Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To mi tak przypadło do gustu! Nawiedzone miasteczko, którego nie przedstawiają nam nowi mieszkańcy, czy przejezdni, którym nikt nic nie chce powiedzieć (jak to często bywa), ale właśnie ci mieszkańcy, którzy są tam od dawna i wszystko wiedzą! Odświeżające uczucie. Każdy kolejny opis okropieństw jakie wydarzyły się w związku z tą klątwą, był bardzo interesujący, a różne zachowania ludzi, opisy ich uczuć i pragnień wydawały się bardzo realne. Każdy radzi sobie na różne sposoby, a nikt nie jest bezpieczny.
Z chęcią przeczytam kolejne książki autora. Oby wydawał ich więcej.

To mi tak przypadło do gustu! Nawiedzone miasteczko, którego nie przedstawiają nam nowi mieszkańcy, czy przejezdni, którym nikt nic nie chce powiedzieć (jak to często bywa), ale właśnie ci mieszkańcy, którzy są tam od dawna i wszystko wiedzą! Odświeżające uczucie. Każdy kolejny opis okropieństw jakie wydarzyły się w związku z tą klątwą, był bardzo interesujący, a różne...

Najlepsze opowiadanie dla mnie to "Deszcz", za raz po nim "Naładowany" i potem "Zdjęcie" - i te trzy mi się podobały.
Ocenę całości jednak psuje "Wniebowzięty" - które to było bardzo słabe.

Najlepsze opowiadanie dla mnie to "Deszcz", za raz po nim "Naładowany" i potem "Zdjęcie" - i te trzy mi się podobały.
Ocenę całości jednak psuje "Wniebowzięty" - które to było bardzo słabe.

Zakończenie sporo podniosło moją ocenę o tym tomie. Pierwsza połowa książki trochę mnie denerwowała, bo miałam wrażenie, że wszystkie zasady, które zostały określone w poprzednim tomie, nagle zostały wrzucone do kosza. Okazało się jednak, że autor po prostu oszukał i główną bohaterkę i mnie. Dlatego też druga połowa podobała mi się już bardziej. Ostatecznie pierwszy tom był dużo lepszy, jednak i ten skończyłam z dobrymi wrażeniami. Zakończenie mi się podobało i bardzo mi się podobała postać Oliwii.

Zakończenie sporo podniosło moją ocenę o tym tomie. Pierwsza połowa książki trochę mnie denerwowała, bo miałam wrażenie, że wszystkie zasady, które zostały określone w poprzednim tomie, nagle zostały wrzucone do kosza. Okazało się jednak, że autor po prostu oszukał i główną bohaterkę i mnie. Dlatego też druga połowa podobała mi się już bardziej. Ostatecznie pierwszy tom był...

Było to strasznie nudne. Każda strona dłużyła mi się okropnie. Początek był jeszcze w miarę, choć potem się okazało, że nie ma żadnego wyjaśnienia, tylko rzeczy dziwne się dzieją bo tak. Czegoś takiego nie lubię. A potem to już co chwilę mieliśmy historię o jakiejś osobie, miejscowości, zmianie nazwy i tak dalej, i tak dalej. Po co to było, oprócz próby przedłużenia książki? Bo nie miało żadnego znaczenia czy wpływu na "główną" fabułę. Jedynie bardziej mnie męczyło i nudziło.

Było to strasznie nudne. Każda strona dłużyła mi się okropnie. Początek był jeszcze w miarę, choć potem się okazało, że nie ma żadnego wyjaśnienia, tylko rzeczy dziwne się dzieją bo tak. Czegoś takiego nie lubię. A potem to już co chwilę mieliśmy historię o jakiejś osobie, miejscowości, zmianie nazwy i tak dalej, i tak dalej. Po co to było, oprócz próby przedłużenia...

Teraz widzę, czemu ten autor jest lubiany. Jeśli lubi się horrory z opętaniem, egzorcyzmami, klimat lat 80, motywy przyjaźni oraz piękne wydania - to ta książka ma to wszystko.
Straszna i dobrze poprowadzona. Tym straszniejsza, że opowiedziana z perspektywy dziewczyny, która nie ma wsparcia w żadnej dorosłej osobie.

