Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rozumiem zachwyty nad tą książką 10 lat temu, ale dzisiaj? Przez 3/4 przynudza, mimo, że jest bardzo dobrze i lekko napisana, a pod koniec wszystko jest tak dziwnie cukierkowe że aż niesympatyczne. Zakończenie (jako samo ostatnie 10stron) beznadziejnie typowe.
Ale walorów odmówić nie można, chociażby lekkości pióra. Więc pewnie drugi tom przeczytam - tylko że bez szału i zapału.

Rozumiem zachwyty nad tą książką 10 lat temu, ale dzisiaj? Przez 3/4 przynudza, mimo, że jest bardzo dobrze i lekko napisana, a pod koniec wszystko jest tak dziwnie cukierkowe że aż niesympatyczne. Zakończenie (jako samo ostatnie 10stron) beznadziejnie typowe.
Ale walorów odmówić nie można, chociażby lekkości pióra. Więc pewnie drugi tom przeczytam - tylko że bez szału i...

To była... niezła książka. Przez pierwszą połowę to nawet dobra. Nie mniej jednak historia zbyt ładniutka żebym czytała z przyjemnością.
Mniej więcej w okolicy strony 200 robi się przewidywalna, cukierkowa nie do zniesienia, a główna bohaterka jak to główna bohaterka, chciałoby się wymienić.
Hoover jest zdecydowanie Young Adult (bo tak się przyjęło określać w Polsce delikatnie poważniejsze romanse dla nastolatek.) Polecam jednak czytać jej książki "na raz", a najlepiej to nie wszystkie, bo robi się mdło.
"November 9" jakieś cztery lata temu pewnie wywaliłoby mnie z butów, ale przeczytałam je dzisiaj, więc raczej mam zawiedzione oczekiwania i jakiś niesmak, bo po wszystkich zachwytach moich znajomych skończyłam z książką na dwie godziny, o której zapomnę szybciej niż myślę. A tak się jej bałam, że będzie zbyt piękna, zbyt dramatyczna. Nic z tych rzeczy.

To była... niezła książka. Przez pierwszą połowę to nawet dobra. Nie mniej jednak historia zbyt ładniutka żebym czytała z przyjemnością.
Mniej więcej w okolicy strony 200 robi się przewidywalna, cukierkowa nie do zniesienia, a główna bohaterka jak to główna bohaterka, chciałoby się wymienić.
Hoover jest zdecydowanie Young Adult (bo tak się przyjęło określać w Polsce...

Ta książka, to moje pierwsze spotkanie z Tess Gerritsen i muszę przyznać, że było ono całkiem dobre. Ale jako obyczajówka, nie kryminał...
Wątek kryminalny, ,,zagadki", to w ogóle nie było ciekawe! Wszystko toczyło się w okół uczucia, które i tak wpadło od razu na szczęśliwe tory i miłość w tej książce, też nie była porywająco-zaskakująca. Nic z tych rzeczy.
Mimo to, jako lekka, przyjemna lekturka na jeden wieczór, jest super. Dobrze się czyta, w miarę przyjemnie. Autorka po prostu pomyliła sobie gatunki. ;)

Ta książka, to moje pierwsze spotkanie z Tess Gerritsen i muszę przyznać, że było ono całkiem dobre. Ale jako obyczajówka, nie kryminał...
Wątek kryminalny, ,,zagadki", to w ogóle nie było ciekawe! Wszystko toczyło się w okół uczucia, które i tak wpadło od razu na szczęśliwe tory i miłość w tej książce, też nie była porywająco-zaskakująca. Nic z tych rzeczy.
Mimo to, jako...

Brzydka i zła to książka nie była, za to szczera - z pewnością.
Przepięknie wydana graficznie, opatrzona w mnóstwo osobistych, klimatycznych obrazków, a oprawy dla każdego rozdziału, cudo!
Przyjemne anegdoty, urocze i mniej urocze historie, w kilku momentach byłam wręcz wzruszona. Tą książkę czyta się tak, jakby słuchało się długiego monologu dobrego kolegi. Bo nawet jeśli (jak ja) nie jest się obeznanym w tym świecie, wszystkie ksywki, kluby i miejsca mówią tyle co nic, to Ostry sprawia, że wszystko rozumiesz i czujesz się wręcz jak część tego świata.
Bardzo przyjemna, lekka, na jeden wieczór. Warto!

Brzydka i zła to książka nie była, za to szczera - z pewnością.
Przepięknie wydana graficznie, opatrzona w mnóstwo osobistych, klimatycznych obrazków, a oprawy dla każdego rozdziału, cudo!
Przyjemne anegdoty, urocze i mniej urocze historie, w kilku momentach byłam wręcz wzruszona. Tą książkę czyta się tak, jakby słuchało się długiego monologu dobrego kolegi. Bo nawet jeśli...