Jak pogodzić obraz papieża, który odmienił oblicze Kościoła, porywał tłumy na całym świecie, przyczynił się do upadku komunizmu, z faktem, że nigdy nie pochylił się nad ofiarami nadużyć seksualnych ze strony kleru? Czy to możliwe, że zabrakło mu serca dla najbardziej skrzywdzonych przez przedstawicieli instytucji, którą kierował?
Przyznam, że zawsze zastanawiałam się jak to możliwe, że osoba znajdująca się na czele Kościoła nie zareagowała na tak wiele cierpienia molestowanych dzieci... W tym reportażu poznajemy różne strony tego konfliktu, autor odsłonił część prawdy(oczywiście, nie poznamy już odpowiedzi od samego Jana Pawła II, więc tutaj możemy się tylko domyślać...)
Serdecznie polecam tę pozycję!

Jak pogodzić obraz papieża, który odmienił oblicze Kościoła, porywał tłumy na całym świecie, przyczynił się do upadku komunizmu, z faktem, że nigdy nie pochylił się nad ofiarami nadużyć seksualnych ze strony kleru? Czy to możliwe, że zabrakło mu serca dla najbardziej skrzywdzonych przez przedstawicieli instytucji, którą kierował?
Przyznam, że zawsze zastanawiałam się jak to...

Bardzo dobry reportaż. Wyważony w mojej ocenie. Autor starał się dowiedzieć czegoś czego nigdy się nie dowiemy, czyli czy Karol Wojtyła wiedział o pedofili w kościele i dlaczego na nią nie reagował.

W Polsce jest to trudny temat, który podsumowuje koniec książki. Często biorąc kogoś na wzór, zapominamy o tym, że jest człowiekiem. I chyba ten ostatni rozdział najbardziej mnie zaskoczył. W pozytywny sposób.

Według mnie i wierzący i ateiści powinni sięgnąć po tą książkę. Dla ofiar księdza pedofila i dla samego papieża.

Bardzo dobry reportaż. Wyważony w mojej ocenie. Autor starał się dowiedzieć czegoś czego nigdy się nie dowiemy, czyli czy Karol Wojtyła wiedział o pedofili w kościele i dlaczego na nią nie reagował.

W Polsce jest to trudny temat, który podsumowuje koniec książki. Często biorąc kogoś na wzór, zapominamy o tym, że jest człowiekiem. I chyba ten ostatni rozdział najbardziej...

Trochę podobne do "Maxima Culpa. Jan Paweł II wiedział" Ekke Overbeek'a. Autor ma przewagę językową z dostępem do polskich źródeł, ale holender więcej wyciągnął od watykanistów. Także jest wiele podobieństw ale inna optyka i podejście do tematu.

Trochę podobne do "Maxima Culpa. Jan Paweł II wiedział" Ekke Overbeek'a. Autor ma przewagę językową z dostępem do polskich źródeł, ale holender więcej wyciągnął od watykanistów. Także jest wiele podobieństw ale inna optyka i podejście do tematu.

Chciałem przeczytać tą książkę, bo mnie zaciekawiła tematyka... natomiast sama książka jest niestety dosyć nudna. To znaczy może takiej książki nie da się inaczej napisać: autor wydaje się podchodzić do tematu poważnie i zadaje sobie sporo trudu by pozbierać różne przypadki. I opisuje te przypadki dość obszernie, tylko że to takie przypadki tuszowane często lokalnie, lub nawet na poziomie Watykanu, ale jednak nie można w żadnym przypadku powiedzieć z pewnością, że JPII wszystko wiedział i nic nie zrobił. Można co najwyżej powiedzieć, że nie mógł nie wiedzieć, chociaż bardzo się starał żeby nie wiedzieć. Poza tym miał inne zainteresowania, inne priorytety, na innych zagadnieniach pozostał skupiony... Czy go to usprawiedliwia? Nie wiem, na szczęście to nie ja muszę wydawać oceny.
Ilość pracy autora oceniam wyżej, jednak książkę przez pryzmat tego jak bardzo mnie znudziła oceniam na 3 (3/5 [6/10).