Teraz widzę, czemu ten autor jest lubiany. Jeśli lubi się horrory z opętaniem, egzorcyzmami, klimat lat 80, motywy przyjaźni oraz piękne wydania - to ta książka ma to wszystko.
Straszna i dobrze poprowadzona. Tym straszniejsza, że opowiedziana z perspektywy dziewczyny, która nie ma wsparcia w żadnej dorosłej osobie.

Nie jest to nic porywającego, choć złego też nie. Akcję dostajemy od samego początku, choć nie jest ona zbyt straszna. Gdyby autor popracował więcej nad klimatem to bardziej by mi się to podobało. Za to postacie są fajnie złożone.

Nie jest to nic porywającego, choć złego też nie. Akcję dostajemy od samego początku, choć nie jest ona zbyt straszna. Gdyby autor popracował więcej nad klimatem to bardziej by mi się to podobało. Za to postacie są fajnie złożone.

To było naprawdę rozczarowujące. Pomysł dobry, jednak wykonanie już nie. Całość jest słabo napisana. Miejsce akcji i sama akcja potrafią zmienić się w sekundzie. Postacie prowadzą rozmowy niesamowicie nienaturalnie. Nikt tak nie rozmawia. A do tego autorka wypowiada się na tematy, na których się nie zna: instruktorka rysunku wypowiada się, że anime, przez niektórych jest też nazywane mangą.... Szkoda tylko, że to dwie różne rzeczy. Warto by jednak zrobić research.

To było naprawdę rozczarowujące. Pomysł dobry, jednak wykonanie już nie. Całość jest słabo napisana. Miejsce akcji i sama akcja potrafią zmienić się w sekundzie. Postacie prowadzą rozmowy niesamowicie nienaturalnie. Nikt tak nie rozmawia. A do tego autorka wypowiada się na tematy, na których się nie zna: instruktorka rysunku wypowiada się, że anime, przez niektórych jest...

Książka jest dziwnie napisana. Przeczytałam książkę w książce (z adnotacjami autora do edytorki), która tak naprawdę jest drugą edycją książki - zawierającą prolog, epilog plus kilka uwag od brata autora. A teraz powiedz to 3 razy szybko XD
No jeszcze takiej książki nie czytałam.
Żadna z postacie nie jest do polubienia. Jednakże ich dzieje są ciekawe. Szczególnie te krwawe. Główny bohater jest najgorszy jaki tylko może być, choć mi bardziej nie podpasował Allistar - wydaje się być mocno zakłamany.
Ostatecznie to mi się podobała. Klimat horroru jest obecny od początku, a to dużo daje.

Książka jest dziwnie napisana. Przeczytałam książkę w książce (z adnotacjami autora do edytorki), która tak naprawdę jest drugą edycją książki - zawierającą prolog, epilog plus kilka uwag od brata autora. A teraz powiedz to 3 razy szybko XD
No jeszcze takiej książki nie czytałam.
Żadna z postacie nie jest do polubienia. Jednakże ich dzieje są ciekawe. Szczególnie te krwawe....

Bardzo mi się to podobało. Jak Ando próbował zrozumieć sytuację, wyjaśnić ją i jednocześnie poznać to co my już wiedzieliśmy po pierwszej części - bardzo interesujące to było. Tak samo jak jego podejście, by zrozumieć to co się dzieje w medyczny sposób. Totalnie inne spojrzenie na sytuację. Plus dostajemy niezły zwrot akcji. Bo jednak rozwiązanie sytuacji z pierwszego tomu, wcale nie działa. Więc jak to naprawdę jest?
Jedynie jeden wątek mnie odrzucił od siebie. Uważam, że to wyjaśnienie i skupienie na tym było bardzo zbędne.

Bardzo mi się to podobało. Jak Ando próbował zrozumieć sytuację, wyjaśnić ją i jednocześnie poznać to co my już wiedzieliśmy po pierwszej części - bardzo interesujące to było. Tak samo jak jego podejście, by zrozumieć to co się dzieje w medyczny sposób. Totalnie inne spojrzenie na sytuację. Plus dostajemy niezły zwrot akcji. Bo jednak rozwiązanie sytuacji z pierwszego tomu,...

