Jesteśmy społecznością, która kocha książki

27/2021
"Hamlet" William Szekspir
Osobiście nie zaliczam się do gorących fanów Szekspira. "Romeo i Julii" nie lubię, "Makbeta" bardzo cenię, a innych jego dramatów poza "Hamletem" jeszcze nie czytałam.
Sam "Hamlet" można powiedzieć, jego jedna z najsłynniejszych sztuk pozostawiła mnie w dość obojętnym stanie.
Trudno mi nawet powiedzieć dlaczego. Bardzo spodobał mi się język tego dramatu, podobnie, jak sam pomysł na fabułę. Uważam również, że Szekspirowi udało się oddać klimat epoki i samego miejsca, w jakim dzieje się akcja. Sporo fragmentów, jak chociażby ten z pojawieniem się ducha czy z pogrzebu Ofelii na stałe zapadły mi w pamięć. Jednakże również nie podzielam zrozumienia czy też zachwytów nad samą tytułową postacią tegoż dramatu. I to nawet nie chodzi, o to czy go lubię, czy nie, ale jakoś nie potrafię dostrzec jego głębi.
Wydaje mi się, że ta moja dość zachowawcza czy też może dla niektórych kontrowersyjna opinia, na temat "Hamleta" wynika z tego, że miałam wobec niego duże oczekiwania. Z powodowane głównie popularnością tego akurat dramatu i jego "renomą". Przez, co spodziewałam się wielkiego wow, a jak wiadomo takiemu wow trudno sprostać, nawet Szekspirowi.
Oczywiście, nie wpływa to na to, że uważam, że "Hamleta" trzeba przeczytać, bo jednak ma on ogromne znaczenia dla całej literatury, podobnie jak i reszta twórczości Szekspira.
6.5/10

27/2021
"Hamlet" William Szekspir
Osobiście nie zaliczam się do gorących fanów Szekspira. "Romeo i Julii" nie lubię, "Makbeta" bardzo cenię, a innych jego dramatów poza "Hamletem" jeszcze nie czytałam.
Sam "Hamlet" można powiedzieć, jego jedna z najsłynniejszych sztuk pozostawiła mnie w dość obojętnym stanie.
Trudno mi nawet powiedzieć dlaczego. Bardzo spodobał mi się...

"Wichrowe wzgórza" są moim drugim spotkaniem z twórczością sióstr Bronte. Po świetnej "Jane Eyre" byłam niezwykle ciekawa książki Emily, młodszej z sióstr, którą określa się mianem "genialnej".
"Wichrowe wzgórza" wbrew pozorom nie są wcale historią o miłości. Miłość jest tu wysunięta na dalszy plan, natomiast pierwszą rolę odgrywa tu nienawiść. Nienawiść tak głęboka, że zatruwa umysł człowieka na całe życie. Sprowadzając go do bycia istotą, której jedynym sensem istnienia jest zemsta.
Jest to powieść mistyczna, uduchowiona i niezwykle wrażliwa na punkcie natury, która stanowi w niej pewien fundament. Potwierdzeniem tej tezy jest silne przywiązanie dwójki głównych bohaterów do otaczającej ich natury.
Emily posługuje się w tym utworze pięknym, kunsztownym językiem. Bogatym i równie mistycznym co sama treść "Wichrowych wzgórz".
Dla samego języka warto, jest się zapoznać z prozą i poezją tej przedwcześnie zmarłej pisarki.
Bohaterowie tej powieści są różni, jednak z jednakową precyzją zostali skonstruowani oraz z ogromną pracowitością wplątani w tą niezwykłą angielską sagę rodzinną.
"Wichrowe wzgórza" w pełni zasłużyły na swoje miejsce w spisie arcydzieł literatury światowej oraz najlepsza jak na ten moment przeczytana przeze mnie książka z literatury angielskiej.

"Wichrowe wzgórza" są moim drugim spotkaniem z twórczością sióstr Bronte. Po świetnej "Jane Eyre" byłam niezwykle ciekawa książki Emily, młodszej z sióstr, którą określa się mianem "genialnej".
"Wichrowe wzgórza" wbrew pozorom nie są wcale historią o miłości. Miłość jest tu wysunięta na dalszy plan, natomiast pierwszą rolę odgrywa tu nienawiść. Nienawiść tak głęboka, że...