Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zmarnowany potencjał przez irytującą główną bohaterkę. Niestety, jest ona również narratorką, co sprawia, że mamy dostęp do jej wszystkich, a w większości przyprawiających o ciarki żenady, myśli. Violet ma dwadzieścia lat, jednak zachowuje się jakby miała o kilka mniej. W zamyśle autorki miała być bohaterką z ciętym językiem, prowokującą i impulsywną, ale jednocześnie odważną i przebiegłą. W rzeczywistości otrzymaliśmy coś na kształt nastolatki w wieku dojrzewania, która na wszelki sposób chce pokazać jaka to nie jest dorosła.
Bohaterowie drugoplanowi w większości nijacy, ani nas grzeją, ani ziębią, mocno stereotypowi.
Sceny erotyczne napisane w stylu "50 twarzy Greya" i "Zmierzchu", gdzie bohaterka dochodzi co trzy sekundy, dotknięcie małym palcem u stopy przez mężczyznę wywołuje jęki i okrzyki rozkoszy, a pokój po wszystkim jest jednym wielkim pobojowiskiem.
Sama książka jest napisana znośnie. Najgorsze są wulgaryzmy. Nie zrozumcie mnie źle, nie mam problemu z przekleństwami w literaturze, nawet młodzieżowej. Tutaj jednak raziły w oczy, były wplecione nieumiejętnie, jednak możliwe, że to wina tłumaczenia.
Jest miernie, ale absolutnie nie dziwią mnie głosy zachwytu. Nastoletnia ja byłaby zachwycona. Dorosła oczekiwała czegoś więcej.

Zmarnowany potencjał przez irytującą główną bohaterkę. Niestety, jest ona również narratorką, co sprawia, że mamy dostęp do jej wszystkich, a w większości przyprawiających o ciarki żenady, myśli. Violet ma dwadzieścia lat, jednak zachowuje się jakby miała o kilka mniej. W zamyśle autorki miała być bohaterką z ciętym językiem, prowokującą i impulsywną, ale jednocześnie...

Moje pierwsze spotkanie z Mrozem. Bardzo dobra pozycja, wyciągnęła mnie z zastoju czytelniczego. Widać dużą inspiracje "Pamiętnikiem rzemieślnika" Kinga, ale ze spojrzeniem na polski rynek wydawniczy.
Wielu narzeka na pierwszą część książki, jednak mi wątek autobiograficzny odpowiadał. Lubię poznawać autorów od strony prywatnej, a Mróz nie ogranicza się tylko do siebie i przywołuje również życiorysy innych pisarzy.
Rady zwięzłe, chociaż ostatni rozdział to trochę powtarzanie tego, co już zostało napisane.
Ponadto na plus garść książkowych polecajek, głowa aż paruje od tytułów i różnorodności gatunkowej, jakimi dzieli się z nami autor.
Warto sprawdzić tę pozycję.

Moje pierwsze spotkanie z Mrozem. Bardzo dobra pozycja, wyciągnęła mnie z zastoju czytelniczego. Widać dużą inspiracje "Pamiętnikiem rzemieślnika" Kinga, ale ze spojrzeniem na polski rynek wydawniczy.
Wielu narzeka na pierwszą część książki, jednak mi wątek autobiograficzny odpowiadał. Lubię poznawać autorów od strony prywatnej, a Mróz nie ogranicza się tylko do siebie i...

"Ponad lękiem" to najlepszy poradnik jaki czytałam do tej pory. Lektura jest krótka, ale polecam czytać ją w tygodniowych (lub dłuższych) odstępach czasu, tak jak zalecają autorzy. Książka ma formę podręcznika z ćwiczeniami, więc w trakcie rozwiązywania zadań przyda nam się coś do pisania.
"Ponad lękiem" zawiera wiele wiedzy z zakresu psychologii. Samo poznanie schematów działania osób żyjących pod silnym lękiem jest już pokrzepiające - wiemy, że nie tylko my działamy w ten sam, irracjonalny sposób unikając stresujących sytuacji lub katastrofizując. Jeśli do tego zastosujemy proponowane nam metody obniżające poziom lęku (nie musimy korzystać ze wszystkich, dobrze jest sobie wybrać te, które "czujemy", że realnie nam pomagają) dostajemy naprawdę solidną pozycję, która małymi krokami pozwala nam wyjść z błędnego koła.

"Ponad lękiem" to najlepszy poradnik jaki czytałam do tej pory. Lektura jest krótka, ale polecam czytać ją w tygodniowych (lub dłuższych) odstępach czasu, tak jak zalecają autorzy. Książka ma formę podręcznika z ćwiczeniami, więc w trakcie rozwiązywania zadań przyda nam się coś do pisania.
"Ponad lękiem" zawiera wiele wiedzy z zakresu psychologii. Samo poznanie schematów...

Ominął mnie szał na "Malibu". Nie słyszałam żadnych pochlebnych (ani negatywnych) opinii, dlatego nie miałam względem niej jakichkolwiek oczekiwań. Może poza tym, aby wyciągnęła mnie z zastoju czytelniczego, co jej się udało.

Na plus różnorodni bohaterowie - każdy z nich ma inne problemy i rozterki. Mimo wielu postaci drugoplanowych, przez całość płynie się lekko. Wprowadzenie dwóch linii czasowych działa na korzyść książki - zakładam, że skupiając się tylko na samym przebiegu imprezy, "Malibu" zanudziłoby czytelnika.
Na minus "wattpadowy" styl pisania - wyjątkowo drażnił mnie szczegółowy opis ubioru bohaterów, marek samochodów. Zakończenie nieco rozczarowuje. Patrząc na napięcie, jakie buduje autorka od pierwszych stron, przybliżając nam nieco finał historii, chciałoby się, żeby końcówka była trochę mniej... optymistyczna.

"Malibu płonie" miało być w zamiarze wakacyjną pozycją, niewymagającą za wiele od czytelnika i swoje zadanie spełnia doskonale.

Ominął mnie szał na "Malibu". Nie słyszałam żadnych pochlebnych (ani negatywnych) opinii, dlatego nie miałam względem niej jakichkolwiek oczekiwań. Może poza tym, aby wyciągnęła mnie z zastoju czytelniczego, co jej się udało.

Na plus różnorodni bohaterowie - każdy z nich ma inne problemy i rozterki. Mimo wielu postaci drugoplanowych, przez całość płynie się lekko....