Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ogromnie długo zabierałam się do tej książki i nie mogłam się zdecydować, jakoś wiedziałam że to nie będzie to. Jednak jestem ogromną fanką Camilli Lackberg i jej twórczości, zwłaszcza jeśli chodzi o sagę o Fjallbace że nie mogłam tej pozycji pominąć. Więc zwlekając już wystarczająco długo wreszcie się zabrałam i… i tak przeczytanie zabrało mi kilka miesięcy bo zwyczajnie nie mogłam się zmusić do czytania. Czytałam po rozdziale, raz na parę tygodni jak mi się przypomniało. Niesamowicie wynudziła mnie pierwsza historia. Druga poszła mi już w jeden tydzień bo zaciekawiła dużo bardziej. Ta książka to dwie osobne historię więc tak je potraktuje.

Idziesz do więzienia to krótkie opowiadanie o nastolatkach z bogatych których łączy wiele, głównie problemy w domu. Pewnej sylwestrowej nocy postanawiają odmienić swój los. No i tu zaczynają się schody. Opowiadanie ma ok. 120 stron z czego faktyczna akcja zaczyna się około 70 strony i zaraz się kończy. Początek opowieści wlókł się niemiłosiernie, a jak doszło do sedna to już poszło praktycznie na raz i w dosłownie moment było po sprawie. Bohaterowie z problemami, a zarazem mocno nijacy. Brakuje jakiegoś tła psychologicznego, może mocniejszego wprowadzenia do historii a dużo mniej przemyśleń. Tak czy tak czegoś tu zabrakło. 5/10

Drugie opowiadanie ciekawsze już pod względem samej konstrukcji. Króciutkie rozdziały i trzy kobiety których historie się przeplatają łącząc się w całość. Od razu przebijają nam się tu mocne osobowości które coś sobą reprezentują, są bardziej konkretne. Samo nakreślenie tła historii też jest wyraźniejsze, a sama zbrodnia w sobie dużo bardziej zasadna niż w przypadku poprzedniego opowiadania. Tylko że tu też czegoś brakuje i mam wrażenie ze to przede wszystkim są strony. Opowiadanie jest za krótkie, nie może się rozwinąć. Dostajemy motyw i zbrodnie, ale brakuje tego elementu po środku, decyzji o podjęciu się zadania, w dodatku w taki a nie inny sposób. Brakuje mi też trochę czegoś na końcu. Nie samego zawahania, ale tego co po zbrodni, życia w strachu, niepewności, co i jak się skończyło – zwłaszcza jeśli chodzi o Brigitte autorka nie wyjaśniła praktycznie nic co dalej. To mogło być naprawdę świetne opowiadanie, dużo lepsze niż pierwsze już samo w sobie, ale jest zdecydowanie za krótkie. 7/10

Nie może być inaczej, za całokształt przyznaję książce 6 na 10 punktów.

Ogromnie długo zabierałam się do tej książki i nie mogłam się zdecydować, jakoś wiedziałam że to nie będzie to. Jednak jestem ogromną fanką Camilli Lackberg i jej twórczości, zwłaszcza jeśli chodzi o sagę o Fjallbace że nie mogłam tej pozycji pominąć. Więc zwlekając już wystarczająco długo wreszcie się zabrałam i… i tak przeczytanie zabrało mi kilka miesięcy bo zwyczajnie...