Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Cherub” jest kontynuacją „Sfory”, a zarazem ostatnią częścią trylogii o Igorze Brudnym, twardego gliny ze stołecznej jednostki policji. Ta część jest najbardziej krwawa z całego cyklu. O ile w poprzednich autor potrafił dawkować nam okrucieństwa w trakcie popełnienia zbrodni, to tutaj jego poziom przerósł wszystko, co do tej pory byliśmy świadkiem w całej trylogii.
Głównym motywem powieści jest ponownie zemsta, miejscem akcji ponownie Zielona Góra, aczkolwiek przenosimy się również momentami do Warszawy. Otoczką dla fabuły jest świat niedostępny dla wszystkich – działalność Darknetu oraz świat BDSM. Moim zdaniem autor chciał nam czytelnikom przedstawić jak niebezpieczny jest to świat, w którym miesza się polityka i środowiska przestępcze. Co jest warte podkreślenia, pomimo fikcji literackiej, takie rzeczy, dzieją się, na co dzień także w naszym pięknym kraju. Ciężko jest uzmysłowić sobie fakt, Pan Piotrowski pokazał nam tylko wycinek tego okrucieństwa, które tam się rzeczywiście dzieje.
Co do bohaterowie zasadniczo nie zmienili się od „Sfory” Julka dalej wzdycha do Igora, który jest rozdarty między Julką a Oką, na dodatek znów pojawia się Pani prokurator. Oczywiście na krótko z emerytury powraca Romuald Czarnecki, reszta ekipy policjantów jest pokazana stereotypowo, czyli normalnie, ale da się ich lubić.
Jak dla mnie wielkim atutem książki jest nawiązanie do wątków z poprzednich części cyklu. Znów ważną rolę odegra sierociniec sióstr hieronimek, co jak dla mnie pokazuje to, że „Cherub” jest częścią większej całości i spójnie zamyka wszystkie wątki (z sierocińcem) rozpoczęte poprzednio i zakończenie jest tego na najwyższym poziomie. Jeżeli Igor Brudny ma wrócić, to najlepiej z wątkiem pewnego zabójstwa w Warszawie, w którego tuszowanie maczają ludzie ze szczytu władzy. Zakończenie powieści oczywiście wywołuje wielkie emocje, czułem się jakbym dostał obuchem w głowę, adrenalina płynęła z każdą stroną końcówki, a potem szok. Szok z zarówno z motywu zabójcy jak i zakończenia, które wywołuje lawinę uczuć złości i smutku. Podsumowując zdecydowanie najlepsza część z trylogii.

„Cherub” jest kontynuacją „Sfory”, a zarazem ostatnią częścią trylogii o Igorze Brudnym, twardego gliny ze stołecznej jednostki policji. Ta część jest najbardziej krwawa z całego cyklu. O ile w poprzednich autor potrafił dawkować nam okrucieństwa w trakcie popełnienia zbrodni, to tutaj jego poziom przerósł wszystko, co do tej pory byliśmy świadkiem w całej trylogii.
Głównym...

Po przeczytaniu tej książki w głowie krąży mi jedno pytanie: co to ta książka miała przekazać? Oczywiście pierwsza połowa książki opowiada początki kariery Jacka Wrony w Policji oraz wątek śledztwa prowadzonego przez Centralne Biuro Śledcze. O ile ta część jest naprawdę ciekawa, tak nie rozumiem już drugiej połowy związanej z rodziną p. Wrony. Mam wrażenie, że historia związana z rodziną z opisanym cudem została dodana, po to aby zapełnić chyba tylko książkę. Nie neguję tej historii, ale powinna ona mieć swoją osobną książkę, a nie stanowić połowę książki, której głównym celem było pokazanie działań służb specjalnych. W związku z powyższym książka zasługuje jedynie 4/10. Po bardzo dobrych "Niebezpiecznych związkach Bronisława Komorowskiego" oraz "Niebezpiecznych związkach Donalda Tuska" - "Komisarz" po prostu wypada słabo.

