Jest to niezwykle wzruszająca, ale i dająca nadzieję opowieść o odzyskiwaniu wiary w siebie. Pokazuje, jak ważne jest posiadanie przyjaciół, którzy wesprą w trudnych chwilach.

Uwagę przyciągają piękne, może trochę abstrakcyjne, ilustracje.

Bardzo Wam polecam tą książkę.

Jest to niezwykle wzruszająca, ale i dająca nadzieję opowieść o odzyskiwaniu wiary w siebie. Pokazuje, jak ważne jest posiadanie przyjaciół, którzy wesprą w trudnych chwilach.

Uwagę przyciągają piękne, może trochę abstrakcyjne, ilustracje.

Bardzo Wam polecam tą książkę.

„Moko” Gérard Moncomble, Paweł Pawlak

Już na samym wstępie zaznaczę, że cyrk to nie moja bajka i nigdy mnie nie śmieszył 🤷🏻‍♀️
Historia Moko to idealny obraz tego jak duży wpływ na nasze życie a tym samym samopoczucie, może mieć drugi człowiek. Nie tylko w negatywnym znaczeniu ale i pozytywnym.
Moko. Zniszczony emocjonalnie, rozpadł się. Zniknął.
Pomocną dłoń wyciąga Bo, mały chłopiec.
Swoim optymizmem, uśmiechem i chęcią zabawy składa klauna w jedną całość.

Opowieść smutna z nadzieją na szczęśliwe zakończenie. Nie tylko dla Moko ale dla każdego w trudnym czasie.
Przecież po burzy zawsze wychodzi słońce 😊

Książeczka w twardej oprawie co jest wielkim plusem, ogrom pięknych kolorowych grafik które zachęcają już od samego początku a to za sprawą niezwykle utalentowanego Pawła Pawlaka. @ten.pawel.pawlak
Ograniczona ilość tekstu w książkach o emocjach jak dla mnie całkiem spoko, ilustracje wyrażają więcej jak słowa.

Baaaardzo polecam
A za egzemplarz dziękuję @wydawnictwo_nasza_ksiegarnia

#wspolpracabarterowa #wspolpracareklamowa

„Moko” Gérard Moncomble, Paweł Pawlak

Już na samym wstępie zaznaczę, że cyrk to nie moja bajka i nigdy mnie nie śmieszył 🤷🏻‍♀️
Historia Moko to idealny obraz tego jak duży wpływ na nasze życie a tym samym samopoczucie, może mieć drugi człowiek. Nie tylko w negatywnym znaczeniu ale i pozytywnym.
Moko. Zniszczony emocjonalnie, rozpadł się. Zniknął.
Pomocną dłoń wyciąga...

Moko to najśmieszniejszy klaun na świecie. Występuje na codzień w cyrku. Z czasem jednak, jego żarty, zaczynają być krytykowane przez właściciela cyrku, pana Ponurego. Moko traci pracę, ogarnia go smutek i zamyka się w sobie. A wręcz rozpada, stając się niczym. Pozostaje z niego jedynie czerwony, okrągły nosek...

Znajduje go jednak chłopczyk, o imieniu Bo. Dziecko dostrzega piękno w tym drobnym elemencie. Zaczyna składać elementy klauna, odbudowując jego postać. Wkrótce, stają się duetem zabawiającym widownię cyrku.

"Moko" to przepiękna opowieść o sile przyjaźni, mocy dobrego słowa i wartości wiary w innych. Historia jest krótka, treściwa, ale niezwykle ważna. Młody czytelnik może doświadczyć, że z pomocą najbliższych, najgorsze chwile mogą zostać zażegnane. Strony książki zdobią urocze, kolorowe ilustracje, wyglądające niczym misternie wykonane wyklejanki.

Propozycja zachwyciła mnie swoim minimalizmem. Ostatnio bardzo doceniam historie dla dzieci, które skupiają się na wyjątkowej treści i podkreślane są dodatkowo przez niezwykłe, ale nie krzykliwe obrazy.

