Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niby wszystko, co w książce przygodowej być powinno, jest - walka dobra ze złem, wartka akcja, zarys historyczny, ale wydaje mi się, że autora temat przerósł. Trzy plany historyczne spowodowały, że zamiast rozbudowania postaci w tych planach i głównych wątków, akcja "ślizgała" się po powierzchni, powtarzając frazesy, stosując uogólnienia i jedynie zahaczała o tematy, a nie zgłębiała ich. Chcąc sobie odświeżyć "Marlowa", wystarczyło poczytać post na Wikipedii, co może świadczyć o tym, że autor porządnego researchu nie wykonał.
Drażniły mnie też postaci - jedne przesłodzenie "dobre", drugie na wskroś "złe"; wszyscy albo posągowo piękni, albo odrażająco brzydcy.
Ogólnie, po przeczytaniu całej książki (wątki historyczne doczytywałam po zakończeniu akcji; spokojnie można je było pominąć) - nie polecam.

Niby wszystko, co w książce przygodowej być powinno, jest - walka dobra ze złem, wartka akcja, zarys historyczny, ale wydaje mi się, że autora temat przerósł. Trzy plany historyczne spowodowały, że zamiast rozbudowania postaci w tych planach i głównych wątków, akcja "ślizgała" się po powierzchni, powtarzając frazesy, stosując uogólnienia i jedynie zahaczała o tematy, a nie...

Nie potrafię ocenić tej pozycji - z jednej strony jestem fanką p. Małgorzaty, książkę czyta się dość szybko, jest, jak zwykle, napisana pięknym językiem, bez wulgaryzmów wszechobecnych w literaturze kryminalnej tworzonej w dzisiejszych czasach, z drugiej strony - uważam, że to nie jest komedia kryminalna, skoro pojawiają się w niej opisy procesu czarownic i wszystkiego, co się z tym tematem wiąże. W drugiej połowie po prostu je pomijałam, bo komedie kryminalne czytam wieczorami dla relaksu po długim dniu w pracy i na drastyczne sceny nie mam wtedy ochoty. To nie jest lektura "lekka, łatwa i przyjemna", więc jeśli takiej szukacie, to nie tutaj.

To kolejna już książka, po którą sięgam w ostatnim czasie, a której opis wydawcy "rozjeżdża się" z treścią. I już sama nie wiem, czy ja mam takiego pecha, czy na okładkach pojawiają się informacje od osób, z całkowitym pominięciem szacunku dla czytelnika, które opisywanej książki w ogóle nie czytały. Do tej pory często sugerowałam się opisem z okładki, ale najwyraźniej czas zmienić tę praktykę.

Nie potrafię ocenić tej pozycji - z jednej strony jestem fanką p. Małgorzaty, książkę czyta się dość szybko, jest, jak zwykle, napisana pięknym językiem, bez wulgaryzmów wszechobecnych w literaturze kryminalnej tworzonej w dzisiejszych czasach, z drugiej strony - uważam, że to nie jest komedia kryminalna, skoro pojawiają się w niej opisy procesu czarownic i wszystkiego, co...

Szkoda, że autorka nie poszła bardziej w konwencję groteski i absurdu, myślę, że książka dużo by zyskała. A tak? Komedią kryminalną bym jej nie nazwała, bo mało tu momentów do śmiechu, kryminałem też nie, bo śledztwa w sprawie zabójstwa też niewiele. Więcej czarnego humoru i obroniliby się nawet jednowymiarowi bohaterowie.

No i ten pamiętnik kota, który przyprawiał mnie o zgrzytanie zębów... Miałam do czynienia z wieloma kotami, sama nawet mam puchatego charakternego pieszczocha w domu, ale te wtręty w ogóle do kota mi nie pasowały. Właśnie te fragmenty odebrały co najmniej 2 gwiazdki z mojej oceny. Nie zdecydowałam jeszcze, czy sięgnę po pozostałe części, choć ciekawi mnie rozwiązanie dot. sekretu pani weterynarz.

Szkoda, że autorka nie poszła bardziej w konwencję groteski i absurdu, myślę, że książka dużo by zyskała. A tak? Komedią kryminalną bym jej nie nazwała, bo mało tu momentów do śmiechu, kryminałem też nie, bo śledztwa w sprawie zabójstwa też niewiele. Więcej czarnego humoru i obroniliby się nawet jednowymiarowi bohaterowie.

No i ten pamiętnik kota, który przyprawiał mnie o...