Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O matko jakie to słabe. Woke-owy produkcyjniak. Cała opowieść to taka fantastyka uciemiężenia - "jak ludzie tacy jak ja są/będą zwalczani przez tych, których nie lubię". Książka dla aktywistów, którzy lubią czytać o tym, jak bardzo źle może być i z której strony nadejdzie niebezpieczeństwo (konserwatywnych populistów). Postaci jednowymiarowe i trudne do polubienia. Fuj.

O matko jakie to słabe. Woke-owy produkcyjniak. Cała opowieść to taka fantastyka uciemiężenia - "jak ludzie tacy jak ja są/będą zwalczani przez tych, których nie lubię". Książka dla aktywistów, którzy lubią czytać o tym, jak bardzo źle może być i z której strony nadejdzie niebezpieczeństwo (konserwatywnych populistów). Postaci jednowymiarowe i trudne do polubienia. Fuj.

Przeciętne.
Spodziewałem się trochę więcej po serii, która zdobyła 3 nagrody Hugo. Moim zdaniem rozgadana, upolityczniona i ostatecznie trochę nieciekawa. Wydaje się też, że autorce zabrakło kunsztu, żeby tę książkę dobrze zakończyć, spiąć opisywane wydarzenia jakąś klamrą. Zamiast tego mamy zawieszenia jak w filmach o superbohaterach: "Czekajcie na następną część"...

Przeciętne.
Spodziewałem się trochę więcej po serii, która zdobyła 3 nagrody Hugo. Moim zdaniem rozgadana, upolityczniona i ostatecznie trochę nieciekawa. Wydaje się też, że autorce zabrakło kunsztu, żeby tę książkę dobrze zakończyć, spiąć opisywane wydarzenia jakąś klamrą. Zamiast tego mamy zawieszenia jak w filmach o superbohaterach: "Czekajcie na następną część"...

To ostatnia książka którą przeczytałem z tej serii.
Nie zdzierżyłem więcej.
Z jednej strony sprawny warsztat, ale z drugiej - wydumana i głupia historia, epatowanie brutalnością i sztampowy noir. Słabe.

To ostatnia książka którą przeczytałem z tej serii.
Nie zdzierżyłem więcej.
Z jednej strony sprawny warsztat, ale z drugiej - wydumana i głupia historia, epatowanie brutalnością i sztampowy noir. Słabe.

Nic nie stracisz jeśli nie przeczytasz. Serio.
Wymyślanie kolejnych tortur i kolejnych zwyrodnień.
Książka sprawnie napisana i szybko się ją czyta, tylko po co.

Nic nie stracisz jeśli nie przeczytasz. Serio.
Wymyślanie kolejnych tortur i kolejnych zwyrodnień.
Książka sprawnie napisana i szybko się ją czyta, tylko po co.

Nie lubię takich książek. Czyta się to jednym tchem, ale po skończeniu pozostaje niesmak. Carter wyspecjalizował się w wymyślaniu coraz to okrutniejszych tortur, coraz bardziej diabolicznych zwyrodnialców i nowatorskich opisów blazy detektywa. Seria się sprzedaje, nawet ja przeczytałem 2 kolejne tomy, ale dla mnie to produkcyjniak bez duszy.

Nie lubię takich książek. Czyta się to jednym tchem, ale po skończeniu pozostaje niesmak. Carter wyspecjalizował się w wymyślaniu coraz to okrutniejszych tortur, coraz bardziej diabolicznych zwyrodnialców i nowatorskich opisów blazy detektywa. Seria się sprzedaje, nawet ja przeczytałem 2 kolejne tomy, ale dla mnie to produkcyjniak bez duszy.

W porównaniu z pozostałymi książkami serii - raczej słaba pozycja. Mimo to nie żal mi poświeconego na nią czasu, bo przy czytaniu kolejnych odcinków mogłem zobaczyć jak autor rozwijał swój warsztat. Samo to było ciekawsze niż fabuła ;)

W porównaniu z pozostałymi książkami serii - raczej słaba pozycja. Mimo to nie żal mi poświeconego na nią czasu, bo przy czytaniu kolejnych odcinków mogłem zobaczyć jak autor rozwijał swój warsztat. Samo to było ciekawsze niż fabuła ;)

Ciekawy temat. Historia życia pana Cukra jest punktem wyjścia do dyskusji o sytuacji Żydów w polskich miasteczkach i wsiach w ostatnich latach przed wojną. Opisuje różne incydenty i niesnaski na tle coraz bardziej rozbudzających się nastrojów nacjonalistycznych i stara się pokazać pogarszającą się sytuację majątkową i życiową Żydów. "Tajemnica pana Cukra" to dobry wstęp i uzupełnienie do książek o Holokauście. Pozwala zrozumieć czemu niektórzy Żydzi tak ochoczo witali Armię Czerwoną, a po wojnie chętnie angażowali się w budowę komunistycznej Polski.

Trochę przeszkadza lekko chaotyczny styl - autorka jakby nie mogła się zdecydować, czy chce napisać książkę biograficzną, czy historyczną. Biografia pana Cukra łączy się bardzo luźno, lub wcale, z opisami przedwojenych incydentów antysemickich. Mimo to oba kawałki przeczytałem z zaciekawieniem.

Ciekawy temat. Historia życia pana Cukra jest punktem wyjścia do dyskusji o sytuacji Żydów w polskich miasteczkach i wsiach w ostatnich latach przed wojną. Opisuje różne incydenty i niesnaski na tle coraz bardziej rozbudzających się nastrojów nacjonalistycznych i stara się pokazać pogarszającą się sytuację majątkową i życiową Żydów. "Tajemnica pana Cukra" to dobry...