Po przeczytaniu tej książki w głowie krąży mi jedno pytanie: co to ta książka miała przekazać? Oczywiście pierwsza połowa książki opowiada początki kariery Jacka Wrony w Policji oraz wątek śledztwa prowadzonego przez Centralne Biuro Śledcze. O ile ta część jest naprawdę ciekawa, tak nie rozumiem już drugiej połowy związanej z rodziną p. Wrony. Mam wrażenie, że historia...

Zabierając się za książkę autorstwa Pana Przemysława Piotrowskiego przyznam szczerze, że nigdy nie słyszałem o tym autorze i pewnie przeglądając książki w księgarni nawet nie zwróciłbym na to nazwisko uwagi. Lecz jak mówi powiedzenie: „nie oceniaj książki po okładce”. Okładka przedstawia postać z pewnego obrazu, o którym krążą legendy po Internecie (obraz jest ponoć przeklęty, a na pewno ma w sobie coś mocno niepokojącego). Dało mi to pewne wyobrażenie, jakie jest tło książki, o czym może opowiadać, w związku z czym kupiłem ją w ciemno. Co się okazało? Według mnie książka może aspirować do jednego z najlepszych thrillerów jakie wydano na polskim rynku. Co o tym zaważyło?
Pokrótce, niniejsza pozycja przedstawia historię Igora Brudnego, twardego i uczciwego gliny, mającego w nosie opinie innych. Stanowi to archetyp brutalnego, aczkolwiek szczerego i oddanego prawu gliniarza – Piotrowski śmiało nawiązuje do postaci Harry’ego Callahana (granego w roli głównej przez rewelacyjnego Clinta Eastwooda) występującej w serii filmów o Brudnym Harrym. Dodatkowo, Igora męczą demony przeszłości, co sprawia że balansuje na granicy mroku, a oparcie ma jedynie w koleżance z pracy – Julii, która jest w nim zadurzona (trzeba zaznaczyć, że Brudny ma dziewczynę, która przez większość książki nie odgrywa istotnej roli).
Przeciwieństwem głównego bohatera jest inspektor Romuald Czarnecki, uosobienie profesjonalnego policjanta, obdarzonego zmysłem odczytywania uczuć ludzkich, uwielbianego przez podwładnych, zarządzający zespołem złożonych z profesjonalnych śledczych.
Głównym miejscem akcji książki jest Zielona Góra, gdzie morderca brutalnie zamordował, a następnie okaleczył ofiary, wystawiając zwłoki na widok publiczny, a po zakończonej „pracy” zabójca bez skrępowania odsłonił swoją twarz. Jak się okazuje, to tylko komplikuje sprawę. Pomimo zasobów jakimi dysponuje inspektor Czarnecki, będzie zmuszony poprosić o pomoc komisarza Brudnego. Jednak sprawa nie jest prosta, ponieważ twarz mordercy to twarz Brudnego…
Książka momentami posiada zabójcze tempo, które sprawia, że nie da się od niej oderwać. Człowiek czyta od rozdziału do rozdziału, a gdy musi przerwać, bo obowiązki domowe wzywają, postanawia przeczytać jeszcze jeden rozdział. W ten sposób książkę da się przeczytać w ciągu 3-4 dni (zapalony czytelnik może ją nawet pochłonąć w 1 dzień). W trakcie czytania można podejrzewać kto jest faktycznie mordercą, jednak pomimo tego, efekt końcowy i tak jest powalający i nieprzewidywalny. Na plus wypadają występujące elementy horroru, czytając można się nieźle wzdrygnąć. Zauważam tutaj nawiązania do Jasona Voorhees’a - ikonicznego zabójcy, znanego z horroru „Piątek, trzynastego”.
Autorowi należy się pochwała, gdyż umiejscawiając akcje w Zielonej Górze oraz w okolicach starał się pokazać krajobraz oraz zabudowę, taką jaką jest w rzeczywistości, oczywiście poza kilkoma wyjątkami.
Dla mnie morał z książki jest jeden: największe zło nie powodują siły nadprzyrodzone, a okrucieństwo oraz brak miłości i współczucia drugiego człowieka. Rozpacz i bezsilność, z tym związana może zrodzić największe demony, których już nie da się zatrzymać.

