Jesteśmy społecznością, która kocha książki

NA Agatę muszę mieć nastrój. Miałam wiele lat temu i wtedy przeczytałam "taśmowo" prawie wszystko, do czego miałam dostęp. Z tego, co pamiętam, bardzo mi się podobało:)

NA Agatę muszę mieć nastrój. Miałam wiele lat temu i wtedy przeczytałam "taśmowo" prawie wszystko, do czego miałam dostęp. Z tego, co pamiętam, bardzo mi się podobało:)

Nie mój rodzaj literatury. Przeczytałam, nawet mnie odrobinę wciągnęło, ale nie na tyle, żeby sięgnąć po inne książki tego autora

Nie mój rodzaj literatury. Przeczytałam, nawet mnie odrobinę wciągnęło, ale nie na tyle, żeby sięgnąć po inne książki tego autora

Do bólu prawdziwa książka. Czyta się dobrze, ale jak już skończyłam doszłam do wniosku, że chyba nie chcę oglądać filmu. Bo życie jest ciężkie, a czasami do książek sięgamy żeby się oderwać od takich życiowych problemów i łudzić się, że wszystko się dobrze kończy.

Do bólu prawdziwa książka. Czyta się dobrze, ale jak już skończyłam doszłam do wniosku, że chyba nie chcę oglądać filmu. Bo życie jest ciężkie, a czasami do książek sięgamy żeby się oderwać od takich życiowych problemów i łudzić się, że wszystko się dobrze kończy.

Kryminał, wciąga. Do końca nie domyśliłam się kto jest mordercą. Dobrze się czyta.

Kryminał, wciąga. Do końca nie domyśliłam się kto jest mordercą. Dobrze się czyta.

Mam mieszane uczucia. Poprzednią serię książek tej autorki przeczytałam jednym tchem, dlatego bez zastanowienia sięgnęłam po "Czas pokaże" na półkę w księgarni. W trylogii "Alibi na szczęście" denerwowała mnie chwilami główna bohaterka, bo taka nieporadna mimoza z niej chwilami wychodziła. Okazuje się, że była o niebo wyrazistsza od Julki z "Czas pokaże". Bezsensowne zmagania ze sobą, zatruwanie życia i sobie i wszystkim dookoła wyimaginowanymi problemami...denerwujące.
Co nie przeszkodziło mi przeczytać opasłego tomu (za to uwielbiam panią F.-O.) w ciągu tygodnia i to pracowitego:)Polecam, ale obawiam się, że wielbicieli Hanki i Dominiki rozczaruje.

Mam mieszane uczucia. Poprzednią serię książek tej autorki przeczytałam jednym tchem, dlatego bez zastanowienia sięgnęłam po "Czas pokaże" na półkę w księgarni. W trylogii "Alibi na szczęście" denerwowała mnie chwilami główna bohaterka, bo taka nieporadna mimoza z niej chwilami wychodziła. Okazuje się, że była o niebo wyrazistsza od Julki z "Czas pokaże". Bezsensowne...

Lekki kryminał, napisany z charakterystycznym dla Olgi Rudnickiej poczuciem humoru. Czyta się szybko i przyjemnie.
Pierwszą książką tej autorki, z jaką się zetknęłam było "Martwe jezioro" i ta nadal pozostaje moją ulubioną, ale opowieść o Diable i pyskatej asystentce również polecam:)

Lekki kryminał, napisany z charakterystycznym dla Olgi Rudnickiej poczuciem humoru. Czyta się szybko i przyjemnie.
Pierwszą książką tej autorki, z jaką się zetknęłam było "Martwe jezioro" i ta nadal pozostaje moją ulubioną, ale opowieść o Diable i pyskatej asystentce również polecam:)

Dawno temu wciągnęła mnie powieść "Diabeł ubiera się u Prady" i teraz, chyba siłą rozpędu, sięgnęłam po wszystkie dostępne mi książki tej autorki.Czyta się podobnie, dość szybko i lekko.

Dawno temu wciągnęła mnie powieść "Diabeł ubiera się u Prady" i teraz, chyba siłą rozpędu, sięgnęłam po wszystkie dostępne mi książki tej autorki.Czyta się podobnie, dość szybko i lekko.

Fajna bajeczka, podszyta romansem, czyta się bardzo przyjemnie, podobnie jak resztę tomów z tej serii.

Fajna bajeczka, podszyta romansem, czyta się bardzo przyjemnie, podobnie jak resztę tomów z tej serii.

Szybko się czyta i oczywiście nie wpadłam na to, kto jest zabójcą.
Czytałam daawno temu, ale bardzo mi się podobało.

Szybko się czyta i oczywiście nie wpadłam na to, kto jest zabójcą.
Czytałam daawno temu, ale bardzo mi się podobało.