(przeczytana/przesłuchana: 31.01.2024)
3/5 [6/10]

Chciałem przeczytać tą książkę, bo mnie zaciekawiła tematyka... natomiast sama książka jest niestety dosyć nudna. To znaczy może takiej książki nie da się inaczej napisać: autor wydaje się podchodzić do tematu poważnie i zadaje sobie sporo trudu by pozbierać różne przypadki. I opisuje te przypadki dość obszernie, tylko że to takie przypadki tuszowane często lokalnie, lub...

"Bielmo" Marcina Gutowskiego to książka, która zrobiła sporo medialnego i społecznego zamieszania( w głównej mierze nakręconego przez oburzenie księży z ambony) w mojej opinii zupełnie jednak bezpodstawnie.
Książkę poprzedził świetny reportaż"Don Stanislao- druga twarz kardynała Dziwisza" tego samego autora( reporteraTVN24).
W nim pokazano pełnię matactw, silnych układów sekretarza Papieża z biskupami którzy ukrywali sprawców pedofilii lub sami dopuszczali się przestępstw seksualnych.W tle gigantyczna władza i pieniądze.

Książka jednak miała być o JPII i jego roli lub posiadanej wiedzy dotyczących owych skandali.
Cóż.większą jej część stanowi jednak powtórzenie faktów, którą znamy z reportaży Braci Sekielskich czy Gutowskiego. Tak więc treść jest wtórna. Samemu JP2 poświęcono de facto ostatnie rozdziały, gdzie do głosu dopuszcza się jego przyjaciół spoza kościoła, opisywany jest też proces kanonizacji. To one stanowią najciekawszą część książki .
Reszta to tylko prześlizgnięcie się po temacie na tyle szczątkowe, że niestety nie przybliża czytelnika ani o krok do poznania prawdy.
Zabrakło Papieża w Papieżu.
A szkoda, bo książka mogła być świetną okazją do nakreślenia psychiki, mniej świętej natury człowieka, tła politycznego, przekonań i biografii JP2 ,które mogły zaważyć na późniejszym braku reakcji i nie przyjmowaniu za prawdę oczywistych zarzutów( chociaż w książce de facto nie znajdziemy na to ani jednego twardego dowodu).
Dlatego (niezależnie od wagi samego tematu) dostajemy tu bardzo słabiutki i przeciętny reportaż, w dużej mierze oparty na domysłach, teoriach,odczuciach subiektywnych, założeniach i scenariuszach niż samych strikte faktach co do wiedzy czy celowym bielmie Papieża.
Znacznie lepiej w tym temacie pokazano najwyższych watykańskich dostojników, zmowę milczenia, ich matactwa, powiązania,kulisy władzy.
Gdyby tytuł książki zmienić na" Bielmo-Co wiedziało otoczenie Papieża" odbiór byłby mniej rozczarowujący.

"Bielmo" Marcina Gutowskiego to książka, która zrobiła sporo medialnego i społecznego zamieszania( w głównej mierze nakręconego przez oburzenie księży z ambony) w mojej opinii zupełnie jednak bezpodstawnie.
Książkę poprzedził świetny reportaż"Don Stanislao- druga twarz kardynała Dziwisza" tego samego autora( reporteraTVN24).
W nim pokazano pełnię matactw, silnych układów...

Kończę czytać na 54 stronie, bo stwierdzam, że nie chcę sobie wkładać do głowy opisów nadużyć na dzieciach przez księży. Na ten moment książki i tak wynika, że JP II wiedział. Do tego gubię się w nazwiskach, ale książka napisana wspaniale.

Kończę czytać na 54 stronie, bo stwierdzam, że nie chcę sobie wkładać do głowy opisów nadużyć na dzieciach przez księży. Na ten moment książki i tak wynika, że JP II wiedział. Do tego gubię się w nazwiskach, ale książka napisana wspaniale.

Ciekawe spojrzenie na otoczenie papieża Polaka. Sporo refleksji nad stylem korporacyjnego zarządzania Kościołem. Autor porusza rzeczy najistotniejsze, analizuje, nie dowierza i jest trochę zły. Udziela odpowiedzi na nie jedną kwestię; i zasmuca się, jest rozczarowany - rozmontowany. Przewraca oczami. Wzdycha.