Polecam "Moko" zarówno dzieciom jak i dorosłym 😉

Moko to najśmieszniejszy klaun na świecie. Występuje na codzień w cyrku. Z czasem jednak, jego żarty, zaczynają być krytykowane przez właściciela cyrku, pana Ponurego. Moko traci pracę, ogarnia go smutek i zamyka się w sobie. A wręcz rozpada, stając się niczym. Pozostaje z niego jedynie czerwony, okrągły nosek...

Znajduje go jednak chłopczyk, o imieniu Bo. Dziecko...

Podczas ostatniego spektaklu cyrkowego, uśmiech najśmieszniejszego klauna, Moko, zgasł. Publiczność przestała się śmiać, a dyrektor cyrku, Pan Ponury, nie znalazł już dla niego miejsca w swoim widowisku. Opuszczony i samotny, Moko pogrążył się w smutku i rozpaczy. Czy w najgorszych chwilach życia odnajdzie iskierkę nadziei?

"Moko. Najsmutniejszy klaun na świecie" porusza głębokie aspekty emocjonalne i psychologiczne. Poprzez metaforyczny wątek klauna, autor eksploruje tematy wypalenia, poczucia beznadziei i zagubienia, stanowiące uniwersalną metaforę dla doświadczeń ludzkich. Czytelnik jest świadkiem rozpadu Moko na poziomie symbolicznym, kiedy to każda część jego ciała odmawia dalszej współpracy, odzwierciedlając wewnętrzny chaos i dezintegrację psychiczną bohatera.

Przeplatając proste elementy narracji z głębszym przesłaniem, autor przedstawia historię klauna, który traci swoją największą umiejętność – zdolność do rozśmieszania innych. Gubiąc się kawałek po kawałku, Moko odnajduje wsparcie w nieoczekiwanym przyjacielu, który ostatecznie pomaga mu odzyskać wiarę w siebie i radość z życia.

Wydźwięk nadziei, jaką niesie za sobą historia, tkwi głęboko w relacji pomiędzy Moko a Bo, chłopcem, który stanowi dla klauna nieoczekiwane wsparcie i towarzystwo. Moncomble umiejętnie buduje tę relację, pokazując, jak istotne jest wspólne działanie i wzajemna pomoc w procesie odzyskiwania utraconych wartości i radości z życia.

Ilustracje Pawła Pawlaka stanowią istotny element narracji, wnosząc dodatkową warstwę interpretacyjną. Kontrastujące kolory i prosta kreska doskonale komponują się z treścią, wzbogacając czytelny przekaz dzieła oraz zapewniając wizualne wsparcie dla emocjonalnej podróży klauna Moko.

"Moko. Najsmutniejszy klaun na świecie" to dzieło, które porusza tematy uniwersalne oraz skłania do refleksji nad ludzkimi doświadczeniami i emocjami. To niezwykle ważna i poruszająca historia, która przypomina, że nawet w najciemniejszych chwilach życia, istnieje nadzieja na lepsze jutro.

Podczas ostatniego spektaklu cyrkowego, uśmiech najśmieszniejszego klauna, Moko, zgasł. Publiczność przestała się śmiać, a dyrektor cyrku, Pan Ponury, nie znalazł już dla niego miejsca w swoim widowisku. Opuszczony i samotny, Moko pogrążył się w smutku i rozpaczy. Czy w najgorszych chwilach życia odnajdzie iskierkę nadziei?

"Moko. Najsmutniejszy klaun na świecie" porusza...

