Po powyższym opisie liczyłam na jakąś mocną historię, która miała by racjonalne podłoże. Jak w poprzednich książkach autora chciałam się zagłębić w psychopatycznym umyśle, poczuć ten ból i niewyobrażalną krzywdę. Zarówno dziewczyna z sąsiedztwa jak i jedyne dziecko wbijały w fotel. Zabawa w chowanego wzbudza tylko irytację, rozczarowanie i zażenowanie. Mnóstwo w niej historii o bogatej młodzieży, którzy czują się jak królowie świata. Swoją pychą i brakiem rozumu notorycznie pakują się w kłopoty. I nawet nie to było w tym wszystkim najgorsze. Kulminacją było to, na kogo się natknęli podczas głównej zabawy w chowanego. To było tak nierealne jakby nagle wkleić tam "motomyszy z marsa" 😡 Może jeżeli chciałabym siegnąć po fantastykę to inaczej odebrałabym tą książkę. Licząc na grozę totalnie się zawiodłam i rozczarowałam. Niezmiennie polecam przekonać się samemu.

Po powyższym opisie liczyłam na jakąś mocną historię, która miała by racjonalne podłoże. Jak w poprzednich książkach autora chciałam się zagłębić w psychopatycznym umyśle, poczuć ten ból i niewyobrażalną krzywdę. Zarówno dziewczyna z sąsiedztwa jak i jedyne dziecko wbijały w fotel. Zabawa w chowanego wzbudza tylko irytację, rozczarowanie i zażenowanie. Mnóstwo w niej...

Pierwsze spotkanie z autorem słyszałem o nim wiele dobrego chodź z tego co wiem jest to nowsza książka niż ,,Dziewczyna z sąsiedztwa" która ma dobre opinie i każdy ja chwali i nawiasem mówiąc też mam ja na półce to ,,Zabawa w Chowanego" no nie mówię że to zła książka ale nie tego się spodziewałem troszkę rozczarowanie lecz dziewczynę z sąsiedztwa napewno przeczytam też bo zachęca. Plus dla autora za warsztat literacki lecz sama historia no jakoś mnie nie porwała

Pierwsze spotkanie z autorem słyszałem o nim wiele dobrego chodź z tego co wiem jest to nowsza książka niż ,,Dziewczyna z sąsiedztwa" która ma dobre opinie i każdy ja chwali i nawiasem mówiąc też mam ja na półce to ,,Zabawa w Chowanego" no nie mówię że to zła książka ale nie tego się spodziewałem troszkę rozczarowanie lecz dziewczynę z sąsiedztwa napewno przeczytam też bo...

Zabawa w Chowanego" autorstwa Jacka Ketchuma to książka, która niestety mnie nie zachwyciła. Już od początku fabuła i styl pisania wydał się dosyć przeciętny, a postacie, choć nie brakowało im pewnej dozy tajemniczości, nie potrafiły w pełni mnie zainteresować. Niestety, uczucie niepokoju, które powinno być typowe dla horroru pojawiało się tylko sporadycznie.

Szczególnie rozczarowujące było zakończenie, które dla mnie okazało się niesatysfakcjonujące. Chociaż cała fabuła teoretycznie miała sens, to nie zdołała do mnie trafić i niestety, odczułem pewien stopień wymęczenia podczas czytania tej książki.

Podsumowując, "Zabawa w Chowanego" jest dla mnie typowym przypadkiem średniej książki. Nie zdołała ona dostarczyć mi satysfakcji, jednakże rozumiem, że każdy czytelnik ma swoje preferencje, które wpływają na odbiór danej lektury. Dla mnie ta pozycja nie spełniła oczekiwań.

Zabawa w Chowanego" autorstwa Jacka Ketchuma to książka, która niestety mnie nie zachwyciła. Już od początku fabuła i styl pisania wydał się dosyć przeciętny, a postacie, choć nie brakowało im pewnej dozy tajemniczości, nie potrafiły w pełni mnie zainteresować. Niestety, uczucie niepokoju, które powinno być typowe dla horroru pojawiało się tylko sporadycznie.

Szczególnie...

Nie zawsze zabawa kończy się dobrze. Nie zawsze w każdą trzeba się angażować. Nie zawsze to tylko zabawa.
Mocne.

Nie zawsze zabawa kończy się dobrze. Nie zawsze w każdą trzeba się angażować. Nie zawsze to tylko zabawa.
Mocne.

Dopiero mniej więcej od połowy książki mogłam powiedzieć o tej książce coś więcej dobrego, niż to, że sprawnie się ją czyta. Czasu nie zmarnowałam, ale spodziewałam się czegoś lepszego.

Dopiero mniej więcej od połowy książki mogłam powiedzieć o tej książce coś więcej dobrego, niż to, że sprawnie się ją czyta. Czasu nie zmarnowałam, ale spodziewałam się czegoś lepszego.

