Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka zupełnie o niczym, w dodatku o niczym z tylko jednej perspektywy. Nie otarła się nawet o reportaż.
Część książki - wąska perspektywa ograniczona ortodoksyjną "duchowością", reszta - oderwany od rzeczywistości potok świadomości.

Książka zupełnie o niczym, w dodatku o niczym z tylko jednej perspektywy. Nie otarła się nawet o reportaż.
Część książki - wąska perspektywa ograniczona ortodoksyjną "duchowością", reszta - oderwany od rzeczywistości potok świadomości.

Absolutnie genialna.

Absolutnie genialna.

Dear Shakespeare, please, forvige me.
"Makbet" nie przypadł mi do gustu. Ciężko powiedzieć czemu. "Romeo i Julia" było dla mnie przejawem najwyższego geniuszu - zachwycająco proste w odbiorze, niemal samo się czytało... Mimo wszystko, jak na lekturę szkolną i tak zaskakująco "strawne".

Dear Shakespeare, please, forvige me.
"Makbet" nie przypadł mi do gustu. Ciężko powiedzieć czemu. "Romeo i Julia" było dla mnie przejawem najwyższego geniuszu - zachwycająco proste w odbiorze, niemal samo się czytało... Mimo wszystko, jak na lekturę szkolną i tak zaskakująco "strawne".

Bardzo mi się podobała - jak wszystkie książki Kossakowskiej, które przeczytałam. Być może nie zachwyca tak jak seria o Daimonie Freyu. Nie zmienia to faktu, że dialogi nadal są genialne, a opisy działają na wyobraźnię. Szczerze mówiąc myślałam, że cokolwiek a'propos Zakonu Krańca Świata się w pierwszym tomie rozstrzygnie. Nic takiego specjalnie nie nastąpiło, co potęguje apetyt na tom drugi ;)

Bardzo mi się podobała - jak wszystkie książki Kossakowskiej, które przeczytałam. Być może nie zachwyca tak jak seria o Daimonie Freyu. Nie zmienia to faktu, że dialogi nadal są genialne, a opisy działają na wyobraźnię. Szczerze mówiąc myślałam, że cokolwiek a'propos Zakonu Krańca Świata się w pierwszym tomie rozstrzygnie. Nic takiego specjalnie nie nastąpiło, co potęguje...

Mierne.

Mierne.

W sumie nie potrafię powiedzieć, czego się spodziewałam, ani czego mi zabrakło. Przez pierwsze 150 stron ledwo przebrnęłam, potem czytało się całkiem nieźle. Podobały mi się jedynie cytaty z Mandaraxa i fragment o tym, że ludzie jako jedyni potrafili cieszyć się na samą myśl o zdarzeniach, które jeszcze nie miały miejsca. "Matka sprawiała, iż zastanawiałem się, po co Bóg tak się męczył stwarzając realny świat." Nie lubię szczególnie takiej literatury, ale chciałam poznać twórczość legendarnego Vonneguta ;) z pewnością sięgnę jeszcze po "Rzeźnię numer pięć". A potem... Zobaczymy :)
Generalnie całkiem trafna obserwacja ludzkości i cóż. Da się czytać.

W sumie nie potrafię powiedzieć, czego się spodziewałam, ani czego mi zabrakło. Przez pierwsze 150 stron ledwo przebrnęłam, potem czytało się całkiem nieźle. Podobały mi się jedynie cytaty z Mandaraxa i fragment o tym, że ludzie jako jedyni potrafili cieszyć się na samą myśl o zdarzeniach, które jeszcze nie miały miejsca. "Matka sprawiała, iż zastanawiałem się, po co Bóg...

Dostałam ją kiedyś na zakończenie roku w szkole i jedyne co pamiętam to to, że przebrnąć przez to było absolutną męką.

Dostałam ją kiedyś na zakończenie roku w szkole i jedyne co pamiętam to to, że przebrnąć przez to było absolutną męką.