Wypalenie, poczucie bezsensu, zagubienie – to tematy, które pojawiają się w prostej książce dla dzieci zatytułowanej „Moko. Najśmieszniejszy klaun na świecie”. Gérard Moncomble pod kostiumem prostej opowieści o klaunie, który przestaje być śmieszny pokazuje młodym czytelnikom wiele ważnych problemów. Mamy tu z jednej strony utracenie zdolności rozśmieszania innych, stratę pracy, poczucie bezsensu, zagubienie, danie wsparcia i wspólne realizowanie celów.
Zacznijmy jednak od zawartej w książce historii. Moko jest klaunem, więc jego praca polega na rozśmieszaniu innych. Z czasem jednak coś się w nim zmienia i traci tę zdolność. Z tego powodu dyrektor cyrku zwalnia go. Moko, który do tej pory utożsamiał się z byciem klaunem, dla którego ta praca stanowiła sens życia powoli się rozpada. Widzimy jak każda część ciała woli go zostawić niż być z nieśmiesznym bohaterem. I tym sposobem przestaje istnieć. Jednak zjawia się dziecko, które bierze czerwoną kuleczkę (nos),zaczyna się nią bawić i w ten sposób pomaga klaunowi w pozbieraniu się, wystartowaniu od nowa, ale tym razem w duecie.
Ta opowieść ma dwa poziomy: pierwszy to oczywista, prosta, obrazowa i zabawna historia o uciekających częściach ciała. Jest w tym zachowaniu bohaterów coś z zabawy w chowanego czy berka. Do tego rozpadanie się ma formę wyliczanki opartej na powtórzeniach, co może kojarzyć się z zaczarowywaniem świata. Pojawiające się dziecko, które swoim zachowaniem poprawia nastrój pokazuje jak niesamowicie bardzo ważne są relacje, kontakt z drugim człowiekiem. Samo bycie oglądanym nie uszczęśliwia. Dopiero interakcja daje poczucie szczęścia.
Książka Gérarda Moncomble’a to jedna z tych publikacji, w których głównym przesłaniem jest danie nadziei wtedy, kiedy wydaje nam się, że już nie ma szans na żadne wsparcie. Publikację wzbogacają ilustracje Pawła Pawlaka. Mamy tu jego charakterystyczną prostą kreskę połączoną z kontrastującymi kolorami. Rozmieszczenie tekstu i dopełniających go rysunków jest przemyślane. Do tego jedno i drugie świetnie oddziałuje na wyobraźnię, wprowadza element humorystyczny do poważnego tematu i w ciekawy sposób pokazuje relacje z innymi, budowanie wspólnoty, pracy zespołowej. Całość wydrukowana ba bardzo dobrej jakości papierze, który zszyto i oprawiono w solidną, kartonową okładkę. Wizualnie publikacja zdecydowanie przyciąga uwagę młodych czytelników. Do tego pozwala na poruszenie ważnych tematów. Myślę, że z powodzeniem można wykorzystać ją w gabinetach pedagogów i psychologów, jako punkt wyjścia do rozmów o emocjach, postrzeganiu siebie i swojego miejsca w świecie.

Wypalenie, poczucie bezsensu, zagubienie – to tematy, które pojawiają się w prostej książce dla dzieci zatytułowanej „Moko. Najśmieszniejszy klaun na świecie”. Gérard Moncomble pod kostiumem prostej opowieści o klaunie, który przestaje być śmieszny pokazuje młodym czytelnikom wiele ważnych problemów. Mamy tu z jednej strony utracenie zdolności rozśmieszania innych, stratę...

Czy zdarza się Wam sięgać po historie, które dają nadzieję, gdy już zdaje się, że już nawet na nią nie ma szans?

Cieszę się, że powstają książki dla dzieci z głębszym sensem, których przesłanie jest umiejętnie wplecione w opowieść wciągającą młodszych odbiorców.

Przybycie cyrku do miasta to wielkie wydarzenie które wiąże się z ogromną ekscytacją. Kolejka do wejścia rośnie, w końcu ma tam wystąpić najśmieszniejszy klaun na świecie o imieniu Moko. Pod presją dyrektora cyrku, Pana Ponurego, zdaje się, że umiejętności Moko maleją i nie śmieszy publiczności jak kiedyś. W cyrku zapanował lodowaty klimat, który z łatwością daje
się odczuć czytelnikowi, a to za sprawą niechlubnego podejścia dyrektora do występów klauna. Moko czuje się nieważny i bez talentu, rozpada się na kawałki, co jest umiejętnym i przemyślanym zabiegiem literackim. Przypomina to upadek wiary w siebie, jednak jest jeszcze nadzieja, Moko może stać się szczęśliwy, w czym pomaga mu Bo, chłopiec, który zapamiętał klauna z przedstawienia. Okazuje się, że klaunowi potrzebny był przyjaciel, który odbuduje jego wiarę w siebie.