Zabierając się za książkę autorstwa Pana Przemysława Piotrowskiego przyznam szczerze, że nigdy nie słyszałem o tym autorze i pewnie przeglądając książki w księgarni nawet nie zwróciłbym na to nazwisko uwagi. Lecz jak mówi powiedzenie: „nie oceniaj książki po okładce”. Okładka przedstawia postać z pewnego obrazu, o którym krążą legendy po Internecie (obraz jest ponoć...

Po przygodach Konrada Wolskiego i jego ekipy (cykl: Nielegalni) został mi ogromny niedosyt, że to już koniec ich historii. Dlatego, gdy tylko dowiedziałem się, że Pan Severski tworzy kolejną powieść opartą na motywach szpiegowskich, a jednak będącą odrobinę inną od poprzednich, wiedziałem że muszę dostać tę książkę jak najszybciej. Kiedy znalazła się w mojej biblioteczce okazało się, że czytało się ją bardzo szybko, pochłaniałem kolejne strony i rozdziały.
Główną osią powieści jest działalność specjalnego oddziału Agencji Wywiadu działającego poza jej oficjalnymi strukturami - oddział od tzw. brudnej roboty prowadzony przez Romana Leskiego, w skład którego wchodzą: studentka ASP Monika, Dima - były nielegał, który jest z krwi Grekiem oraz nosi w sobie wiele tajemnic, a także znani z poprzednich książek autora - Ela i Witek. Akcja toczy się wokół porwania polskiego biznesmena przez talibów i próbie jego uwolnienia. Później dowiadujemy się, że porwany okazuje się agentem wywiadu polskiego, co jeszcze bardziej komplikuje sprawę. Cała powieść przebiega jak dobry thriller szpiegowski, nie brak zaskakujących zwrotów, sama akcja raz pędzi do przodu jak szalona, raz się uspokaja, żeby czytelnicy mogli pomyśleć o wszystkim. Niewątpliwie wielkim plusem są relacje pomiędzy członkami grupy, zwłaszcza relacja Dima z Moniką - oboje dogryzają sobie, jak nastolatkowie w ogólniaku, jednocześnie czując do siebie coś więcej, co sprawia, że czytelnik nieraz się uśmiechnie. Z kolei jeszcze ważniejszą relacją jest ta pomiędzy Romanem, Dimą oraz Moniką, gdyż Dima z Moniką traktują swojego szefa jak ojca, a on prowadzi ich niczym troskliwy tata. Bardzo pozytywnie zaskoczył mnie powrót mojego ulubionego rosyjskiego bohatera Jagana, który moim zdaniem powinien chyba dostać osobną powieść. W powieści pojawią się oczywiście także inne postacie, które mają znaczny wpływ na rozwój akcji, do niektórych czuć sympatię, do innych niekoniecznie, chociaż nic nie może wydawać się czytelnikowi czarno-białe…
Czytając powieść Severskiego dałem się całkowicie pochłonąć przez świat szpiegów i zakulisowych intryg, jednocześnie mając świadomość, że takie rzeczy zdarzają się we współczesnym świecie. Sprawia to, że książka jest niezwykle realistyczna, a przeszłość zawodowa Pana V. V. Severskiego pokazuje, iż taka historia mogła faktycznie kiedyś się wydarzyć.
Względem poprzednich powieści autora, „Zamęt” zawiera nie tylko wątki szpiegowskie, lecz także wątki kryminalne, co dla mnie przynajmniej stwarza pozory całkiem odmiennej, trochę bardziej dojrzałej i brudnej rzeczywistości. Daje to nową, wyższą jakość tworzonej historii, a wedle informacji przeczytanych w wywiadzie z autorem, cykl rozpoczęty przez „Zamęt” ma mieć około dziesięciu części. Jeżeli wszystkie będą realizowane z taką pieczołowitością i jakością, Pan Vincent V. Severski zostanie królem powieści szpiegowskich nie tylko na polskim rynku, ale i możliwe, że osiągnie popularność na świecie jak Ken Follet, Ian Flamming czy Robert Ludlum.