Książkę można nazwać bolesną - czyta się ciężko, mozolnie, niezwykle nudna w moim odczuciu. Z pewnością warte uwagi są przemyślenia Stachury zawarte w "Się" - m.in. o bezcelowości człowieczego bólu istnienia. Czy warto przeczytać? Warto. Warto dla samej końcówki tej książki... Dla oczywistych odniesień do życia autora (ostatecznie jest to książka niemal biograficzna); dla poznania innego, ciekawszego puntu widzenia, umiejętności głębszego, piękniejszego patrzenia na świat.

Książkę można nazwać bolesną - czyta się ciężko, mozolnie, niezwykle nudna w moim odczuciu. Z pewnością warte uwagi są przemyślenia Stachury zawarte w "Się" - m.in. o bezcelowości człowieczego bólu istnienia. Czy warto przeczytać? Warto. Warto dla samej końcówki tej książki... Dla oczywistych odniesień do życia autora (ostatecznie jest to książka niemal biograficzna); dla...

Jak na lekturę szkolną - wybitna. Zaraz po "Dywizjonie 303" i "Kamieniami na szaniec".

Jak na lekturę szkolną - wybitna. Zaraz po "Dywizjonie 303" i "Kamieniami na szaniec".

"Alchemik" był w sumie niezłą lekturą. Jak chyba wszystkie książki Coelho czyta się bardzo szybko. Zgrabna historia, w prosty sposób ukazująca przesłanie. Przesłanie samo w sobie jak zawsze mało odkrywcze, aczkolwiek ciężko to nazwać zarzutem :) polecam.

"Alchemik" był w sumie niezłą lekturą. Jak chyba wszystkie książki Coelho czyta się bardzo szybko. Zgrabna historia, w prosty sposób ukazująca przesłanie. Przesłanie samo w sobie jak zawsze mało odkrywcze, aczkolwiek ciężko to nazwać zarzutem :) polecam.

Absolutnie genialna. Przeczytałam w jeden wieczór. I muszę powiedzieć, że była to pierwsza i jak dotąd ostatnia książka, która mnie wzruszyła.

Absolutnie genialna. Przeczytałam w jeden wieczór. I muszę powiedzieć, że była to pierwsza i jak dotąd ostatnia książka, która mnie wzruszyła.

Z tą książką zetknęłam się po raz pierwszy w podstawówce. Do dziś wspominam bardzo pozytywnie - zaraz po "Kubusiu Puchatku" była moją ulubioną lekturą ;)

Z tą książką zetknęłam się po raz pierwszy w podstawówce. Do dziś wspominam bardzo pozytywnie - zaraz po "Kubusiu Puchatku" była moją ulubioną lekturą ;)

Czytałam zaraz po jej premierze w Polsce. I muszę powiedzieć, że takiego chłamu już dawno nie czytałam. Sprzedajne gówno, niewarte swojej ceny. Do dziś żałuję, że kupiłam.

Czytałam zaraz po jej premierze w Polsce. I muszę powiedzieć, że takiego chłamu już dawno nie czytałam. Sprzedajne gówno, niewarte swojej ceny. Do dziś żałuję, że kupiłam.

Krótko mówiąc - nie zachwyciła mnie. Szybka lektura, czyta się średnio przyjemnie. W sposób niepomierny irytował mnie naiwny sposób pisania i stwierdzanie oczywistości. Lektura dobra dla dzieci w podstawówce, nie rozumiem dlaczego przerabiało się ją kilka lat później. Nie rozumiem też ogólnie panującego zachwytu nad tą książką...

Krótko mówiąc - nie zachwyciła mnie. Szybka lektura, czyta się średnio przyjemnie. W sposób niepomierny irytował mnie naiwny sposób pisania i stwierdzanie oczywistości. Lektura dobra dla dzieci w podstawówce, nie rozumiem dlaczego przerabiało się ją kilka lat później. Nie rozumiem też ogólnie panującego zachwytu nad tą książką...