Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwsza książka Piekary, którą przeczytałem. Sam pomysł na fabułę jak dla mnie bardzo ciekawy, akcja toczy się szybko, tylko szkoda że trochę „szablonowo”. Ogromnym plusem w mojej opinii są wybory bohatera, widzimy iż nie wszystko jest czarno-białe, a pojęcie dobra i zła jest względne. Poza tym smok, no tak, kto nie chciałby mieć swojego smoka? Niestety wątek z jego zatruciem niedokończony w moim odczuciu. Podboje łóżkowe bohatera godne Don Juana (kolejna rzecz której można pozazdrościć, obok smoka oczywiście ;)). Książka godna polecenia.

Pierwsza książka Piekary, którą przeczytałem. Sam pomysł na fabułę jak dla mnie bardzo ciekawy, akcja toczy się szybko, tylko szkoda że trochę „szablonowo”. Ogromnym plusem w mojej opinii są wybory bohatera, widzimy iż nie wszystko jest czarno-białe, a pojęcie dobra i zła jest względne. Poza tym smok, no tak, kto nie chciałby mieć swojego smoka? Niestety wątek z jego...

Zaskakująca. To słowo przychodzi mi na myśl, po przeczytaniu tej książki. Mam tylko nadzieję, że nie jest to ostatnia książka o Antonie. Wprawdzie można się przyczepić do kilku szczegółów, ale całokształt nadal pozostaje bardzo dobry.

Zaskakująca. To słowo przychodzi mi na myśl, po przeczytaniu tej książki. Mam tylko nadzieję, że nie jest to ostatnia książka o Antonie. Wprawdzie można się przyczepić do kilku szczegółów, ale całokształt nadal pozostaje bardzo dobry.

Zwroty akcji, intrygi, odpowiedzi na stare pytania, i finałowe zaskoczenie. To trzeba po prostu przeczytać.

Zwroty akcji, intrygi, odpowiedzi na stare pytania, i finałowe zaskoczenie. To trzeba po prostu przeczytać.

Sama koncepcja pokazania wojny światła i ciemności od „drugiej” strony jest bardzo interesująca. Niemniej uważam, iż książka jest trochę słabsza niż „Nocny Patrol”. Wrażenie zrobił na mnie początek, i koniec. Wątek zwierciadła w mojej opinii trochę niewykorzystany. W każdym razie polecam.

Sama koncepcja pokazania wojny światła i ciemności od „drugiej” strony jest bardzo interesująca. Niemniej uważam, iż książka jest trochę słabsza niż „Nocny Patrol”. Wrażenie zrobił na mnie początek, i koniec. Wątek zwierciadła w mojej opinii trochę niewykorzystany. W każdym razie polecam.

Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Świat stworzony przez autora wciąga, opisy są plastyczne, ale nie przesadzone. Ocena 9/10 w mojej opinii w pełni zasłużona.

Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Świat stworzony przez autora wciąga, opisy są plastyczne, ale nie przesadzone. Ocena 9/10 w mojej opinii w pełni zasłużona.

Biografia jednej z najbarwniejszych postaci II RP. Czyta się ją szybko, i przyjemnie. Anegdoty i zabawne historie związane z Wieniawą-Długoszowskim potrafią rozbawić. Polecam.

Biografia jednej z najbarwniejszych postaci II RP. Czyta się ją szybko, i przyjemnie. Anegdoty i zabawne historie związane z Wieniawą-Długoszowskim potrafią rozbawić. Polecam.

Książka warta uwagi. Każdy, kogo interesuje tematyka spec służb powinien się z nią zapoznać. Szkoda tylko, że napisana trochę ogólnie, i zbyt często wdawano się w strukturę wywiadu i kontrwywiadu, personalia i jego kompetencje, zamiast szczegółowo opisać jego działanie. Może związane jest to z brakiem dokumentów, które nadal znajdują się w archiwach UK, lub Rosji.

Książka warta uwagi. Każdy, kogo interesuje tematyka spec służb powinien się z nią zapoznać. Szkoda tylko, że napisana trochę ogólnie, i zbyt często wdawano się w strukturę wywiadu i kontrwywiadu, personalia i jego kompetencje, zamiast szczegółowo opisać jego działanie. Może związane jest to z brakiem dokumentów, które nadal znajdują się w archiwach UK, lub Rosji.

Rewolucja pożera własne dzieci. Autor świetnie przedstawił rewolucję, oraz to do czego może doprowadzić. Natomiast świnie chodzące na dwóch nogach, to dla mnie majstersztyk.

Rewolucja pożera własne dzieci. Autor świetnie przedstawił rewolucję, oraz to do czego może doprowadzić. Natomiast świnie chodzące na dwóch nogach, to dla mnie majstersztyk.

Pisząc o tym, iż postępowanie naszych polityków w przededniu wojny było lekko mówiąc irracjonalne, Ziemkiewicz ameryki nie odkrył. Książka miała być kubłem zimnej wody, i myślę, że rolę swą spełniła. O wiele bardziej podobało mi się „Polactwo”, ale cóż, nikt cały czas jednego poziomu nie utrzyma. Pozycja warta w każdym razie polecenia, i przeczytania.

Pisząc o tym, iż postępowanie naszych polityków w przededniu wojny było lekko mówiąc irracjonalne, Ziemkiewicz ameryki nie odkrył. Książka miała być kubłem zimnej wody, i myślę, że rolę swą spełniła. O wiele bardziej podobało mi się „Polactwo”, ale cóż, nikt cały czas jednego poziomu nie utrzyma. Pozycja warta w każdym razie polecenia, i przeczytania.