To było bardzo słabe. Sama idea połączenia genetyki z programowaniem, by stworzyć wirtualny świat jest dla mnie dziwna. Przyznaję, że nie do końca rozumiem zamysł nawet. To programy, zasilane przez komputery, które mają dna... Okej...
Jednak najgorsze jest to, że to całkowicie umniejsza wydarzeniom z poprzednich tomów. Same nawiązania do nich są dość marne. Praktycznie nic z oryginalnego pomysłu i horroru, tu nie zostało.
Do tego główny bohater jest okropną osobą, która myśli tylko o sobie. "O, masz żałobę? Ale poświęć mi trochę czasu i uwagi."

To było bardzo słabe. Sama idea połączenia genetyki z programowaniem, by stworzyć wirtualny świat jest dla mnie dziwna. Przyznaję, że nie do końca rozumiem zamysł nawet. To programy, zasilane przez komputery, które mają dna... Okej...
Jednak najgorsze jest to, że to całkowicie umniejsza wydarzeniom z poprzednich tomów. Same nawiązania do nich są dość marne. Praktycznie nic...

Ale to było dobre! Styl pisania autora i jego budowanie napięcia było genialne. Postacie są żywe, złożone i różnie podchodzą do strasznej wizji śmierci, która ich czeka za siedem dni. Mamy tu dużo elementów thrilleru, gdy główni bohaterzy poznają dalsze losy Sadako oraz momenty, gdzie naprawdę włoski stają dęba. Najlepiej czytać nocą - bo można lekko się przestraszyć. Choć nic nikomu tu na twarz nie wyskoczy.
Chciałabym dostać wznowienie tej książki, bym mogła mieć ją też na półce. I choć w Polsce nigdy się nie ukazały, to istnieją kolejne tomy, których jestem bardzo ciekawa.

Ale to było dobre! Styl pisania autora i jego budowanie napięcia było genialne. Postacie są żywe, złożone i różnie podchodzą do strasznej wizji śmierci, która ich czeka za siedem dni. Mamy tu dużo elementów thrilleru, gdy główni bohaterzy poznają dalsze losy Sadako oraz momenty, gdzie naprawdę włoski stają dęba. Najlepiej czytać nocą - bo można lekko się przestraszyć. Choć...

Ciekawy dodatek, trochę wyjaśnia, choć to nic nadzwyczajnego.

Ciekawy dodatek, trochę wyjaśnia, choć to nic nadzwyczajnego.

Opisy w tej książce były bardzo interesujące. Te okropności, przemiany to działało na wyobraźnię. Całość mi się podobała. I historia i postacie są dobre. Ja bym chciała tu jeszcze zemstę ich zobaczyć. Jak ta scena z dyrektorką. To dopiero było dobre.

Opisy w tej książce były bardzo interesujące. Te okropności, przemiany to działało na wyobraźnię. Całość mi się podobała. I historia i postacie są dobre. Ja bym chciała tu jeszcze zemstę ich zobaczyć. Jak ta scena z dyrektorką. To dopiero było dobre.

Niektóre opowiadania podobały mi się bardziej, inne mniej. Nie było tu jednak żadnego złego. Raz jesteśmy w przeszłości, raz w przyszłości, raz to ludzie, a raz demony nam zagrażają. Mnie osobiście podobały się bardziej te opowiadania, gdzie było więcej demonów.

Niektóre opowiadania podobały mi się bardziej, inne mniej. Nie było tu jednak żadnego złego. Raz jesteśmy w przeszłości, raz w przyszłości, raz to ludzie, a raz demony nam zagrażają. Mnie osobiście podobały się bardziej te opowiadania, gdzie było więcej demonów.

Dziewczyna, która klaszcze mnie zaintrygowała, bo nie wiedziałam o co jej chodzi. Inne książki przyzwyczaiły mnie, że albo mamy doczynienia ze złym demonem, który nas dręczy, bo lubi, albo z duchem, który się mści. Przynajmniej takie są najczęstsze opcje. Tu jednak tak nie jest. I poznany powód jest szokujący. Naprawdę ci ludzie na to nie zasłużyli. A to często bywa najbardziej przerażające.