Jak udało się Bo odczarować niepowodzenia i smutek Moko? Przekonajcie sę sami. Na pewno ta oryginalnie skonstruowane perypetie bohaterów przypadną Wam do gustu.

Ta poetycka opowieść Was zachwyci i na pewno skłoni do ważnych dyskysji, poruszy Wasze serca.

Czy zdarza się Wam sięgać po historie, które dają nadzieję, gdy już zdaje się, że już nawet na nią nie ma szans?

Cieszę się, że powstają książki dla dzieci z głębszym sensem, których przesłanie jest umiejętnie wplecione w opowieść wciągającą młodszych odbiorców.

Przybycie cyrku do miasta to wielkie wydarzenie które wiąże się z ogromną ekscytacją. Kolejka do wejścia...

Moko przestał być śmieszny... Już nikogo nie bawi, dlatego został zwolniony... Ogarnia go coraz większy smutek, rozpada się na kawałki... I to dosłownie. Świetnie zilustrowany problem bólu i cierpienia, który pomoże zrozumieć treść nawet czytelnikowi w wieku przedszkolnym. Książka ta uczy, by nawet w trudnych chwilach, gdy wszystko widać w czarnych barwach, nie poddawać się i mówić o swoich uczuciach. Ważne, by poprosić o pomoc i skorzystać z wyciągniętej dłoni. Wtedy wszystko może okazać się łatwiejsze do pokonania.

Moko okazuje się nie tylko najśmieszniejszym klaunem na świecie, ale także doskonałym nauczycielem. Cieszę się, że powstają takie książki dla dzieci, które pomagają zrozumieć trudne uczucia... Dodatkowym atutem są proste, przejrzyste ilustracje, które nie rozpraszają i pozwalają w pełni skupić się na treści.

Na koniec znajdziecie również podsumowanie w postaci telefonów, które mogą okazać się przydatne (oby nie!)

My z całego serca polecamy.

Moko przestał być śmieszny... Już nikogo nie bawi, dlatego został zwolniony... Ogarnia go coraz większy smutek, rozpada się na kawałki... I to dosłownie. Świetnie zilustrowany problem bólu i cierpienia, który pomoże zrozumieć treść nawet czytelnikowi w wieku przedszkolnym. Książka ta uczy, by nawet w trudnych chwilach, gdy wszystko widać w czarnych barwach, nie poddawać się...

Być może znacie to uczucie, gdy na zewnątrz błyszczy piękny uśmiech, a w głowie wszystko się sypie? Może nie z własnego doświadczenia, może z obserwacji bliskiej lub dalszej osoby? Wiecie, co wtedy jest ważne? Wsparcie. Obecność drugiego człowieka, który pomoże posklejać drobne kawałki w całość. O tę pomoc trzeba umieć poprosić, lub trzeba umieć pozwolić sobie pomóc. Uważam, że warto tego uczyć dzieci już na wczesnych etapach ich życia. A pomóc w tej nauce może książka „Moko. Najśmieszniejszy klaun na świecie”.

Tytułowy Moko przestaje być śmieszny. Nie bawi cyrkowej publiczności i zostaje zwolniony. Po tym wydarzeniu Moko rozsypuje się na kawałki... Dosłownie... Czy znajdzie się ktoś, kto pomoże mu się pozbierać i odzyskać radość z życia? Odpowiedź znajdziecie w książce i to dość szybko, ponieważ tekst jest krótki. Dużą zaletą tej pozycji są wymowne ilustracje, które idealnie obrazują treść oraz to, co kryje się między wierszami. Chociaż to, co na początku spotyka Moko nie nastraja optymistycznie, to książka jest pełna nadziei.

A ja mam nadzieję, że się na nią skusicie.