Po przygodach Konrada Wolskiego i jego ekipy (cykl: Nielegalni) został mi ogromny niedosyt, że to już koniec ich historii. Dlatego, gdy tylko dowiedziałem się, że Pan Severski tworzy kolejną powieść opartą na motywach szpiegowskich, a jednak będącą odrobinę inną od poprzednich, wiedziałem że muszę dostać tę książkę jak najszybciej. Kiedy znalazła się w mojej biblioteczce...

"Brytania" to kolejny, już 14 tom serii "Orły Imperium" Simona Scarrowa. Pan S. Scarrow ma u mnie bardzo dobre notowania, więc jak tylko wyszedł kolejny to zamówiłem od razu.
Od kilku tomów (przynajmniej dla mnie) jakość opisywanych bitew jest lepsza w porównaniu do tego, co było w pierwszych tomach. Bitwy są dużo bardziej krwawe i wynik trudniej przewidzieć. Szczegółowość opisu sprawia, że czyta się każdą linijkę uważniej. Wątek polityczny również jest bardzo dobrze poprowadzony - tu oczywiście trzeba zaznaczyć, że ciągnie się on od zdarzeń
z tomu "Pretorianin" i nadal ma wpływ na naszych bohaterów, co oczywiście zasługuje na wielki plus. I najważniejsze, że w tym tomie życie (Scarrow) w końcu dało po dupie zarówno Katona, jak i Macro. Szczególnie Katona, co mnie bardzo zaskoczyło, co sprawiło że atmosfera poprowadzona w tym tomie staje się jeszcze bardziej ciężka i czytelnik to czuje. Dla mnie podsumowanie tego tomu, to nie ważne ile byś zrobił dobrze i jak bardzo byś starał, życie i tak znajdzie sposób by ci dopiec. Właśnie za to daję 8/10, ale że zawsze Scarrow ma u mnie zawsze kredyt zaufania i tym razem też nie zawiódł to 9/10.

"Brytania" to kolejny, już 14 tom serii "Orły Imperium" Simona Scarrowa. Pan S. Scarrow ma u mnie bardzo dobre notowania, więc jak tylko wyszedł kolejny to zamówiłem od razu.
Od kilku tomów (przynajmniej dla mnie) jakość opisywanych bitew jest lepsza w porównaniu do tego, co było w pierwszych tomach. Bitwy są dużo bardziej krwawe i wynik trudniej przewidzieć. Szczegółowość...

Zdumiewająca powieść, nie sądziłem że jeszcze coś może mnie zaskoczyć w tego typu powieściach. Lecz Pan Sanderson mile rozwiał moje przekonania. Książka jest idealna dla każdego lubi opasłe tomiszcza i wciągającą historię. Mnie wciągnęła tak bardzo, że od razu zamówiłem następną cześć jak tylko się dowiedziałem, że jest w przedsprzedaży, a także zacząłem czytać inne książki z jego uniwersum Cosmere "Z mgły zrodzony". Każdy skończony rozdział sprawia, że chce się dalej poznawać losy bohatera(mi najbardziej podobały się losy Kaladina), a tu rozdział innego bohatera, pewnie dlatego tak szybko się czyta tą powieść. Wielkim plusem są - oprócz pełnokrwistych bohaterów - też bohaterowie drugoplanowi, którzy stanowią uzupełnienie naszych bohaterów i sprawia, że powieść jest jeszcze bardziej wiarygodna.Historia jest również oryginalna, bo skoro przy drugim tomie już tyle się wydarzyło, to co będzie do dziesiątego tomu. Polecam ją każdemu, a jak ktoś nie przepada za fantasy, to może po tej powieści zmieni zdanie.

Zdumiewająca powieść, nie sądziłem że jeszcze coś może mnie zaskoczyć w tego typu powieściach. Lecz Pan Sanderson mile rozwiał moje przekonania. Książka jest idealna dla każdego lubi opasłe tomiszcza i wciągającą historię. Mnie wciągnęła tak bardzo, że od razu zamówiłem następną cześć jak tylko się dowiedziałem, że jest w przedsprzedaży, a także zacząłem czytać inne książki...