Reportaż ten odczarowuje rzeczywistość, pokazuje fakty i mechanizmy instytucjonalnego zamiatania pod dywan spraw druzgoczących i bulwersujących. Odrażająca ślepota i nieprzypadkowe tworzenie pozorów, czy granie na czas, to grzechy główne instytucji religijnych. Kościoły, wspólnoty, grupy, kongregacje, sekty i zbory zwykły tak postępować. Afery ujawniane na łonie rozmaitych religii uwidaczniają dewaluację wartości i określony schemat - schemat tożsamy. Tu nie jest inaczej. Należy się obudzić – zbyt długo nas omamiano złudnym obrazem. Instytucja religii doznała globalnej i dojmującej klęski. To pełna katastrofa moralności!

Ciekawe spojrzenie na otoczenie papieża Polaka. Sporo refleksji nad stylem korporacyjnego zarządzania Kościołem. Autor porusza rzeczy najistotniejsze, analizuje, nie dowierza i jest trochę zły. Udziela odpowiedzi na nie jedną kwestię; i zasmuca się, jest rozczarowany - rozmontowany. Przewraca oczami. Wzdycha.

Reportaż ten odczarowuje rzeczywistość, pokazuje fakty i...

(Za) długo czytałam tę książkę, częściowo z powodów obiektywnych, częściowo ze względu na tematykę. Gutowski obnaża obłudę i pogardę kleru dla prawdy oraz pokazuje wymazywanie ze zbiorowej pamięci Wojtyły takiego, jakim był w rzeczywistości. Przygnębiająca lektura.

(Za) długo czytałam tę książkę, częściowo z powodów obiektywnych, częściowo ze względu na tematykę. Gutowski obnaża obłudę i pogardę kleru dla prawdy oraz pokazuje wymazywanie ze zbiorowej pamięci Wojtyły takiego, jakim był w rzeczywistości. Przygnębiająca lektura.

Dopiero zaczynam zgłębiać ten temat, więc w moim przypadku książka bardzo dobrze się sprawdziła jako nieprzeładowane źródło informacji, które sprawnie kreśli zakres i mechanizmy działania Watykanu. Myślę, że jest dobrym wyborem jako pierwsza książka dla osób dopiero przyglądających się bliżej tym kwestiom. Być może to bardziej zarys problemu niż zagłębianie w szczegółowe informacje, ale czegoś takiego potrzebowałam na początek i nie oczekiwałam od tej książki wiele więcej.

Dużo informacji o działalności i oficjalnych podróżach JPII sprzed samego papiestwa lub w początkowych latach - a o czym, mam wrażenie, nie mówi się wiele, wznosząc pomnik z ostatnich lat i przywołując postać dobrotliwego starszego pana.

Ciekawe spojrzenie na otoczenie Wojtyły, przetasowania zwolenników i układy sił zmieniające się z upływem lat. Sporo refleksji nad wpływem wybranego przez kardynała stylu papiestwa na zarządzanie Kościołem jako instytucją i korporacją. Autor stawia pytania, niektóre pozostawia otwarte, niemniej na wiele w satysfakcjonujący sposób udziela odpowiedzi. Na pewno po przeczytaniu jest sporo do przemyślenia.

Dopiero zaczynam zgłębiać ten temat, więc w moim przypadku książka bardzo dobrze się sprawdziła jako nieprzeładowane źródło informacji, które sprawnie kreśli zakres i mechanizmy działania Watykanu. Myślę, że jest dobrym wyborem jako pierwsza książka dla osób dopiero przyglądających się bliżej tym kwestiom. Być może to bardziej zarys problemu niż zagłębianie w szczegółowe...

Mocny dokument, oparty na faktach, bardzo poruszający i prawdziwy. Autor przeżywa podobne rozterki co osoby udzielające mu wywiadu. Instytucja kościoła zawiodła wiele z przytoczonych w książce z imienia i nazwiska osób, z autorem włącznie.

Mocny dokument, oparty na faktach, bardzo poruszający i prawdziwy. Autor przeżywa podobne rozterki co osoby udzielające mu wywiadu. Instytucja kościoła zawiodła wiele z przytoczonych w książce z imienia i nazwiska osób, z autorem włącznie.