Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Stosunkowo łatwo zgodzić się, że tylko homo sapiens potrafią mówić o fikcyjnych stanach rzeczy i wierzyć w zjawiska, które nie mogą się urzeczywistnić. Małpy nie sposób przekonać, by dała nam banana, obiecując jej, że po śmierci w małpim niebie otrzyma nieskończone mnóstwo bananów.

Stosunkowo łatwo zgodzić się, że tylko homo sapiens potrafią mówić o fikcyjnych stanach rzeczy i wierzyć w zjawiska, które nie mogą się urze...

W wielu pierwotnych społecznościach panowała umowa, że biologia nie determinuje tego, czym jest człowiek. Według licznych tradycyjnych wierzeń wszyscy ludzie są istotami ożywionymi, a płeć nie jest przypisanym raz na zawsze atrybutem. Dziecko jest białą kartą, jak powiedzielibyśmy w naszym oświeceniowym języku, na którym płeć zostanie dopiero zapisana w toku osobistych wyborów i doświadczeń. To społeczność dopasowuje się do drogi dziecka, a nie ono przybiera kształt matrycy nadanej przez grupę. Wierzono, że płeć wynika z kontekstu, a genitalia nie określają tego, kim w przyszłości ma być człowiek. Są jak kolor oczu – przyrodzone, ale nie determinują ludzkiego losu. Płeć biologiczna nie była więc pierwszą cechą, jaką się identyfikowano, była płynna, umowna i przechodnia. Nikogo to nie gorszyło – ludzie uważali, że w jednym ciele mogą mieszkać dwie dusze, naprzemiennie dochodzące do głosu.

W wielu pierwotnych społecznościach panowała umowa, że biologia nie determinuje tego, czym jest człowiek. Według licznych tradycyjnych wierz...

Przeszłość zbankrutowana. Teraźniejszość jak noc. Przyszłość nie dająca się odgadnąć. W niczym oparcia. Załamuje się i pęka Forma pod ciosami powszechnego Stawania się... Co dawne, jest już tylko impotencją, co nowe i nadchodzące, jest gwałtem. Ja, na tych bezdrożach anarchii, pośród strąconych bogów, zdany jedynie na siebie.

Przeszłość zbankrutowana. Teraźniejszość jak noc. Przyszłość nie dająca się odgadnąć. W niczym oparcia. Załamuje się i pęka Forma pod ciosam...

Przez cale życie oczekiwała jakiejś zmiany, z dnia na dzień liczyła, ze wreszcie wszystko się wyjaśni, usprawiedliwi, nabierze sensu, że coś się wreszcie okaże. Cale jej życie było ustawicznym zamiarem, ambitnym projektem, niecierpliwym, gniewnym wyczekiwaniem. Wszystkie te rzeczy nie pozamykane, nie dokonane, musiały prowadzić do jakiegoś wniosku, coś definitywnego spowodować. Starość była procesem rozpadania się tych złudzeń. Wydawało się niemożliwością, aby to było wszystko, a jednak to było wszystko.

Przez cale życie oczekiwała jakiejś zmiany, z dnia na dzień liczyła, ze wreszcie wszystko się wyjaśni, usprawiedliwi, nabierze sensu, że co...

Pewne rzeczy trzeba powiedzieć, choćby brzmiały głupio. Nie można ich odkładać na później. Może nie być żadnego później.

Pewne rzeczy trzeba powiedzieć, choćby brzmiały głupio. Nie można ich odkładać na później. Może nie być żadnego później.

On zawsze stanowił ośrodek zainteresowania (...)jeżeli któreś z nas długo milczało, przenosił uwagę na tę osobę i umiejętnie wciągał do rozmowy. Patrząc z boku, można by pomyśleć, że to niełatwe, lecz jemu zdawało się przychodzić bez trudu. Miał umiejętność szybkiego wyczuwania zmian atmosfery i potrafił się do nich dostosować. Posiadał również rzadko talent wyławiania czegoś interesującego nawet z banalnej wypowiedzi drugiej osoby. dlatego kiedy z nim rozmawiałem, miałem wrażenie, że jestem niezwykle interesującym człowiekiem prowadzącym niezwykle interesujące życie.

On zawsze stanowił ośrodek zainteresowania (...)jeżeli któreś z nas długo milczało, przenosił uwagę na tę osobę i umiejętnie wciągał do rozm...

- Dlaczego nigdy nic nie mówisz, dopóki cię nie zapytam? - Hm... Taki mam nawyk. Zawsze zapominam powiedzieć ważne rzeczy. - Mogę Cię przed czymś przestrzec? - Proszę. - Jeśli się nie zmienisz, kiedyś tego pożałujesz. - Pewnie tak. Ale to jak ze starym samochodem. Naprawisz jedną rzecz, popsuje się inna.

- Dlaczego nigdy nic nie mówisz, dopóki cię nie zapytam? - Hm... Taki mam nawyk. Zawsze zapominam powiedzieć ważne rzeczy. - Mogę Cię przed ...

Nie wiadomo jak to działa, ale zawsze gdy mamy kasę, to bawimy się lepiej niż wtedy, gdy jej nie mamy. A nie mieć kasy latem to tak, jak nie mieć kasy zimą, tylko zupełnie inaczej, bo zimą i tak siedzisz na chacie, żresz kartofle i skrobiesz babci pięty pumeksem, nawet gdybyś miał kasę, tobyś ją wydał na wstawienie drzwi do mieszkania, bo - jak się okazuje - firana średnio trzyma ciepło. Ale teraz mamy lato, tak że firana styka.

Nie wiadomo jak to działa, ale zawsze gdy mamy kasę, to bawimy się lepiej niż wtedy, gdy jej nie mamy. A nie mieć kasy latem to tak, jak nie...

Jak wiele czasu jest człowiekowi zabrane z życia i zużyte na (zapewne) bezsensowne przemieszczanie się? W jakim stopniu ludzie czują się z tego powodu zużyci i wyczerpani?

Jak wiele czasu jest człowiekowi zabrane z życia i zużyte na (zapewne) bezsensowne przemieszczanie się? W jakim stopniu ludzie czują się z t...