Reżyser, aktor teatralny i filmowy, pedagog, dyrektor teatrów i publicysta; jedna z najważniejszych osób w powojennym teatrze polskim.
Zygmunt Hübner ukończył wydział aktorski (1952) i reżyserski (1956) warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Na scenie debiutował w 1953 w Teatrze Narodowym rolą Lassoty w "Karykaturze" Jana Augusta Kisielewskiego w reżyserii Jerzego Rakowieckiego. Na zawodowej scenie reżyserował po raz pierwszy w Teatrze Współczesnym, w 1955 razem z Bronisławem Pawlikiem wystawił "Cień bohatera" Seana O'Casey'a. Pierwszą samodzielną inscenizację zrealizował jeszcze w tym samym roku na deskach Teatru Wybrzeże w Gdańsku, wystawił tam "Melodramat" Janusza Warmińskiego. U progu kariery aktorskiej przez krótki czas związany był ze stołecznym Teatrem Ludowym i Teatrem Narodowym. W 1958 objął kierownictwo artystyczne gdańskiego Teatru Wybrzeże. Od tego czasu jego etapy pracy wyznaczały kolejne dyrekcje teatralne. W sezonie 1962/63 kierował Teatrem Współczesnym we Wrocławiu, w latach 1963-1970 krakowskim Starym Teatrem, w latach 1974-1989 związany był z Teatrem Powszechnym w Warszawie, najpierw jako kierownik artystyczny, a od 1977 również dyrektor naczelny.
DYSKUSJE