Najnowsze artykuły
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel10
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński40
- ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant13
- ArtykułyPaul Auster nie żyje. Pisarz miał 77 latAnna Sierant6
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Roman Praszyński
Znany jako: Red Vonnegut
5
4,9/10
Pisze książki: literatura piękna, utwór dramatyczny (dramat, komedia, tragedia)
Prozaik, dziennikarz (Gazeta Wrocławska, Elle, tygodnik Gala, Twój Styl, VIVA!); pseudonim Red Vonnegut. Wychował się we Wrocławiu, ukończył filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Opublikował w piśmie studenckim akt dramatu podpisany "Witkacy", który był jakoby odnalezionym fragmentem utworu S. I. Witkiewicza. Pierwsza powieść "Na klęczkach" (1992) została wydana pod pseudonimem, a pozostałe "Miasto sennych kobiet" (1996),"Jajojada" (1998) i "Córki Lota" (2002) pod własnym nazwiskiem; jest współtwórcą spektaklu teatralnego "W tym domu nie ma nikogo" (Europejskie Spotkanie Młodych Pisarzy 1996). Nominowany do nagrody "Paszport Polityki" (2004),otrzymał nagrodę Głównego Inspektora Pracy za publikacje o BHP. Prowadził grupę muzyczna konQubinat, Wiatraki. Pisze i śpiewa piosenki.http://www.romanpraszynski.pl/
4,9/10średnia ocena książek autora
238 przeczytało książki autora
188 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Córka Wokulskiego Roman Praszyński
4,1
To mogłaby być naprawdę fajna książka przygodowa, taka w stylu Indiany Jonesa. Ale nie jest bo autor wypełnił ją swoimi fetyszami, które na dodatek opisał tak że chce się rzygnąć, Miało być naturalnie, ale ile można czytać o tym jak ktoś sika, seksi się wkładają w "kiszkę stolcową", pierdzi itd. Autor skutecznie zabija napięcie wrzucając wyrazy nie pasujące do klimatu. Pojawia się niedźwiedź? Autor nagle nazwie go "miśkiem", choć w ogóle nie pasuje to do klimatu. Przy niektórych porównaniach czuć nawet dumę, którą czuł autor wymyślając je, ale... znów są idiotyczne. Moje ulubione to: "Anioły wędrują poprzez czas jak karetka pocztowa z Poczty Głównej do Radomia". Jeśli już mowa o aniołach, to te co chwilę interweniują by pomóc bohaterom tak często, że im później tym ma się bardziej dość tej taniej zagrywki autora.
Więcej znajdziecie w analizie na Niezatapialnej Armadzie Kolonasa Waazona: https://niezatapialna-armada.blogspot.com/2020/02/388-anioy-w-petersburgu-czyli-zoty.html
Córka Wokulskiego Roman Praszyński
4,1
Bardzo mi się podobała. Przyznam, że niektóre historie, zwłaszcza ta poczęcia Natalii, są po prostu nieprawdopodobne, ale w ogóle mi to nie przeszkadzało. Potraktowałam tę książkę jako ciekawe doświadczenie, odskocznie od tego, co zwykle czytam. Nie dziwię się negatywnym głosom na jej temat, jednak dla mnie była to ciekawa wizja kontynuacji "Lalki".