Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mój pierwszy horror i jakże trafiony! Spełnił swoją rolę, paraliżował mnie po nocach, nie pozwalał gasić światła, a obrazy ze stron stale powracały pod powieki. Jestem z natury osobą bojaźliwą i może dlatego tak silnie na mnie "Egzorcysta" zadziałał. Myślałam, ze po tak malutkiej i krótkiej książce nie ma co się dużo spodziewać- i jakże się myliłam! Wciąga niesamowicie mocno.

Mój pierwszy horror i jakże trafiony! Spełnił swoją rolę, paraliżował mnie po nocach, nie pozwalał gasić światła, a obrazy ze stron stale powracały pod powieki. Jestem z natury osobą bojaźliwą i może dlatego tak silnie na mnie "Egzorcysta" zadziałał. Myślałam, ze po tak malutkiej i krótkiej książce nie ma co się dużo spodziewać- i jakże się myliłam! Wciąga niesamowicie...

Sięgając po kolejną pozycję Hosseiniego muszę się przyznać, że miałam wygórowane oczekiwania. I wcale się nie zawiodłam. Mimo iż książka nie dorównuje "Chłopcu z latawcem" jest równie pięknie napisana. Obraz Afganistanu ponownie wywiera na mnie piorunujące wrażenie jednak historia tego kraju jest tylko tłem dla rozgrywających się tam wydarzeń, wydarzeń fikcyjnych ale aż nazbyt realnych. Hosseini to mistrz prozy.

Sięgając po kolejną pozycję Hosseiniego muszę się przyznać, że miałam wygórowane oczekiwania. I wcale się nie zawiodłam. Mimo iż książka nie dorównuje "Chłopcu z latawcem" jest równie pięknie napisana. Obraz Afganistanu ponownie wywiera na mnie piorunujące wrażenie jednak historia tego kraju jest tylko tłem dla rozgrywających się tam wydarzeń, wydarzeń fikcyjnych ale aż...

Sukces tej powieści nie tkwi w ciekawej historii. Tkwi on w naukach, morałach, pytaniach dających do myślenia, które można znaleźć na każdej stronie. Książka w postaci monologu pewnego starca daje wrażenie jakbyśmy wysłuchiwali jego historii osobiście, można ją porównać do rozmowy z babcią albo dziadkiem o przeszłości.

Sukces tej powieści nie tkwi w ciekawej historii. Tkwi on w naukach, morałach, pytaniach dających do myślenia, które można znaleźć na każdej stronie. Książka w postaci monologu pewnego starca daje wrażenie jakbyśmy wysłuchiwali jego historii osobiście, można ją porównać do rozmowy z babcią albo dziadkiem o przeszłości.

Książka otwierająca oczy, poruszająca dogłębnie. Ciężko wyrazić słowami co się czuje po jej przeczytaniu. Słowa na okładce nie kłamią: "Jedna z tych powieści, które pamiętasz przez lata". Niesie bardzo ważne przesłanie: prawda jest szczęściem i wyzwoleniem a kłamstwo zniewoleniem własnej duszy.Cudowna książka, narracja mistrzowska, obraz Afganistanu wcześniej mi nieznany zmienił poglądy. Warto przeczytać, naprawdę warto.

Książka otwierająca oczy, poruszająca dogłębnie. Ciężko wyrazić słowami co się czuje po jej przeczytaniu. Słowa na okładce nie kłamią: "Jedna z tych powieści, które pamiętasz przez lata". Niesie bardzo ważne przesłanie: prawda jest szczęściem i wyzwoleniem a kłamstwo zniewoleniem własnej duszy.Cudowna książka, narracja mistrzowska, obraz Afganistanu wcześniej mi nieznany...

Najpiękniejsza, najgłębsza, najbardziej pouczająca książka jaką czytałam. Jedyne co mnie smuci to to, że jest ostatnią powieścią Karpowicza. Dzieło sztuki bez dwóch zdań.

Najpiękniejsza, najgłębsza, najbardziej pouczająca książka jaką czytałam. Jedyne co mnie smuci to to, że jest ostatnią powieścią Karpowicza. Dzieło sztuki bez dwóch zdań.

Do kupna zachęciła mnie piękna okładka. Miałam wielką nadzieję że jej treść będzie równie cudna i się nie zawiodłam, była nawet lepsza. Naprawdę godna polecenia. Przeczytam napewno jeszcze nie raz.

Do kupna zachęciła mnie piękna okładka. Miałam wielką nadzieję że jej treść będzie równie cudna i się nie zawiodłam, była nawet lepsza. Naprawdę godna polecenia. Przeczytam napewno jeszcze nie raz.