Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chwila, szukam odpowiednich słów... Hmm... Nie, chyba jednak nie ma takich w języku polskim. Będę musiała się ograniczyć do sformułowań które choć po części oddadzą mój zachwyt! Więc: jest to absolutnie jedna z najlepszych książek jakie czytałam! Nie wiedziałam, że w książce może się tyle dziać, bez efektu "przesycenia" akcją! Przez długi czas próbowałam rozgryźć co się kryje za poszczególnymi wydarzeniami, ale cóż... wielki finish i tak zwalił mnie z nóg i zupełnie zaskoczył! Trudu wykonała kawał dobrej roboty ciągle trzymając w napięciu i odsłaniając kolejno rąbka tajemnicy, która po całkowitym odkryciu i tak oszałamia! Bez wahania 10/10! Teraz tylko usychać w oczekiwaniu na trzeci tom ;'c

Chwila, szukam odpowiednich słów... Hmm... Nie, chyba jednak nie ma takich w języku polskim. Będę musiała się ograniczyć do sformułowań które choć po części oddadzą mój zachwyt! Więc: jest to absolutnie jedna z najlepszych książek jakie czytałam! Nie wiedziałam, że w książce może się tyle dziać, bez efektu "przesycenia" akcją! Przez długi czas próbowałam rozgryźć co się...

Kiedy książka mnie nie interesuje, lub jestem rozemocjonowana, zdarza mi się odbiegać myślami od czytanego tekstu. I po jakiejś stronie lub dwóch spostrzegam, że nie wiem o czym czytam. Podczas czytania "syzyfowych prac" zdarzało mi się to średnio pięć razy na rozdział. I to z tej pierwszej przyczyny.

W pewnych momentach, pojawiały się w tej książce przebłyski geniuszu, tak, że przez stronę lub dwie czytało się świetnie. Ale potem pojawiało się 20 stron nużących opisów i niemożliwego do przebrnięcia braku akcji!

Poruszona tematyka, zdecydowanie zasługiwała na poświęcenie jej książki. Ale przez warsztat autora, "syzyfowe prace" będą mi się kojarzyć z męczarnią i zasypianiem co trzy strony.

Kiedy książka mnie nie interesuje, lub jestem rozemocjonowana, zdarza mi się odbiegać myślami od czytanego tekstu. I po jakiejś stronie lub dwóch spostrzegam, że nie wiem o czym czytam. Podczas czytania "syzyfowych prac" zdarzało mi się to średnio pięć razy na rozdział. I to z tej pierwszej przyczyny.

W pewnych momentach, pojawiały się w tej książce przebłyski geniuszu,...

Czytałam Eleonour&Park już dość dawno, w nieofcjalnym tłumaczeniu, ale nadal mam świeże wspomnienie, jak ta histroria, a szczególnie zakończenie mną wstrząsnęły,

Zakończenie, mimo że smutne, przygnębiające i dramatyczne, różni się od zakończeń innych książek o tej tematyce. Jest jednocześnie bardziej realistyczne i bardziej niewiarygodne - bo czasem łatwiej byłoby żegnać się śmiercią niż wymuszoną obojętnością.

Mama Parka jest Koreanką. Odziedziczył po niej wygląd i gdyby nie pewne wydazenie kilka lat wcześiej, mógłby należeć do odrzuconych i wyśmiewanych nastolatków.

Eleanor wróciła do domu. Nie było jej rok. Ale ojczym zdecydował się pozwolić jej wrócić. Dziewczyna ubiera się chłopięco i ma długie, kręcone rude włosy, co od razu prowokuje rówieśników do wyśmiewania się z niej.

Poznają się w dość niezręcznych okolicznościach. W szkolnym autobusie El nie ma gdzie usiąść. W końcu Park pozwala jej zająć miejsce koło siebie - ale nie wydaje się tym zachwycony, a nawet wymyka mu się słowo na k...

Bohaterowie są realistyczni, ich emocje, zainteresowania nie ociekają sztucznością i perfekcyjnością. Akcja mniej banalna niż w wychwalanym pod niebiosa "Gwiazd Naszych Wina". Większość ksiażki czyta się lekko i przyjemnie. Ale pozostawia też refleksję i wprawia w stan zadumania.
Ta książka ukazuje, niezawsze łatwe relacje między ludźmi, które mogą się niespodziewanie boleśnie kończyć. Do tego czasem granica międy przyjaźnią a miłością niezauważalnie się zaciera. I choć możliwe, że po przeczytaniu będziesz miał ochotę książkę spalić, podeptać i przytulić jednocześnie (czego z kolei nie polecam - nie dość że zniszczy się ubranie, to jeszcze kopanie obejmowanej, palącej się książki jest bardzo wyczerpujące), to historia jest zdecydowanie warta poswięcenia paru godzin!

Czytałam Eleonour&Park już dość dawno, w nieofcjalnym tłumaczeniu, ale nadal mam świeże wspomnienie, jak ta histroria, a szczególnie zakończenie mną wstrząsnęły,

Zakończenie, mimo że smutne, przygnębiające i dramatyczne, różni się od zakończeń innych książek o tej tematyce. Jest jednocześnie bardziej realistyczne i bardziej niewiarygodne - bo czasem łatwiej byłoby żegnać...