Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Brak mi słów by napisać coś o tej książce, wszystkie które odnajduję są puste, oklepane, pozbawione znaczenia. Chyba pasuje do tej książki słowo "idealna" oraz "wspaniała", ale mnie wciąż wydaje się, że nie opisują one ani w jednej tysięcznej tego, jaka jest ta książka.
"Cień wiatru" to najlepsza powieść jaką dotąd przeczytałam. Polecam ją każdemu, każdemu, bez żadnego wyjątku. To po prostu trzeba przeczytać.

Brak mi słów by napisać coś o tej książce, wszystkie które odnajduję są puste, oklepane, pozbawione znaczenia. Chyba pasuje do tej książki słowo "idealna" oraz "wspaniała", ale mnie wciąż wydaje się, że nie opisują one ani w jednej tysięcznej tego, jaka jest ta książka.
"Cień wiatru" to najlepsza powieść jaką dotąd przeczytałam. Polecam ją każdemu, każdemu, bez żadnego...

Świat pogrąża się w wojnie. Pośród spisków, zdrad i polityki wiedźmin Geralt stara się zachować neutralność i chronić Yennefer i Ciri. Wszystko w świecie, w którym każdy upatruje jedynie swojej korzyści, nie wahając się zdradzić sojuszników. Nadszedł czas pogardy.

"Czas pogardy" to kolejny tom sagi o Wiedźminie Geralcie, czarodziejce Yennefer i księżniczce Ciri. To książka wyjątkowa, jak, mam nadzieję, wszystkie z serii książek o Geralcie z Rivii. Znakomity pomysł w mistrzowski sposób opisany. Ta książka to istny majstersztyk i prawdziwe arcydzieło. Gorąco polecam każdemu, absolutnie każdemu, nie tylko miłośnikom literatury fantastycznej.

Świat pogrąża się w wojnie. Pośród spisków, zdrad i polityki wiedźmin Geralt stara się zachować neutralność i chronić Yennefer i Ciri. Wszystko w świecie, w którym każdy upatruje jedynie swojej korzyści, nie wahając się zdradzić sojuszników. Nadszedł czas pogardy.

"Czas pogardy" to kolejny tom sagi o Wiedźminie Geralcie, czarodziejce Yennefer i księżniczce Ciri. To...

Książka wręcz przeraża swoją chudością. W porównaniu z pozostałymi książkami pani Troisi o świecie wynurzonym jest chorobliwie chuda. Gdy brałam ją do ręki obawiałam się, że autorka nie miała pomysłu na drugi tom trylogii "Legendy Świata Wynurzonego". Moje obawy na szczęście się nie sprawdziły.
Książka opowiada dalsze losy Adhary, dziewczyny, która przebudziła się na łące nic kompletnie nie pamiętając, jakby katapultowana w zupełnie obcy świat, w cudze życie. Mogło by się wydawać, że jest postacią zupełnie inną od walecznej Nihal i silnej Dubhe, ale wcale tak nie jest. Bowiem Adhara ma odwagę, by zbuntować się przeciw własnemu przeznaczeniu, wziąć los w swoje ręce.

Książkę tę przeczytałam w jeden dzień. Można rzec, połknęłam ją w całości. Nie było momentu, w którym lektura by mnie nudziła. Akcji jest dużo, właściwie nie ma ani jednej stronicy, na której nic ciekawego się nie dzieje. Podsumowując, książka świetna. Wspaniała. Dziękuję autorce za tak świetną powieść. Polecam ją każdemu, bez wyjątku.

Książka wręcz przeraża swoją chudością. W porównaniu z pozostałymi książkami pani Troisi o świecie wynurzonym jest chorobliwie chuda. Gdy brałam ją do ręki obawiałam się, że autorka nie miała pomysłu na drugi tom trylogii "Legendy Świata Wynurzonego". Moje obawy na szczęście się nie sprawdziły.
Książka opowiada dalsze losy Adhary, dziewczyny, która przebudziła się na łące...

Lonerin i Dubhe ruszają na poszukiwanie Sennara, legendarnego czarodzieja, który czterdzieści lat wcześniej przyczynił się do ocalenia Świata Wynurzonego przed zniszczeniem. Jednak ich śladem rusza Rekla, jedna z najlepszych "zwycięzkich", a co najważniejsze, nie zazna spokoju, dopóki osobiście nie zabije Dubhe, w tym celu jest w stanie poświęcić nawet własne życie...

Myślę, że pani Licia Troisi dokonała czegoś niezwykłego. Książki tej autorki porównuję do Harry'ego Pottera, gdzie po przeczytaniu lektury nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że opisane w książce wrażenia wydarzyły się naprawdę. Niewiele jest dziś takich książek. Właściwie, książki pani Troisi przewyższają Harry'ego Pottera, bo ten już trochę mi się znudził. A u mnie to porównanie naprawdę dużo znaczy.

