Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nawet nie wiedziałam, że to Seweryna Szmaglewska, autorka niesamowitej książki o Oświęcimiu „Dymy nad Birkenau” napisała książkę, która była moją ulubioną dawno, dawno temu, kiedy jeszcze chodziłam do szkoły. No, przyznajmy szczerze, czasy to zamierzchłe i niewiele oferujące. Co ciekawe, z tego dawnego czytania zapamiętałam tytuł, natomiast zupełnie nie pamiętałam o czym książka jest. Ale takie są już te nasze „meandry pamięci”. Postanowiłam więc odświeżyć pamięć i przeczytać raz jeszcze. Takiego swojego rodzaju „powrót do przeszłości” sobie zafundowałam (w nawiasie podam, że postanowiłam ten zwyczaj przenieść na inne czytane dawniej książki).
Co do samej książki, powiem szczerze – nieco się męczyłam. Jak widzę książka jest nadal lekturą szkolną, ale nie jestem pewna, czy zdoła zainteresować współczesnego, młodego czytelnika. Mimo wszystko polecam. Harcerstwo to piękna sprawa. Uczy wrażliwości i otwartości na ludzi. Coś czego nie uświadczy się w zdygitalizowanym, współczesnym świecie. Mówi także o wartościach uniwersalnych, jak choćby umiejętność współpracy, pracy w grupie. Pokazuje wrażliwość na drugiego człowieka (scena, kiedy chłopcy spontanicznie pomagali przy stawianiu snopów zboża). Czy ktoś dzisiaj widział, by dzieciaki odłożyły na bok komórki by pomóc w pracy dorosłym? Ja NIE! I z całą świadomością kieruję tę uwagę także do własnych dzieci.
To także świat, którego już nie ma. Ludzie mając ograniczony dostęp do informacji, rzadko mając okazję urozmaicenia swojego jednostajnego życia, chętnie spotykali się razem. Wspólne ogniska, zabawy stanowiły podstawę wspólnoty. Dziś zamykamy się w domu, włączamy telewizor lub komputer. Media społecznościowe zastępują kontakt z żywym człowiekiem. Nie twierdzę, że tamten Świat był idealny, absolutnie nie był. Ale może czasami warto pokazać młodym ludziom alternatywę do tego, co serwuje nam współczesność. Samotny w tłumie ludzi” to powiedzenie coraz bardziej aktualne, stające się wręcz naszym „chlebem powszednim”.
Niesamowicie ujęła mnie scena, kiedy chłopcy z zapałem i smakiem pałaszowali pajdę chleba z masłem. I nikt nie narzekał, że niedobre i ktoś mógłby się lepiej postarać, a w domu to w ogóle lepsze jedzenie podają. I co z tego! Jako społeczeństwo straciliśmy zdolność do cieszenia się z rzeczy małych. Ale to przecież one stanowią o jakości naszego życia. Życzę miłej lektury 😊

Nawet nie wiedziałam, że to Seweryna Szmaglewska, autorka niesamowitej książki o Oświęcimiu „Dymy nad Birkenau” napisała książkę, która była moją ulubioną dawno, dawno temu, kiedy jeszcze chodziłam do szkoły. No, przyznajmy szczerze, czasy to zamierzchłe i niewiele oferujące. Co ciekawe, z tego dawnego czytania zapamiętałam tytuł, natomiast zupełnie nie pamiętałam o czym...