Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Gomora. Władza, strach i pieniądz w polskim Kościele" to kolejna niełatwa do oceny książka. Jak wszystkie, które dotykają delikatnej tematyki światopoglądu, a w szczególności wyznawanej wiary. Uważam jednak, że lektura takich książek jest potrzebna, nawet jeśli nie przyjmujemy ich treści bezkrytycznie albo się z nimi nie zgadzamy. Pozwala bowiem na przyjrzenie się kontrowersyjnym nieraz tematom z innego punktu widzenia i konfrontację własnych poglądów z poglądami autora lub też dostarcza nam argumentów na poparcie naszych tez. Poszerza to nasze horyzonty, zmusza do myślenia, poprawia zdolność argumentacji.

"Gomora", jak wskazuje tytuł nawiązuje do biblijnej opowieści o grzesznych miastach zniszczonych przez Boga – Sodomie i Gomorze. A jednocześnie nawiązuje do głośnej książki Frederica Martela "Sodoma", w której skupił się na homoseksualnym środowisku duchownych katolickich, przede wszystkim w najwyższych, watykańskich kręgach kościelnych. "Gomora" zdaje się być zatem swoistym przedłużeniem "Sodomy", choć jej autorzy – były jezuita Stanisław Obirek i prawnik Artur Nowak są Polakami, a ich książka dotyczy przede wszystkim Kościoła Katolickiego w Polsce.

Skoro zatem Gomora, podobnie, jak Sodoma nie symbolizuje niczego czystego i niewinnego, wytykają autorzy instytucjonalnemu Kościołowi Katolickiemu, w szczególności polskiemu, siedem grzechów głównych, którym poświęcają kolejne rozdziały książki. Piszą o sytuacjach bardziej i mniej znanych z mediów, a także o tych całkowicie publicznie nieznanych. Jako osoby od lat związane ze środowiskiem kościelnym niewątpliwie posiadają dość obszerną wiedzę na temat jego bolączek i niedociągnięć. Są krytyczni i nie ograniczają się jedynie do przedstawienia faktów, ale poddają je ocenie. I na tym skupiają się w pierwszej części książki. Nie poprzestają jednak na przedstawieniu grzechów i niegodziwości instytucjonalnego Kościoła i nie pozostawiają czytelnika z przygnebiającym obrazem, który wyłania się z pierwszej części ich opowieści. W drugiej części bowiem piszą o nadziei. Snują rozważania o tym, co może być dla Kościoła Katolickiego czy wiary jako takiej odnową i szansą na przyszłość. Ta część, w przeciwieństwie do pierwszej, nasyconej faktami, jest bardziej teologiczno - filozoficzna. I również tutaj autorzy nie ukrywają swoich poglądów i swojego punktu widzenia, przeciwnie, jest to ich swoisty manifest, choć przyznać trzeba, że prezentują stanowisko mocno nieortodoksyjne.

"Gomora" nie jest zatem zdystansowaną, reporterską narracją, a literaturą zaangażowaną. Znać tu emocje autorów i ich życiowe doświadczenia, które niewątpliwie determinowały ich spojrzenie na omawiane tematy. Czyta się to jednak dobrze i choć z tezami autorów można się zgadzać lub nie, na pewno warto się z nimi zapoznać

"Gomora. Władza, strach i pieniądz w polskim Kościele" to kolejna niełatwa do oceny książka. Jak wszystkie, które dotykają delikatnej tematyki światopoglądu, a w szczególności wyznawanej wiary. Uważam jednak, że lektura takich książek jest potrzebna, nawet jeśli nie przyjmujemy ich treści bezkrytycznie albo się z nimi nie zgadzamy. Pozwala bowiem na przyjrzenie się...