Podsumowując, książka jest świetna. Opowiada o fanatykach, o miłości, która miłością wcale nie jest, o przyjaźni i o bolesnych wspomnieniach, które nigdy się nie zabliźnią. Polecam każdemu, nawet osobom, które nie przepadają za literaturą fantasy.

Lonerin i Dubhe ruszają na poszukiwanie Sennara, legendarnego czarodzieja, który czterdzieści lat wcześniej przyczynił się do ocalenia Świata Wynurzonego przed zniszczeniem. Jednak ich śladem rusza Rekla, jedna z najlepszych "zwycięzkich", a co najważniejsze, nie zazna spokoju, dopóki osobiście nie zabije Dubhe, w tym celu jest w stanie poświęcić nawet własne życie......

Moja ulubiona część. Gdy tylko zobaczyłam okładkę, wiedziałam, że będzie to niesamowita książka. Patrząc na okładkę najbardziej w oczy rzuciła mi się przepiękna blondynka. Książka zaczyna się niby nie mającą nic wspólnego z Harrym historią pewnej rodziny, która zmarła w dziwnych okolicznościach...

Książka trzyma w napięciu, nie byłam w stanie się od niej oderwać, a gdy doszłam do finału... chciałam przerwać czytanie. Ale nie umiałam i tak skończyłam tę cegłę o drugiej nad ranem i tej nocy już nie zasnęłam. Aż dziw, że Rowling pisząc ten tom miała kryzys twórczy, bo "Czara Ognia" jest... super. Nie mam na to innego określenia.

Moja ulubiona część. Gdy tylko zobaczyłam okładkę, wiedziałam, że będzie to niesamowita książka. Patrząc na okładkę najbardziej w oczy rzuciła mi się przepiękna blondynka. Książka zaczyna się niby nie mającą nic wspólnego z Harrym historią pewnej rodziny, która zmarła w dziwnych okolicznościach...

Książka trzyma w napięciu, nie byłam w stanie się od niej oderwać, a gdy...

Zakończenie przygód Harry'ego Pottera niezbyt mi się podobało. Pozostawia ono pewien niedosyt, jaki pozostawiają po sobie tylko znakomite książki i serie. Kiedy skończyłam ten tom, nie chciałam uwierzyć, że to już koniec. Seria o Harrym Potterze jest z rodzaju tych serii, które najlepiej, gdyby nigdy się nie kończyły.

Zakończenie przygód Harry'ego Pottera niezbyt mi się podobało. Pozostawia ono pewien niedosyt, jaki pozostawiają po sobie tylko znakomite książki i serie. Kiedy skończyłam ten tom, nie chciałam uwierzyć, że to już koniec. Seria o Harrym Potterze jest z rodzaju tych serii, które najlepiej, gdyby nigdy się nie kończyły.

Przed przeczytaniem tej książki nie lubiłam czytać. Lektur szkolnych wcale nie czytałam, raz tylko przeczytałam pierwszy rozdział. To była dla mnie największa kara, kazać mi czytać. Tak był dopóki nie sięgnęłam po pierwszy tom serii o Harrym Potterze. Dlaczego sięgnęłam po tę książkę? Bo wszyscy wokół się nią zachwycali i miałam dość, że wszyscy wiedzą o czym jest ta książka, a ja nie.

Harry Potter mieszka u swojej ciotki i wuja, bo jego rodzice zginęli w wypadku samochodowym. Ciotka Petunia i wój Vernon od samego początku przebywania Harry'ego w ich domu dają mu odczuć, że go nie chcą. A Harry'emu przytrafiają się dziwne rzeczy, kurczą się swetry, znikają szyby w terrariach węży, z którymi rozmawiał...

Po lekturze tej książki polubiłam czytanie. Odkryłam, że może ono być ciekawą przygodą, a nie nudnym i pozbawionym sensu obowiązkiem. Choć wcześniej tak mi się wydawało. W związku z powyższym, nie jestem w stanie nie polecić tej książki.

Przed przeczytaniem tej książki nie lubiłam czytać. Lektur szkolnych wcale nie czytałam, raz tylko przeczytałam pierwszy rozdział. To była dla mnie największa kara, kazać mi czytać. Tak był dopóki nie sięgnęłam po pierwszy tom serii o Harrym Potterze. Dlaczego sięgnęłam po tę książkę? Bo wszyscy wokół się nią zachwycali i miałam dość, że wszyscy wiedzą o czym jest ta...

Po przeczytaniu pierwszego tomu nie potrafiłam nie sięgnąć po drugi. I jest tak samo świetny jak pierwszy.

