym dotykiem. Yennefer pocałowała go, a on zrozumiał, że nigdy już nie będzie pragnął innych ust niż te jej, mięciutkie i wilgotne, słodkie od pomadki. Wiedział nagle, że od tej chwili istnieć będzie tylko ona, jej szyja, ramiona i piersi wyzwolone spod czarnej sukni, jej delikatna, chłodna skóra, nieporównywalna z żadną, której dotykał. Patrzył z bliska w jej fiołkowe oczy, które, jak się obawiał, staną się dla niego... Wszystkim. Wiedział to.

Pochyliła się nad nim, dotknęła go, poczuł na twarzy muśnięcie jej włosów pachnących bzem i agrestem i wiedział nagle, że nigdy nie zapomni ...

Nie wiedziałem wówczas, że ocean czasu – chcemy czy nie – zawsze zwraca nam to, co w nim kiedyś pogrzebaliśmy.

Nie wiedziałem wówczas, że ocean czasu – chcemy czy nie – zawsze zwraca nam to, co w nim kiedyś pogrzebaliśmy.

Imię. Muszę nazwać drugiego człowieka. Człowieka, który mnie przeżyje. Dziwne. Przez ułamek sekundy mam uczucie, że to najbardziej odpowiedzialna decyzja ze wszystkich, które kiedykolwiek podjąłem.

Imię. Muszę nazwać drugiego człowieka. Człowieka, który mnie przeżyje. Dziwne. Przez ułamek sekundy mam uczucie, że to najbardziej odpowiedz...

Podobnie personel, który śmiało można by było pokazywać w międzygalaktycznym zoo, gdyby tylko kosmos nie okazał się równie martwy jak te ziemie na Syberii – wszystkie te freaki też wybałuszają swoje umalowane oczy z dramatycznymi rzęsami, szkła kontaktowe o nienaturalnych kolorach, z pionowymi źrenicami jak u węża albo w ogóle bez źrenic. Istny bal u szatana – a ja okazuję się na nim potworem.

Podobnie personel, który śmiało można by było pokazywać w międzygalaktycznym zoo, gdyby tylko kosmos nie okazał się równie martwy jak te zie...