Specyficzny humor, kontynuacja Forresta Gumpa.
Czytałam dość dawno, ale pamiętam, że mi się podobało.
Jeśli ktoś polubił Forresta, to tutaj również będzie się dobrze bawił

Specyficzny humor, kontynuacja Forresta Gumpa.
Czytałam dość dawno, ale pamiętam, że mi się podobało.
Jeśli ktoś polubił Forresta, to tutaj również będzie się dobrze bawił

Sięgając po tę książkę myślałam, że to jakiś kolejny ckliwy harlequin, w którym od pierwszych stron wiadomo co będzie dalej. Cieszę się, że się pomyliłam.
Cała książka to po prostu zbiór korespondencji między różnymi osobami, a taka już natura ludzka, że lubi podglądać. Ciekawy pomysł na narrację.
Świeżo po przeczytaniu naszła mnie refleksja, że można sobie marzyć i wymyślać różne scenariusze na życie, gdy tymczasem los ma co do nas inne plany, które możemy zaakceptować, albo się męczyć.
Rosie pokazuje, że mimo różnych przeciwności warto walczyć i można wygrać.
Chyba ta prawda mnie tak urzekła.
W dodatku czyta się lekko i z zaciekawieniem przez cały czas.

Sięgając po tę książkę myślałam, że to jakiś kolejny ckliwy harlequin, w którym od pierwszych stron wiadomo co będzie dalej. Cieszę się, że się pomyliłam.
Cała książka to po prostu zbiór korespondencji między różnymi osobami, a taka już natura ludzka, że lubi podglądać. Ciekawy pomysł na narrację.
Świeżo po przeczytaniu naszła mnie refleksja, że można sobie marzyć i...

Nie jestem zachwycona, ale do końca nie wiedziałam, kto jest mordercą, więc kryminał dobrze napisany:)

Nie jestem zachwycona, ale do końca nie wiedziałam, kto jest mordercą, więc kryminał dobrze napisany:)

Lekka, chwilami głupawa książeczka, którą można przeczytać w ciągu kilku godzin. Jeśli komuś się podobał dziennik BJ, to tutaj również może być zadowolony.

Lekka, chwilami głupawa książeczka, którą można przeczytać w ciągu kilku godzin. Jeśli komuś się podobał dziennik BJ, to tutaj również może być zadowolony.

Taka sobie. Przeczytałam - zapomniałam.

Taka sobie. Przeczytałam - zapomniałam.

Przeczytałam i zapomniałam. Nie urzekła mnie ta książka, a chwilami wręcz znudziła. To nie ten klimat co np. w książce "Spóźnieni kochankowie" czy choćby "Tato"

Przeczytałam i zapomniałam. Nie urzekła mnie ta książka, a chwilami wręcz znudziła. To nie ten klimat co np. w książce "Spóźnieni kochankowie" czy choćby "Tato"

Świetna. Najpierw przeczytałam książkę, później zobaczyłam film zachwalany przez wszystkich znajomych i się niestety rozczarowałam. Trudno jest oddać styl książki w filmie, choć Tom Hanks był rewelacyjny. Polecam drugą część, mniej znaną pt. "Gump i spółka".

Świetna. Najpierw przeczytałam książkę, później zobaczyłam film zachwalany przez wszystkich znajomych i się niestety rozczarowałam. Trudno jest oddać styl książki w filmie, choć Tom Hanks był rewelacyjny. Polecam drugą część, mniej znaną pt. "Gump i spółka".

Zaczęłam czytać zachęcona przez znajomych. Niestety nie przebrnęłam dalej, niż do końca pierwszego rozdziału. Ale może nie umiem docenić hitu? Możliwe, że za jakiś wykonam podejście numer dwa.

Zaczęłam czytać zachęcona przez znajomych. Niestety nie przebrnęłam dalej, niż do końca pierwszego rozdziału. Ale może nie umiem docenić hitu? Możliwe, że za jakiś wykonam podejście numer dwa.

Świetna. Monika Szwaja nie zawodzi. Książka powiązana z "Zapiski stanu poważnego", utrzymana w tym samym tonie. Najlepsze na depresję i dołki małe i duże...

Świetna. Monika Szwaja nie zawodzi. Książka powiązana z "Zapiski stanu poważnego", utrzymana w tym samym tonie. Najlepsze na depresję i dołki małe i duże...

Specyficzny styl Whartona. Powieść tym bardziej smutna, że inspirowana podobno prawdziwymi wydarzeniami. Warto przeczytać.

Specyficzny styl Whartona. Powieść tym bardziej smutna, że inspirowana podobno prawdziwymi wydarzeniami. Warto przeczytać.

Specyficzny styl pani Grocholi. Przeczytałam - zapomniałam.

Specyficzny styl pani Grocholi. Przeczytałam - zapomniałam.