Mogę stwierdzić, że ta książka jest bardziej dojrzalsza od poprzednich części, a przynajmniej Katon i jego decyzje. Bardzo się zmienił od poprzednich części od naiwnego idealisty do człowieka twardo stąpającego po ziemi. Mam nadzieję, że w kolejnych książkach tego cyklu autor bardziej to rozbuduje :). A co do fabuły, również bardziej dojrzalsza, wątki bitewne, polityczne i szpiegowskie umiejętnie są połączone - sprawiły, że fabuła jest znacznie lepsza. Wcześniej nie było źle, ale przez kilka książek prawie dominowało pole bitwy, przez co ten cykle wydawał się momentami monotonny,lecz na szczęście póki co autor to zmienił i żeby tak to zostało.

Mogę stwierdzić, że ta książka jest bardziej dojrzalsza od poprzednich części, a przynajmniej Katon i jego decyzje. Bardzo się zmienił od poprzednich części od naiwnego idealisty do człowieka twardo stąpającego po ziemi. Mam nadzieję, że w kolejnych książkach tego cyklu autor bardziej to rozbuduje :). A co do fabuły, również bardziej dojrzalsza, wątki bitewne, polityczne i...

Super książka, czyta się ją bardzo szybko, jedynie chyba seria Chrisa Cartera wciąga tak podobnie. Finał zaskakuje, ale jestem ukontentowany, tym bardziej nie spodziewałem się czwartej części, a tu masz. Ciekawe jak pokaże ten jeden wątek (nie będę spojlerował ;P)bo w tej części nie został wyjaśniony.

Super książka, czyta się ją bardzo szybko, jedynie chyba seria Chrisa Cartera wciąga tak podobnie. Finał zaskakuje, ale jestem ukontentowany, tym bardziej nie spodziewałem się czwartej części, a tu masz. Ciekawe jak pokaże ten jeden wątek (nie będę spojlerował ;P)bo w tej części nie został wyjaśniony.

Jedna z najlepszych książek z całego cyklu. Mroczna, przerażająca i niestety bardzo prawdziwa. Anonimowość w internecie sprawia, że zanikła wszelka empatia, współczucie, litość, szerzy się za to nienawiść, bezduszność, bezkarność. Książka jest bardzo brutalna, co autorowi bardzo dobrze wyszło, lecz jednocześnie jest przestrogą, że trzeba być po prostu być człowiekiem, bo nigdy nie wiadomo kto jest po drugiej stronie i jak odbierze nasze działania. Sam nie trawię w ogóle trolli internetowych, tej całej mowy nienawiści w internecie do wszystkich i wszystkiego, dlatego przestałem się udzielać i czytać z większości for i stron, bo w większość to jest bełkot, mający tylko obrażać, bez żadnego uzasadnienia. A książkę bardzo polecam przeczytać :)

Jedna z najlepszych książek z całego cyklu. Mroczna, przerażająca i niestety bardzo prawdziwa. Anonimowość w internecie sprawia, że zanikła wszelka empatia, współczucie, litość, szerzy się za to nienawiść, bezduszność, bezkarność. Książka jest bardzo brutalna, co autorowi bardzo dobrze wyszło, lecz jednocześnie jest przestrogą, że trzeba być po prostu być człowiekiem, bo...

Fajnie i bardzo ciekawie napisana książka. Podoba mi się ciężki klimat książki, ciekawy pomysł na zbrodnie, mroczny ulice Lwowa. Czyta się dosyć szybko i przyjemnie, pomimo ciężkiego charakteru książki. Cykl ten rozpocząłem całkiem przypadkiem, od "Areny Szczurów", która również - przynajmniej dla mnie - była bardzo dobra. Mam nadzieję, że pozostałe części cyklu również tak samo przypadną mi do gustu.