Być może znacie to uczucie, gdy na zewnątrz błyszczy piękny uśmiech, a w głowie wszystko się sypie? Może nie z własnego doświadczenia, może z obserwacji bliskiej lub dalszej osoby? Wiecie, co wtedy jest ważne? Wsparcie. Obecność drugiego człowieka, który pomoże posklejać drobne kawałki w całość. O tę pomoc trzeba umieć poprosić, lub trzeba umieć pozwolić sobie pomóc....

Najjaśniejszym światłem w mroku, może być dobro drugiego człowieka.
Uśmiech na twarzy nie zawsze odzwierciedla radość duszy. Maska pozornego szczęścia nie raz przykrywa to, co ma pozostać niewidoczne dla innych oczu: smutek, poczucie beznadziejności, bezużyteczności, samotność, odtrącenie, traumatyczne przeżycia. Przypominamy klauna, potrafimy doskonale udawać, że wszystko jest w najlepszym porządku.
Swoją premierę miała ważna książka, dająca nadzieję, że w porę można odwrócić złą kartę, jeżeli tylko skorzystamy z pomocnej dłoni skierowanej w naszą stronę.

„Moko. Najśmieszniejszy klaun na świecie” Gerarda Moncomble i Pawła Pawlaka od to opowieść, w której bohater za wszelką cenę stara się być zabawny, by wzbudzać śmiech wśród licznej publiczności zgromadzonej w cyrku. Od kilku dni jednak to mu się nie udaje. Wściekły dyrektor traci cierpliwość i wyrzuca go z cyrkowej areny. Wielki Moko gubi siebie kawałek, po kawałku.
Czy dziecięca wiara w jego możliwości pomoże mu odzyskać siebie?

Fenomenalnie zilustrowana, poruszająca i dająca nadzieję tym, którzy nie widzą dla siebie szansy.
Polecam, niezależnie od wieku.

Najjaśniejszym światłem w mroku, może być dobro drugiego człowieka.
Uśmiech na twarzy nie zawsze odzwierciedla radość duszy. Maska pozornego szczęścia nie raz przykrywa to, co ma pozostać niewidoczne dla innych oczu: smutek, poczucie beznadziejności, bezużyteczności, samotność, odtrącenie, traumatyczne przeżycia. Przypominamy klauna, potrafimy doskonale udawać, że wszystko...

Jest to opowieść o klaunie, który przestał być zabawny, jednak nie tracił nadziei. Bardzo chciał mieć przyjaciela.

Dla odmiany zacznę od końca. A koniec tej książki jest wart zauważenia - zawiera bowiem bardzo ważne informacje. Znajdziemy tu numer na infolinię zaufania dla dzieci i młodzieży z adnotacją, że jest on całodobowy i zawsze znajdziemy tam kogoś, kto nas wysłucha.
Jest też bardzo cenna uwaga, by wybierać cyrk, który nie ma w swojej ofercie występów ze zwierzętami. Bardzo popieram ten zamysł.

Przechodząc jednak do samej książki - jest to przyjemna, pouczająca historyjka, która kryje w sobie wiele cennych treści. Znajdziemy tu nadzieję, przyjaźń i próbę radzenia sobie ze smutkiem. I cenną lekcję, że czasami warto jest dać sobie pomóc.

Tekstu jest niewiele - książka nada się już dla maluchów 3+, jedbak i dla starszych będzie interesującym doświadczeniem.

Barwne i ciekawe ilustracje, trochę przypominające wyklejankę, bawią i uczą, rozbudzając wyobraźnię.
Twarda, kolorowa oprawa przyciąga wzrok i rozpala ciekawość.

#najśmieszniejszyklaunnaświecie to wartościowa propozycja, którą warto dorzucić do dziecięcej biblioteczki.

Jest to opowieść o klaunie, który przestał być zabawny, jednak nie tracił nadziei. Bardzo chciał mieć przyjaciela.

Dla odmiany zacznę od końca. A koniec tej książki jest wart zauważenia - zawiera bowiem bardzo ważne informacje. Znajdziemy tu numer na infolinię zaufania dla dzieci i młodzieży z adnotacją, że jest on całodobowy i zawsze znajdziemy tam kogoś, kto nas...