Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie podeszła mi, nie odnajduję się w narracji.

Nie podeszła mi, nie odnajduję się w narracji.

Nie oceniam, szanuje przemyślenia autorki, ale tym razem jej książka nie przypadła mi do gustu. Nie dokończyłam

Nie oceniam, szanuje przemyślenia autorki, ale tym razem jej książka nie przypadła mi do gustu. Nie dokończyłam

Wspaniale się to czytało. Niesamowita historia.

Wspaniale się to czytało. Niesamowita historia.

Kilka ciekawych miejsc zapisałam bo ich właściciele bronią się sami. Nie potrafię znieść stylu autora. Za dużo w tej książce jego, a za mało konkretów. Miałam wrażenie, że przeglądam marnej jakości broszurkę reklamową.

Kilka ciekawych miejsc zapisałam bo ich właściciele bronią się sami. Nie potrafię znieść stylu autora. Za dużo w tej książce jego, a za mało konkretów. Miałam wrażenie, że przeglądam marnej jakości broszurkę reklamową.

Wielkie nieporozumienie, czasami nie wiedziałam o czym czytam i jaki jest tego sens. Maniera pisarza tak mnie drażniła, że szkoda mi było dalej czytać tę książkę.

Wielkie nieporozumienie, czasami nie wiedziałam o czym czytam i jaki jest tego sens. Maniera pisarza tak mnie drażniła, że szkoda mi było dalej czytać tę książkę.

Nie dokończyłam. Na początku zainteresowała mnie, byłam ciekawa rozwijającej się fabuły. Jednak jakoś nie polubiłam postaci Zorby, jego teksty o kobietach nie przypadły mi do gustu. Zawiera kilka życiowych mądrości, więc przebrnęłam przez 2/3 książki i wystarczy.

Nie dokończyłam. Na początku zainteresowała mnie, byłam ciekawa rozwijającej się fabuły. Jednak jakoś nie polubiłam postaci Zorby, jego teksty o kobietach nie przypadły mi do gustu. Zawiera kilka życiowych mądrości, więc przebrnęłam przez 2/3 książki i wystarczy.

Co wiedział Jan Paweł II?
Książka porusza niezwykle ważną tematykę dla naszej ,,narodowej tożsamości’’ i wspaniale, że wywołuje taką burzę. Bardzo tego wszyscy potrzebujemy, aby w końcu przestać widzieć w Janie Pawle II wyłącznie wielką mistyczną postać.
Monumentalne pomniki, powtarzanie jaką dumą narodową jest nasz ,,Papież Polak’’, spowodowała, że bardzo zbrzydła mi jego postać, stała się dla mnie nierealna.
Ta książka odczarowuje rzeczywistość i pokazu człowieka. Dobra pozycja, jednak .... narracja prowadzona jest w taki sposób aby wydawała nam się obiektywna, ale jest przesiąknięta emocjami autora przez co obiektywna przestaje być. (Sposoby kształtowania pytań również sugerują jego punkt widzenia). Więc za to gwiazdka w dół.
Czy książka jest ,,antyklerykalna'' jak ją wielu nazywa: według mnie nie.
Wierzę w jego naiwność, nieumiejętność zarządzania wielką instytucja, na której czele stał i marną intuicję w wyborze współpracowników. (Chyba starał się wszędzie widzieć tylko dobro).
Czy zrobił za mało w sprawie pedofilii? Zrobił.
Jest jednak dla wielu nie tyle autorytetem, co świętym i nie zamierzam nikomu tego odbierać.
Mam dość Legendy, chcę poznać Karola Wojtyłę i zamiast oskarżeń z prawej i lewej strony. Widzenia świata tylko białym bądź czarnym, chcę dialogu i rozmowy, aby w tym wszystkim nie brzmiały tylko hasła: ,,jaki ten kościół jest zły’’, albo ,,lewackiej, zachodniej propagandy’’ a w końcu doszły do głosu ofiary. Sprawcy powinni być ukarani i nigdy więcej nie mogą zostać kryci.

Co wiedział Jan Paweł II?
Książka porusza niezwykle ważną tematykę dla naszej ,,narodowej tożsamości’’ i wspaniale, że wywołuje taką burzę. Bardzo tego wszyscy potrzebujemy, aby w końcu przestać widzieć w Janie Pawle II wyłącznie wielką mistyczną postać.
Monumentalne pomniki, powtarzanie jaką dumą narodową jest nasz ,,Papież Polak’’, spowodowała, że bardzo zbrzydła mi...

Jak kiedyś, jakimś cudem, doczekam się dziecka i zapyta mnie co się dzieje z nami po śmierci, opowiem mu historię o czekającym na nas fotografie. Urocza książeczka. Najbardziej podobała mi się pierwsza historia, ostatnia natomiast pięknie domknęła całość. Szkoda, ze takie krótkie, koiła moje depresyjne serce.

Jak kiedyś, jakimś cudem, doczekam się dziecka i zapyta mnie co się dzieje z nami po śmierci, opowiem mu historię o czekającym na nas fotografie. Urocza książeczka. Najbardziej podobała mi się pierwsza historia, ostatnia natomiast pięknie domknęła całość. Szkoda, ze takie krótkie, koiła moje depresyjne serce.

Taka sobie. Rozczarowałam się. Ciekawa osobowość Paprodziada, ale jakoś płytko ukazana. O wszystkim i o niczym. Odczuwam duży niedosyt.

Taka sobie. Rozczarowałam się. Ciekawa osobowość Paprodziada, ale jakoś płytko ukazana. O wszystkim i o niczym. Odczuwam duży niedosyt.