Fajnie i bardzo ciekawie napisana książka. Podoba mi się ciężki klimat książki, ciekawy pomysł na zbrodnie, mroczny ulice Lwowa. Czyta się dosyć szybko i przyjemnie, pomimo ciężkiego charakteru książki. Cykl ten rozpocząłem całkiem przypadkiem, od "Areny Szczurów", która również - przynajmniej dla mnie - była bardzo dobra. Mam nadzieję, że pozostałe części cyklu również tak...

Jest to jedna z tych opowieści, których się nie zapomina i zawsze się wraca. Dużo książek, które bardzo mi się spodobały zostały wybrane przypadkowo w bibliotece i z tą nie było inaczej. Świat ukazany w powieści jest barwny, ale i surowy wciągnął mnie od razu i nie puścił, mimo że nie jest tak baśniowo, jak choćby i w Tolkienie, ale to jak najbardziej na plus.Główną osią fabuły jest obrona twierdzy przed hordami koczowniczych Nadirów . Jeszcze większym plusem są bardzo rozbudowane postacie, sama tytułowa legenda - Druss. Jest to wojownik, który ma niby swoje najlepsza lata za sobą, ale jeszcze wiele pokaże. Kolejną ważną postacią jest pewien typ, który wpada szał berserka oraz pewna księżniczka. Do tego można wspomnieć jeszcze walczących braci zakonnych, watażków, pewien komendant twierdzy, który był dupkiem, a w trakcie oblężenia stał się jednym z moich ulubieńców. A na końcu sam dowodzący hordami Nadirów - Ulryk, wzbudza sympatię. Gdy już dochodzi do oblężenia to wiadomo, trup gęsto się ścieli, pojedynki, niesamowite zwroty akcji. Mi bardzo przypadła do gustu i na pewno do niej wrócę kiedyś.

Jest to jedna z tych opowieści, których się nie zapomina i zawsze się wraca. Dużo książek, które bardzo mi się spodobały zostały wybrane przypadkowo w bibliotece i z tą nie było inaczej. Świat ukazany w powieści jest barwny, ale i surowy wciągnął mnie od razu i nie puścił, mimo że nie jest tak baśniowo, jak choćby i w Tolkienie, ale to jak najbardziej na plus.Główną osią...

Niesamowicie wciągająca książka. Wziąłem ją całkiem przypadkowo, gdy przechodziłem między półkami w bibliotece, z ciekawości. Po krótkim streszczeniu zdarzeń z Monachium podczas olimpiady w 1972 r. przechodzimy do wybory grupy, której celem była zemsta za śmierć izraelskich sportowców w czasie tej olimpiady. Avner, głównodowodzący grupą, człowiek który nie wyróżniał się niczym szczególnym, no może poza znajomością biegłą angielskiego i niemieckiego oraz uporu. Jego towarzyszami zostają Steve, Carl i Robert. Ich celem jest likwidacja odpowiedzialnych za masakrę w Monachium, głównie przywódców palestyńskich. I tak powieść toczy się od jednej likwidacji do kolejnej, wszystko im idzie jak z płatka. Pewnym momencie sobie uświadamiają, że skoro oni tak łatwo mogą to zrobić, to jak zrobią ci, których poszukują. Nikt nie jest bezpieczny. Książka pokazuje mroczny świat walki wywiadów i innych ówczesnych organizacji jakie toczyły między sobą. Ponadto pokazuje też, że tamte lata również były bardzo niespokojne - zamachy, setki ofiar - zupełnie jakby w ogóle nic się nie zmieniło,tylko technika ruszyła naprzód. Powieść także ciekawie ukazuje, jak pojedyńczy człowiek został pożarty przez maszynę wywiadu, przeżuty i wypluty, a po wszystkim w stanie już emocjonalnie wytrzymać, traktuję się go jak najgorszego zdrajce. Książka jak najbardziej na plus, 7/10, serdecznie polecam ;).

Niesamowicie wciągająca książka. Wziąłem ją całkiem przypadkowo, gdy przechodziłem między półkami w bibliotece, z ciekawości. Po krótkim streszczeniu zdarzeń z Monachium podczas olimpiady w 1972 r. przechodzimy do wybory grupy, której celem była zemsta za śmierć izraelskich sportowców w czasie tej olimpiady. Avner, głównodowodzący grupą, człowiek który nie wyróżniał się...

