Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ksiazke zaczynalam czytac poraz drugi. Pierwszy raz przeczytalam do 120 strony, drugi raz przemeczylam 250 stron i chcialam sie poddac kiedy zaczelo robic sie ciekawie. Po czym przy 560 stronie (po tym kiedy autorka w ramach powiesci zaczela sie zastanawiac jakiego srodka stylistycznego powinna uzyc by zakonczyc powiesc) rzucilam ksiazke w kat. Meczyl mnie bardzo styl. Mnostwo pourywanych mysli, mysli ktore calkowicie, ale to calkowicie odbiegaja od watku i myslalam "o co tu chodzi?". Meczyly mnie zadnia na cala strone, z mnostwem przecinkow, gdzie z utesknieniem czekalam na kropke, po czym kiedy ta w koncu sie pojawila sprawiala, ze rozumialam jeszcze mniej. Meczyly mnie czeste "wyliczanki". Meczylo mnie to do tego stopnia, ze niestety przy 560 stronie przestalo mnie interesowac jak sie ksiazka zakonczy. Moze kiedys jeszcze przeczytam te ostatnie 40 stron... ale jakos dzisiaj szkoda mi czasu.

Ksiazke zaczynalam czytac poraz drugi. Pierwszy raz przeczytalam do 120 strony, drugi raz przemeczylam 250 stron i chcialam sie poddac kiedy zaczelo robic sie ciekawie. Po czym przy 560 stronie (po tym kiedy autorka w ramach powiesci zaczela sie zastanawiac jakiego srodka stylistycznego powinna uzyc by zakonczyc powiesc) rzucilam ksiazke w kat. Meczyl mnie bardzo styl....