Ketchum to moje odkrycie z zeszłego roku. Po genialnej i przerażającej „Dziewczynie z sąsiedztwa” wiedziałam, że będę chciała wrócić po więcej. I tym razem porwał mnie bezkompromisowy styl autora. Historia znalazła swoje zwieńczenie zupełnie nie tak jak się spodziewałam. Tym większą przyniosła mi frajdę. Kto tu był ofiarą, kto katem? Prostolinijna narracja znów chwyciła mnie w garść i zawiodła do czeluści strachu. Jeśli się bać to tylko z Ketchumem.

Ketchum to moje odkrycie z zeszłego roku. Po genialnej i przerażającej „Dziewczynie z sąsiedztwa” wiedziałam, że będę chciała wrócić po więcej. I tym razem porwał mnie bezkompromisowy styl autora. Historia znalazła swoje zwieńczenie zupełnie nie tak jak się spodziewałam. Tym większą przyniosła mi frajdę. Kto tu był ofiarą, kto katem? Prostolinijna narracja znów chwyciła...

Nie uważam, żeby to był zmarnowany czas, jednak spodziewałam się czegoś lepszego i brutalniejszego. Mimo wszystko Ketchuma uwielbiam.

Nie uważam, żeby to był zmarnowany czas, jednak spodziewałam się czegoś lepszego i brutalniejszego. Mimo wszystko Ketchuma uwielbiam.

Książkę czyta się szybko i początek jest naprawdę obiecujący, ale ostatnia 1/3 książki bardzo rozczarowuje. Mimo że nie uważam czasu spędzonego przy niej za zmarnowany, to jednak nie sięgnę po nią drugi raz.

Książkę czyta się szybko i początek jest naprawdę obiecujący, ale ostatnia 1/3 książki bardzo rozczarowuje. Mimo że nie uważam czasu spędzonego przy niej za zmarnowany, to jednak nie sięgnę po nią drugi raz.

"Zabawa w chowanego“ opowiada o grach i zabawach. Bezmyślnych, niekiedy może i niebezpiecznych. Ale czasem, kiedy przebywasz z odpowiednimi ludźmi, mogą one skusić nawet i ciebie. Lecz nie powinny. Nigdy. Bo może spotkać cię to, co szukających dreszczyku emocji studentów college'u z niewielkiej mieściny w stanie Maine, dla których niewinna zabawa w chowanego w opuszczonym domu przeistoczyła się w koszmar.
"Mrok ma swoją gęstość. Zaczynasz sobie przypominać głupie historyjki i znowu widzisz to miejsce tak, jak wcześniej z lasu - nie jako niewielki dom nad morzem, ale coś o wiele bardziej ponurego, dusznego, z okrutną historią" str. 152 tejże książki.
Pierwsza połowa tekstu to trafny opis prozy życia młodych ludzi w zapomnianym przez Boga i ludzi sennym miasteczku gdzieś na końcu świata. Od początku czuć, że coś wisi w powietrzu. Mamy tu trochę mroku, trochę perwersji - jak np. seks na grobach. Ale naprawdę ciekawie zaczyna się robić mniej więcej w połowie książki, kiedy grupa młodych ludzi o zwichrowanych umysłach postanawia zabawić się w starym, opuszczonym domu, który rzekomo jest nawiedzony. Czy to duchy czy coś innego, jedno jest pewne: COŚ tam jest. Czai się w ciemnościach i czeka. I bynajmniej nie ma dobrych zamiarów. Bardzo plastyczny opis emocji bohaterów i wnętrz domu, żywcem wzięty z horroru. Tylko czekałam aż coś na nich wyskoczy i wręcz połykałam kolejne akapity i strony żeby dowiedzieć się, jak to się skończy. Lektura przyprawiała o dreszcze. Ketchum kapitalnie buduje atmosferę gęstą od strachu, a w wyobraźni wyswietlały mi się wszystkie sceny, jak w filmie. Do tego wszystkiego narracja pierwszoosobowa, duży druk i niezbyt wielka objętość, bo niecałe 250 stron sprawia, że książkę czyta się na raz w jedno popołudnie. Świetna powieść grozy, polecam 🔥

"Zabawa w chowanego“ opowiada o grach i zabawach. Bezmyślnych, niekiedy może i niebezpiecznych. Ale czasem, kiedy przebywasz z odpowiednimi ludźmi, mogą one skusić nawet i ciebie. Lecz nie powinny. Nigdy. Bo może spotkać cię to, co szukających dreszczyku emocji studentów college'u z niewielkiej mieściny w stanie Maine, dla których niewinna zabawa w chowanego w opuszczonym...

Liczyłem na grozę w najlepszym wydaniu i się mocno przeliczyłem, dawno nie czytałem tak słabej książki...

www.bookshirt.cupsell.pl

Liczyłem na grozę w najlepszym wydaniu i się mocno przeliczyłem, dawno nie czytałem tak słabej książki...

www.bookshirt.cupsell.pl