Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czuję niedosyt. Książeczka jest cieniutka, służy właściwie wprowadzeniu czytelnika w świat mitów skandynawskich. Plus za stylizację językową, która pozwala na przeniesienie się do czasów, w których Bogowie "kroczyli" między ludźmi, minus za... wartościowanie. Coś, czego nienawidzę w związku z pisaniem/mówieniem o mitologii, a nagminnie pojawia się u większości badaczy. Chodzi mi o wtręty typu: "Musimy zrozumieć, że ich kultura była prymitywna", "Pamiętajmy, że nie byli tak wykształceni jak my"... A może właśnie byli bardziej, do cholery, tylko wedle innych kryteriów? Takich wtrętów nie znajdziemy np. w znakomitych książkach Karla Kerenyi. Można? Można.

Czuję niedosyt. Książeczka jest cieniutka, służy właściwie wprowadzeniu czytelnika w świat mitów skandynawskich. Plus za stylizację językową, która pozwala na przeniesienie się do czasów, w których Bogowie "kroczyli" między ludźmi, minus za... wartościowanie. Coś, czego nienawidzę w związku z pisaniem/mówieniem o mitologii, a nagminnie pojawia się u większości badaczy....

Rzadko używam wulgaryzmów recenzując książki, ale tutaj określenie "wkurw" pasuje jak ulał.
Trzeba było przeczytać, żeby nie krytykować tego, czego się nie zna. A teraz już krytykować można.
Podobno portal Amazon nazwał autorkę tego gówna "pisarką wszechczasów". WSZECHCZASÓW! Upadek kultury, przeżuta i wypluta papka, literatura nie nadająca się nawet do podtarcia tyłka. Jestem naprawdę wkurwiona, że wokół tej książki jest taki szum-tłum, który łapie nas w kleszcze śmierci (literatury).
Tak bardzo żałuję wszystkich ściętych na tę (za przeproszeniem) książkę drzew. Najchętniej dałabym mocny "prztyczek w nos" wszystkim rapszlom, które zachwycają się tym miałkim, rozmiękczającym mózg szitem.
Dziękuję. Polecam się.

Rzadko używam wulgaryzmów recenzując książki, ale tutaj określenie "wkurw" pasuje jak ulał.
Trzeba było przeczytać, żeby nie krytykować tego, czego się nie zna. A teraz już krytykować można.
Podobno portal Amazon nazwał autorkę tego gówna "pisarką wszechczasów". WSZECHCZASÓW! Upadek kultury, przeżuta i wypluta papka, literatura nie nadająca się nawet do podtarcia tyłka....

Cóż napisać o tej książce ponad to, co powiedział o niej Richard Howard? "Esej Barthesa to najbardziej użyteczna, najbardziej wnikliwa i najbardziej przekonująca książka, jaką kiedykolwiek udało mi się przeczytać o tym, dlaczego w ogóle udało mi się kiedykolwiek przeczytać jakąś książkę." Barthes z niezwykłą wprawą i erudycją dekonstruuje opowiadanie Balzaka, a jego esej jest w zasadzie matematycznym wykazem kodów kulturowych obecnych w "Sarrassinie" (czy może: Sarrazinie) oraz połączeń międzytekstowych i inter-tekstowych. Przeczyta każdy, kogo pasjonuje historia teorii literatury.

Cóż napisać o tej książce ponad to, co powiedział o niej Richard Howard? "Esej Barthesa to najbardziej użyteczna, najbardziej wnikliwa i najbardziej przekonująca książka, jaką kiedykolwiek udało mi się przeczytać o tym, dlaczego w ogóle udało mi się kiedykolwiek przeczytać jakąś książkę." Barthes z niezwykłą wprawą i erudycją dekonstruuje opowiadanie Balzaka, a jego esej...