Opinie użytkownika
Ta książka to kamień w bucie. Uwiera Cię podczas podróży, a gdy wreszcie się go pozbędziesz to i tak długo jeszcze czujesz silny dyskomfort z powodu otarć. W efekcie całą przyjemność z wędrówki, przyćmiewa powidok tego uwierania.
David Vann po raz kolejny przekroczył granicę, zza której ciężko będzie mu powrócić. Wierzcie mi, ta historia jest pokręcona jak Lato z Radiem....
Cisza białego miasta to pierwszy kryminał, przeczytany przeze mnie w 2019 roku. Cieszę się, że trafiłem właśnie na tę książkę, bo dzięki niej odżyła we mnie, nadwątlona ostatnio przez dużą ilość dość podobnych do siebie historii, miłość do tego gatunku literatury.
W Hiszpanii, przed obliczem baskijskiego słońca, w cieniu baskijskich zabytków, twa wyścig seryjnego mordercy...
Bardzo przyjemna książka. Jestem z jeszcze trochę starszego pokolenia niż Autorka, ale generalnie bardzo się odnalazłem w postrzeganiu rzeczywistości '90 zaprezentowanym przez Panią Annę.
Nie wiem czy takie było założenie, ale ja umownie podzieliłem sobie "Lata powyżej zera" na trzy okresy. Okres kaset analogowych, w którym obserwujemy beztroskie i szczęśliwe życie. Życie...
Światy równoległe nie są w literaturze niczym specjalnym. Tytułami można sypać jak z rękawa. Ale, że w Polsce? W Gliwicach? Tego jeszcze nie grali. A w Gliwicach mieszka młody informatyk Szymon, który zostaje napadnięty przez dwóch typków w quazi-motocyklowych kombinezonach, z dziwnymi hełmami na głowie. Za pierwszym razem chłopak daje im popalić, za drugim już się nie...
więcej Pokaż mimo toTak się składa, że żeby napisać coś więcej o tej książce to muszę uciec się do pewnego rodzaju ekshibicjonizmu. Otóż specyfika mojej pracy spowodowała taką organizację naszej rodziny, że to głównie ja zajmuję się dzieckiem i domem. Tak wyszło, ale z perspektywy czasu widzę, że to całkiem fajne, chociaż bardzo wyczerpujące życie. Niemniej jednak tych kilka lat bycia kurą...
więcej Pokaż mimo toJeśli mam być szczery to na każdy kolejny tytuł zawierający "kobieta/dziewczyna w/na/o/itp..." dostaję alergii. Jeśli jeszcze na okładce widnieje znane nazwisko, które taką książkę rekomenduje to doznaję szoku anafilaktycznego. Dość długo nie mogłem zabrać się za tę książkę. Zebranie się do napisania o niej opinii zajęło mi jeszcze więcej czasu. Natomiast sam akt czytania...
więcej Pokaż mimo to
Fantastyczna! I nie mam tu na myśli tylko gatunku. Mroczna, duszna i pełna zakłamania wizja przyszłości, w której powietrze pełne jest zabójczych trucizn, a ludzie żyją w podziemnym silosie. Wyśmienicie stworzone miejsce akcji, w której obserwujemy dobrze wykreowanych bohaterów, zapewnia niezapomniane wrażenia czytelnicze.
Autor operuje cudownie klimatycznym i plastycznym...
Staram się być na bieżąco z nowinkami na rynku wydawniczym, systematycznie śledzę profile wydawnicze oraz blogi recenzenckie w mediach społecznościowych. Zaglądam na portale kulturalne. Dość często promocje książek robione są tak natarczywie, że odechciewa się po nie sięgnąć. A czy ktoś z Was słyszał o “Drugiej rzeczywistości’ Andrzeja Mathiasza? No właśnie… Ja też nie. Nie...
więcej Pokaż mimo to
Ta książka to przykład na to, że literatura piękna potrafi być naprawdę piękna. I nieskomplikowana w formie – jeśli ktoś się przypadkiem o to boi :)
Tym razem przygotowałem się trochę bardziej, poczytałem o Autorze, zerknąłem na dwa, może trzy wywiady. Zależało mi, aby dobrze odczytać intencje zawarte w jego książce.
Nie chciałbym zdradzać zbyt wiele, a o to dość łatwo w...
Krótka książka, więc i moja opinia nie będzie rozwlekła. "Zabawa w chowanego" podobała mi się znacznie bardziej, niż ostatnio czytane "Potomstwo". Ketchum ma zwyczaj strzelać z dużego kalibru od samych początków swoich powieści. Tym razem jednak napisał dość powściągliwy tekst. I tym mnie kupił. Bardzo lubię powolne budowanie akcji i napięcia emocjonalnego.
W małym...