Dziewczyna, która klaszcze mnie zaintrygowała, bo nie wiedziałam o co jej chodzi. Inne książki przyzwyczaiły mnie, że albo mamy doczynienia ze złym demonem, który nas dręczy, bo lubi, albo z duchem, który się mści. Przynajmniej takie są najczęstsze opcje. Tu jednak tak nie jest. I poznany powód jest szokujący. Naprawdę ci ludzie na to nie zasłużyli. A to często bywa...

Krótkie opowiadania, wszystkie traktujące o demonach słowiańskich z fajnym, mrocznym klimatem i puentą. Niektóre były lepsze od innych, lecz wszystkie były dobre.

Krótkie opowiadania, wszystkie traktujące o demonach słowiańskich z fajnym, mrocznym klimatem i puentą. Niektóre były lepsze od innych, lecz wszystkie były dobre.

Bardzo podobny poziom do pierwszego tomu. I dalej mam taką samą opinię. Choć z kapci to nie wywala, to na odstresowanie świetna. Ja ją lubię za klimat, choć zwykle wolę więcej akcji.

Bardzo podobny poziom do pierwszego tomu. I dalej mam taką samą opinię. Choć z kapci to nie wywala, to na odstresowanie świetna. Ja ją lubię za klimat, choć zwykle wolę więcej akcji.

Jakim cudem i autor i autorka piszą tak przyjemnie? Przez tą książkę się płynie. Jest głównie obyczajówką z elementami paranormalnego thrillera, z motywami słowiańskimi. Akcja się toczy powoli i powoli, ale łatwo domyślamy się co się dzieje.
Może spokojne, ale przyjemne.
6,5/10

Jakim cudem i autor i autorka piszą tak przyjemnie? Przez tą książkę się płynie. Jest głównie obyczajówką z elementami paranormalnego thrillera, z motywami słowiańskimi. Akcja się toczy powoli i powoli, ale łatwo domyślamy się co się dzieje.
Może spokojne, ale przyjemne.
6,5/10

Jeśli lubicie Egzorcystę, to ten tytuł też wam się spodoba.
Książka została napisana w niebanalny sposób. Fakt, że cała historia jest nam przedstawiona z perspektywy wspomnień 8-letniego wtedy dziecka, sprawia, że nie mamy tak naprawdę dobrego widoku na całokształt. Przecież tyle rzeczy przed dziećmi jest ukrywanych. Ona nie wie co dokładnie się dzieje, nie wie kto mówi prawdę, kto ma rację - i my też nie. Sama do tej pory nie wiem, w którą wersję wydarzeń wierzę bardziej. W nawiedzenie, czy chorobę psychiczną? A jest więcej możliwości. Sprawiło to, że naprawdę dużo o tym myślę. To jest jeden z nielicznych przypadków, gdy brak ujawnienia prawdy mi się podoba.
Polecam.

Jeśli lubicie Egzorcystę, to ten tytuł też wam się spodoba.
Książka została napisana w niebanalny sposób. Fakt, że cała historia jest nam przedstawiona z perspektywy wspomnień 8-letniego wtedy dziecka, sprawia, że nie mamy tak naprawdę dobrego widoku na całokształt. Przecież tyle rzeczy przed dziećmi jest ukrywanych. Ona nie wie co dokładnie się dzieje, nie wie kto mówi...

Klasyka horroru, która sama się broni. Czy to książka, czy to film - oba bardzo dobre. Klimat jest, a ciekawość i niepokój towarzyszyły mi cały czas. Do tego nieźle rozbudowane postacie, co jest zadziwiające w tak krótkiej książce.

Klasyka horroru, która sama się broni. Czy to książka, czy to film - oba bardzo dobre. Klimat jest, a ciekawość i niepokój towarzyszyły mi cały czas. Do tego nieźle rozbudowane postacie, co jest zadziwiające w tak krótkiej książce.