Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niewystarczająco szokujące jak na prowokację i niewystarczająco treściwe jak na reportaż.

Niewystarczająco szokujące jak na prowokację i niewystarczająco treściwe jak na reportaż.

Według mnie jest to książka dla tych, którzy i tak już to wszystko o Kościele już wiedzą i tylko potrzebują potwierdzenia swoich racji. Miejmy tego świadomość.

Według mnie jest to książka dla tych, którzy i tak już to wszystko o Kościele już wiedzą i tylko potrzebują potwierdzenia swoich racji. Miejmy tego świadomość.

To nie jest o luksusie.

To nie jest o luksusie.

Nie mój typ wrażliwości.

Nie mój typ wrażliwości.

Takie tam niewymagające pitu-pitu profanujące świętego Prusa (pozytywizmoluby będą zdegustowane), a i okładka mówi wszystko: że będzie seks, że książka słabo dopracowana, że całość oparta na legendzie Stacha.
Polecam wielbicielom niezbyt wykwintnej (żeby nie powiedzieć miernej) literatury.

Takie tam niewymagające pitu-pitu profanujące świętego Prusa (pozytywizmoluby będą zdegustowane), a i okładka mówi wszystko: że będzie seks, że książka słabo dopracowana, że całość oparta na legendzie Stacha.
Polecam wielbicielom niezbyt wykwintnej (żeby nie powiedzieć miernej) literatury.

Polecam to wydanie, zawiera ono kapitalne przypisy!

Polecam to wydanie, zawiera ono kapitalne przypisy!

Pozwala wiele zrozumieć. Naprawdę warto.

Pozwala wiele zrozumieć. Naprawdę warto.

Szacki jest upośledzony emocjonalnie. Poza tym: bardzo dobra rozrywka!

Szacki jest upośledzony emocjonalnie. Poza tym: bardzo dobra rozrywka!

Zupełnie nie ogarniam głównego bohatera, i choć książka napisana lekko, to przyjemność z czytania jest, powiedzmy to wprost, mizerna.

Zupełnie nie ogarniam głównego bohatera, i choć książka napisana lekko, to przyjemność z czytania jest, powiedzmy to wprost, mizerna.

Dłużyło się. Najważniejsze, że nie bolało.

Dłużyło się. Najważniejsze, że nie bolało.

Czytałam, mając za sobą już "Katedrę w Barecelonie" i "Bosonogą królową". Odniosłam wrażenie, że autor powiela przyjęty schemat opowieści i snuje ją po prostu w innych realiach.

Czytałam, mając za sobą już "Katedrę w Barecelonie" i "Bosonogą królową". Odniosłam wrażenie, że autor powiela przyjęty schemat opowieści i snuje ją po prostu w innych realiach.

Czyta się przyjemnie, ale zastrzeżenia budzi niekonsekwencja narracji (w różny sposób opowiadane jest dzieciństwo i kolejne etapy życia bohatera).
Taka tam lekka lektura na wakacje.

Czyta się przyjemnie, ale zastrzeżenia budzi niekonsekwencja narracji (w różny sposób opowiadane jest dzieciństwo i kolejne etapy życia bohatera).
Taka tam lekka lektura na wakacje.

Słodko-kwaśne spojrzenie na polską nieinteligencję i absurdy rzeczywistości. Masłowska-raper owija w bawełnę, śpiewa refreny, rymuje czestochowsko i popełnia różne podobne bezeceństwa językowe, ale czytelnikowi (świadomemu) wychodzi to na zdrowie.

Słodko-kwaśne spojrzenie na polską nieinteligencję i absurdy rzeczywistości. Masłowska-raper owija w bawełnę, śpiewa refreny, rymuje czestochowsko i popełnia różne podobne bezeceństwa językowe, ale czytelnikowi (świadomemu) wychodzi to na zdrowie.

Kiedy osiąga się pewien etap dorosłości, książki Musierowicz "podjada się" jak tabliczki czekolady - na smutki, poczucie krzywdy, w stresach i depresjach. I naprawdę krzepią, mimo że tak naprawdę owe musierowiczowe czekoladki są zwyczajnymi odgrzewanymi kotletami. Ale - co z tego?

Kiedy osiąga się pewien etap dorosłości, książki Musierowicz "podjada się" jak tabliczki czekolady - na smutki, poczucie krzywdy, w stresach i depresjach. I naprawdę krzepią, mimo że tak naprawdę owe musierowiczowe czekoladki są zwyczajnymi odgrzewanymi kotletami. Ale - co z tego?

Pozostawiam bez oceny; za mało rozumiem konteksty powstania i ówczesność autora.

Pozostawiam bez oceny; za mało rozumiem konteksty powstania i ówczesność autora.

Dużo treści w mozaikowej formie.
Coś czuję, że często będę wracać do tej książki.

Dużo treści w mozaikowej formie.
Coś czuję, że często będę wracać do tej książki.

Tę wciągającą historię można było napisać w dużo lepszy sposób.

Tę wciągającą historię można było napisać w dużo lepszy sposób.

Sięgając po tę książkę, spodziewałam się przewagi bełkotu nad logiczną (sensowną) wypowiedzią. Miło się zaskoczyłam - może i Silny rzeczywiście nie ma zbyt wiele do powiedzenia, ale wykazuje się wyobraźnią i, mimo braków w wykształceniu i niemal ciągłego wpływu amfetaminy, całkiem zgrabnie wypowiada swoje zmącone myśli.

Sięgając po tę książkę, spodziewałam się przewagi bełkotu nad logiczną (sensowną) wypowiedzią. Miło się zaskoczyłam - może i Silny rzeczywiście nie ma zbyt wiele do powiedzenia, ale wykazuje się wyobraźnią i, mimo braków w wykształceniu i niemal ciągłego wpływu amfetaminy, całkiem zgrabnie wypowiada swoje zmącone myśli.

Forma trochę niezrozumiała, ale nie da się w niej zgubić.

Forma trochę niezrozumiała, ale nie da się w niej zgubić.

Trochę za stara byłam, jak ją czytałam, ale pomysł mi się spodobał. Dobra książka dla dzieci w wieku 7-8 lat (chyba).

Trochę za stara byłam, jak ją czytałam, ale pomysł mi się spodobał. Dobra książka dla dzieci w wieku 7-8 lat (chyba).