Nowy rok zacznę z wysokiego C. Pierwsza rzecz, na którą zwróciłem uwagę to dość specyficzna grafika na okładce. Po zapoznaniu się z treścią książki, okładka nabrała jeszcze więcej sensu. Na froncie zobaczymy wielobarwną postać Marii, płaczącej krwią. Z tyłu zaś plamę, którą można by wziąć za wymioty. Ok, podejrzewam że zamysł twórcy okładki szedł raczej w stronę sztuki...
więcej Pokaż mimo to
Dawno nie miałem tak dużej przyjemności z czytania. W tej książce jest dosłownie wszystko – taki literacki szwedzki stół. „Potrawy” jednak, zaserwowane są z gustem i w odpowiednich proporcjach.
Książka rozpoczyna się z przytupem i to tupanie właściwie nie ustaje do samego jej końca. Autor opowiada historię kobiety, która poobijana budzi się pośród całej masy ciał i...
Podobno pomysł na Buick 8 - podobno, bo nijak nie mogę odszukać tej informacji, którą teraz mam w głowie, a o której jestem pewny, że ją kiedyś czytałem, więc jeśli to tylko wytwór mojej wyobraźni (ale jakże to by było typowe dla Kinga), to nie miejcie mi tego za złe - zrodził się w banalnie prosty sposób. Otóż (ponoć), Stephen King tankując swój samochód na jednej ze...
więcej Pokaż mimo to"Głowa pełna duchów" to dość nietypowa pozycja. Po pierwszych kilku stronach, ma się wrażenie, że oko w oko z losami rodziny, w której jedno z dzieci jest opętane przez siły nieczyste. Będziemy zatem mieli do czynienia z dziwnymi, przerażającymi zachowaniami, mroczną atmosferą i ingerencją duchownych, a to wszystko podane jako Reality Show, gdyż stojąca na skraju bankructwa...
więcej Pokaż mimo toMam koło domu dość duży, jak na miejskie warunki park. Mam też psa. Z psem wychodzę na wieczorny spacer zaraz przed snem. A że jestem istotną nocną, to zazwyczaj jest to ok drugiej w nocy. Park jest słabo oświetlony. W zeszłym roku znaleziono w nim trupa. Mój pies daje mi (złudne, gdyż pół za pół parówki by mnie sprzedał) poczucie bezpieczeństwa. Ale chodzimy tam. Również w...
więcej Pokaż mimo to
Biorąc pod uwagę zauważalną ostatnio, masową modę na powieści kryminalne można zadać sobie pytanie czy w tego typu historiach może nas jeszcze spotkać coś nowego. Przeanalizujmy zatem dzieło Ostaszewskiego pod kątem punktów obowiązkowych:
-> Trupy – oczywiście są.
-> Oschły i poszarpany życiem funkcjonariusz organów ścigania, któremu administracja rzuca kłody pod nogi –...
„Bez sumienia”, to kontynuacja fascynującej partii politycznych i dyplomatycznych szachów, rozpoczętej w pierwszym tomie trylogii szpiegowskiej Aleksandra Makowskiego, pod tytułem „Bez przebaczenia”. Książka traktuje o grupie bardzo mocno powiązanych ze sobą przyjaciół, reprezentujących często wrogie sobie agencje, zawiązującej porozumienie, mające na celu osobistą zemstę...
więcej Pokaż mimo toJak odróżnić książkę dobrą od bardzo dobrej? W mojej ocenie dobra książka ma dobrą i spójną fabułę, jest napisana dobrym językiem, posiada dobrze wykreowanych bohaterów oraz wytwarza w czytelniku napięcie, które nie pozwala tej książki odłożyć 'na dobre'. Książka bardzo dobra, poza wszystkimi cechami książki dobrej, posiada również zdolność pobudzania wyobraźni, uczy czegoś...
więcej Pokaż mimo to
Bardzo dawno nie spotkałem się z książką, która wywołałaby u mnie tak ekstremalnie skrajne odczucia. Skoro jednak tak się stało, to muszę zderzyć się z własną szczerością i postarać się jakoś ten dylemat ubrać w słowa. Pragnę, by mój tekst został odebrany poprawnie - nie jako krytyka, dlatego pozwolę sobie zacząć nietypowo, od ciemnej strony.
W kwestii szeroko pojętej...
Fantastyczna partia politycznych szachów!
Kobieta i mężczyzna. Zaaranżowane spotkanie w nowojorskim hotelu. Sygnał o potencjalnym niebezpieczeństwie. Para dyskretnie się wycofuje, odjeżdżając spod hotelu samochodem. Bez pośpiechu, aby nie zwracać na siebie uwagi. Skrzyżowanie dalej oboje giną, staranowani przez potężną śmieciarkę. Kim byli? Kto stoi za ich śmiercią? Kto...