Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Doraaaaaaaaa! I co ja będę robić w te złe i dobre dni bez ciebie? Do kogo ja będę wzdychać po nocach? Dlaczego Miron nie będzie podgrzewał atmosfery w moim pokoju o 100 stopni? Czy kiedykolwiek zobaczę jeszcze anielskie pierzę? Iii zapewne sprane, demoniczne tyłki...

A tak na poważnie - zupełnie mieszane uczucia co do ostatniego tomu.

Kochana Pani Aneto! Dziękuję za te wszystkie wspaniałe chwile, które spędziłam z Dorą Wilk i jej haremem (cóż to były za emocje, podniecenie, nostalgia, przywiązanie!). Za wszystkie uśmiechy, tupnięcia nogą, nieprzespane noce, za spożycie 3 (może 4...) filiżanek kawy więcej, żeby utrzymać powieki otwarte i dokończyć rozdział.
Podsumowując Heksalogię o Wiedźmie - niezrównana królowa fantastyki w najlepszych wydaniu. Oryginalność, język, świat przedstawiony, bohaterowie. No palce lizać! Plus ilustracje towarzyszące serii, polecam gorąco, pani Magdaleny Babińskiej. Kocham, kocham, kocham!
Te małe minusiki: może jestem trochę za tym, że przygody Dory mogłyby być trylogią. Podsumowując zatem szósty tom: nie spodziewałam się, po tych wszystkich naprawdę świetnych, co ja mówię, piekielnie-anielsko-wampirzo-wilczo dobrych przygodach naszej wiedźmy; takiego rozwoju wypadków. Brakowało mi, właśnie... być może tej apokalipsy? Zamiast nowych wrogów - wykorzystania dotychczasowych? Brakowało mi też odsunięcie na dalszy plan Mirona, Joshui i gdzież się podział Baal?
Z drugiej strony, przez nostalgię i myśl "niech to się nigdy nie kończy, jest zbyt dobre" przeczytałam tom i, a niech to, nie żałuję!
Stawiam orzechy przeciw dolarom, że jeszcze o Dorze usłyszę, i to wiele dobrego, na przekór czających się na nią nowych kłopotów!

Doraaaaaaaaa! I co ja będę robić w te złe i dobre dni bez ciebie? Do kogo ja będę wzdychać po nocach? Dlaczego Miron nie będzie podgrzewał atmosfery w moim pokoju o 100 stopni? Czy kiedykolwiek zobaczę jeszcze anielskie pierzę? Iii zapewne sprane, demoniczne tyłki...

A tak na poważnie - zupełnie mieszane uczucia co do ostatniego tomu.

Kochana Pani Aneto! Dziękuję za te...

Ach, cher! Zwrot ten towarzyszył bohaterom tej powieści nieustannie, co mnie niezwykle rozbawiło, bo był wypowiadany zarówno przez kobiety jak i mężczyzn w każdym wieku. Aż zaczęło mnie zastanawiać czy to jedna z tradycji panujących w Nowym Orleanie... Ale już już! Tak więc główny bohater, to jest Declan Fitzgerald... Muszę przyznać, że owszem zdobył moje serce. Wiecie, wysoki, ciemny blondyn z szarymi oczami, wysportowany, złota rączka - z szopy zrobiłby budynek nowoczesnego SPA własnymi rękoma, kto by się spodziewał czegoś takiego po prawniku?

Po recenzję zapraszam tu:
http://ksiazkofilis.blogspot.com/2016/01/noc-na-bagnach-luizjany-nora-roberts.html

Ach, cher! Zwrot ten towarzyszył bohaterom tej powieści nieustannie, co mnie niezwykle rozbawiło, bo był wypowiadany zarówno przez kobiety jak i mężczyzn w każdym wieku. Aż zaczęło mnie zastanawiać czy to jedna z tradycji panujących w Nowym Orleanie... Ale już już! Tak więc główny bohater, to jest Declan Fitzgerald... Muszę przyznać, że owszem zdobył moje serce. Wiecie,...