Po znakomitej grze BioWare zdecydowałem, że się sięgnę po tą pozycję, by poznać dzieje, które poprzedziły wydarzenia w grze. Niestety, po mimo całkiem niezłego początku później zaczęło wiać nudą. Mimo że było tam trochę bitew,zdecydowanie nie porywały, nie poruszały emocjonalnie. Postacie także nie porywały, młody książę - mógł dla mnie zginąć gdzieś tam w bitwie, tak był bezpłciowy i ogólnie większość postaci. Jedyne ciekawe postacie w powieści to Loghain i wiedźma z puszczy. Aaa, można też wspomnieć o antagonistach, którzy są źli do bólu i nawet to nie pomaga. Ogólnie podsumowując to skok na kasę BioWare'u po tak świetniej grze, żeby wydoić jeszcze więcej. Jak już chcecie czytać, to skorzystajcie tylko z biblioteki ;).

Po znakomitej grze BioWare zdecydowałem, że się sięgnę po tą pozycję, by poznać dzieje, które poprzedziły wydarzenia w grze. Niestety, po mimo całkiem niezłego początku później zaczęło wiać nudą. Mimo że było tam trochę bitew,zdecydowanie nie porywały, nie poruszały emocjonalnie. Postacie także nie porywały, młody książę - mógł dla mnie zginąć gdzieś tam w bitwie, tak był...

Przygody Sherlocka Holmes'a to zbiór opowiadań, które potrafiły umilić październikowe wieczory. Opowiadania naprawdę były ciekawe, ale niestety, przynajmniej dla mnie - za krótkie. Brakowało mi porządnej intrygi z którą mógłbym się zmierzyć przez kilkaset stron. Mimo tego ten zbiór przygód ma ode mnie 6/10.

Przygody Sherlocka Holmes'a to zbiór opowiadań, które potrafiły umilić październikowe wieczory. Opowiadania naprawdę były ciekawe, ale niestety, przynajmniej dla mnie - za krótkie. Brakowało mi porządnej intrygi z którą mógłbym się zmierzyć przez kilkaset stron. Mimo tego ten zbiór przygód ma ode mnie 6/10.

Niesamowita powieść sensacyjna. Mimo że to objętościowa dosyć solidna, przeczytałem w zaledwie tydzień. Akcja biegnie z takim tempem, że nie da się oderwać od lektury, nim się obejrzałem już ją skończyłem. Czekam teraz na ostatnią część, jak się potoczą losy bohaterów, jedynie żałuję że będzie tak krótka.

Niesamowita powieść sensacyjna. Mimo że to objętościowa dosyć solidna, przeczytałem w zaledwie tydzień. Akcja biegnie z takim tempem, że nie da się oderwać od lektury, nim się obejrzałem już ją skończyłem. Czekam teraz na ostatnią część, jak się potoczą losy bohaterów, jedynie żałuję że będzie tak krótka.

Jedna z najlepszych serii jakie czytałem w życiu. Jedna z najlepszych powieści fantastycznych z rodzimego podwórka. Nie sądziłem, że coś może dorównać sadze Wiedźmina. Czytając zachwyty nad tą książkę byłem początkowo sceptycznie nastawiony, długo się za nią zbierałem. Kiedy już jednak zacząłem czytać ten cykl to nie mogłem przestać. Po skończeniu ostatniego tomu aż się zasmuciłem, że to już koniec. Mogłaby powstać jeszcze jedna część, lecz pewnie już się tak nie stanie. Niemniej cały świat Midgaardu jest dowodem jest na to, że polskie fantasy stoi na wysokim poziomie.

Jedna z najlepszych serii jakie czytałem w życiu. Jedna z najlepszych powieści fantastycznych z rodzimego podwórka. Nie sądziłem, że coś może dorównać sadze Wiedźmina. Czytając zachwyty nad tą książkę byłem początkowo sceptycznie nastawiony, długo się za nią zbierałem. Kiedy już jednak zacząłem czytać ten cykl to nie mogłem przestać. Po skończeniu ostatniego tomu aż się...