Harry spędza wakacje w domu swojego wuja i ciotki i już liczy dni do powrotu do Hogwartu. Spotyka domowego skrzata, który nie chce, żeby Harry wrócił do szkoły. I przeszkadza mu w tym na różne sposoby, a gdy Harry mimo ostrzeżeń wraca do Hogwartu, dzieją się tam dziwne rzeczy. Zalany korytarz, uczniowie zamienieni w kamień i tajemniczy głos ze ścian starego zamczyska...

Książka jest świetna, trzyma w napięciu i ciężko się od niej oderwać. Nie jestem w stanie jej nie polecić.

Po przeczytaniu pierwszego tomu nie potrafiłam nie sięgnąć po drugi. I jest tak samo świetny jak pierwszy.

Harry spędza wakacje w domu swojego wuja i ciotki i już liczy dni do powrotu do Hogwartu. Spotyka domowego skrzata, który nie chce, żeby Harry wrócił do szkoły. I przeszkadza mu w tym na różne sposoby, a gdy Harry mimo ostrzeżeń wraca do Hogwartu, dzieją się tam...

To jedna z moich ulubionych części Harry'ego Pottera. Bardzo podobał mi się wątek z cofaniem czasu, wydarzenia są tu idealnie zgrane. Książka jest dopracowana w najdrobniejszych szczegółach, dzięki tamu świetnie się ją czyta i wszystko prowadzi do finału, którego się nie spodziewaliśmy. Gorąco polecam.

To jedna z moich ulubionych części Harry'ego Pottera. Bardzo podobał mi się wątek z cofaniem czasu, wydarzenia są tu idealnie zgrane. Książka jest dopracowana w najdrobniejszych szczegółach, dzięki tamu świetnie się ją czyta i wszystko prowadzi do finału, którego się nie spodziewaliśmy. Gorąco polecam.

Nie mam pojęcia, co napisać o tej książce. Zrobiła na mnie tak ogromne wrażenie, że słowa plączą się, przez co zdania tracą sens. Ta książka, zapewne wręcz cała seria, to fantastyka na najwyższym poziomie. Gorąco polecam. Tylko tyle jestem w stanie napisać z sensem.

Nie mam pojęcia, co napisać o tej książce. Zrobiła na mnie tak ogromne wrażenie, że słowa plączą się, przez co zdania tracą sens. Ta książka, zapewne wręcz cała seria, to fantastyka na najwyższym poziomie. Gorąco polecam. Tylko tyle jestem w stanie napisać z sensem.

"Marina" jest to czwarta powieść napisana przez hiszpańskiego pisarza C. R. Zafona. Autor przenosi nas do szarej rzeczywistości Barcelony lat osiemdzeisiątych dwudziestego stulecia, miasta pełnego pomników przeszłości, powoli popadających w ruinę wielkich willi, kamienic, pałacyków. Do Barcelony ciemnych uliczek i dużo odeń mroczniejszych tajemnic z przeszłości.

Oskar Drai, uczeń szkoły z internatem podczas jednego ze swoich spacerów poznaje Marinę. Dziewczyna fascynuje go nie mniej niż opuszczone i zaniedbane wille i pałacyki dzielnicy Sarria. Razem śledząc tajemniczą damę w czerni, odwiedzającą bezimienny grób na starym cmentarzu natrafiają na makabryczną tajemnicę, stają się częścią zapomnianej historii, która rozegrała się lata wcześniej na ulicach Barcelony, historii rodem z horroru...

Dawno nie czytałam tak znakomicie napisanej książki. Bohaterowie zdają się być prawdziwymi ludźmi, są znakomicie wykreowani. Czytając zapomina się o świecie wokół, książka wciąga i ciężko się od niej oderwać. Cały czas trzyma w napięciu, akcja wije się i skręca niespodziewanie, zupełnie nieprzewidywalnie. Niezwykłe opisy sprawiają, że opisane miejsca widzi się okiem wyobraźni. I nie tylko widzi, również słyszy, czuje... Bardzo niezwykła opowieść, o której nieprędko zapomnę. I kiedyś z chęcią wrócę do szarej Barcelony i przeżyję jeszcze raz tę makabryczną historię, od której ciarki przechodzą po plecach. A może jeszcze więcej razy... ta książka naprawdę na to zasługuje. Gorąco polecam każdemu, bez wyjątku.

"Marina" jest to czwarta powieść napisana przez hiszpańskiego pisarza C. R. Zafona. Autor przenosi nas do szarej rzeczywistości Barcelony lat osiemdzeisiątych dwudziestego stulecia, miasta pełnego pomników przeszłości, powoli popadających w ruinę wielkich willi, kamienic, pałacyków. Do Barcelony ciemnych uliczek i dużo odeń mroczniejszych tajemnic z przeszłości.

Oskar...