Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podobno "Przeklęty królik" zawiera opowiadania o samotności. Tak jest z całą pewnością. Różni bohaterowie próbują ową samotność przezwyciężyć, lecz udaje im się to jedynie fragmentarycznie. A ludzka natura jest podła, przewrotna i nieprzewidywalna.

Większość z zamieszczonych w zbiorze utworów działa na zasadzie przyciągania - odpychania. Zasiano w nich ziarno wstrętu, ohydy i odrazy (czy to wobec poczynań poszczególnych postaci, a niekiedy wobec pewnych cielesnych tabu), lecz mają w sobie również coś fascynującego, co nie pozwala się od nich oderwać.

Bawi się autorka różnymi konwencjami literackimi i wychodzi jej to bardzo dobrze. Dzięki owej różnorodności dostajemy do rąk dzieło przewrotne, intrygujące i niepokojące.

Dobra książka, żeby wkroczyć z nią w nowy rok.

Podobno "Przeklęty królik" zawiera opowiadania o samotności. Tak jest z całą pewnością. Różni bohaterowie próbują ową samotność przezwyciężyć, lecz udaje im się to jedynie fragmentarycznie. A ludzka natura jest podła, przewrotna i nieprzewidywalna.

Większość z zamieszczonych w zbiorze utworów działa na zasadzie przyciągania - odpychania. Zasiano w nich ziarno wstrętu,...

Bardzo elegancka, subtelna, a jednocześnie gęsta i treściwa to proza. Fakt, iż zbiór opowiadań nosi nazwę "Cytryna" to lekki paradoks. W trakcie lektury przychodziły mi bowiem na myśl najpiękniejsze, lepkie od mroku nokturny. A jednak ową przestrzeń musiało rozświetlać światło, tak jak w śmiertelnie chorym pisarzu tliło się pragnienie życia. Jego obserwacje przyrody, choćby tak kruchych i niewartych uwagi stworzeń, jakimi są muchy, dowodzą niezwykłej wrażliwości autora. Warto smakować jego krótkie utwory powoli, delektować się nimi. Tym bardziej, iż dorobek zmarłego młodo pisarza jest niezwykle skromny.

Bardzo elegancka, subtelna, a jednocześnie gęsta i treściwa to proza. Fakt, iż zbiór opowiadań nosi nazwę "Cytryna" to lekki paradoks. W trakcie lektury przychodziły mi bowiem na myśl najpiękniejsze, lepkie od mroku nokturny. A jednak ową przestrzeń musiało rozświetlać światło, tak jak w śmiertelnie chorym pisarzu tliło się pragnienie życia. Jego obserwacje przyrody, choćby...

Bardzo ciekawy zbiór opowiadań. Co prawda pierwsza historia okazuje się dość sztampowa i niezbyt porywająca, jednak każde kolejne opowiadanie ukazuje zadziwiającą ewolucję twórczości japońskiego autora. Stają się owe opowieści przepełnione surrealistycznymi obrazami i groteską. Wzbudzać mogą zarówno zachwyt, jak i wstręt, ale raczej nie pozostawią czytelnika obojętnym. Duży plus za obszerny wstęp, w którym przedstawiono sylwetkę twórczą Edogawy.

Bardzo ciekawy zbiór opowiadań. Co prawda pierwsza historia okazuje się dość sztampowa i niezbyt porywająca, jednak każde kolejne opowiadanie ukazuje zadziwiającą ewolucję twórczości japońskiego autora. Stają się owe opowieści przepełnione surrealistycznymi obrazami i groteską. Wzbudzać mogą zarówno zachwyt, jak i wstręt, ale raczej nie pozostawią czytelnika obojętnym. Duży...

Początek obiecujący - sceny z korporacyjnego życia przedstawione z lekko surrealistycznym zacięciem, przywodzące momentami na myśl prozę Edgara Kereta. Pracownicy pozornie podporządkowani panującym regułom, idący za "stadem", a jednak niepasujący tam, samotni. Kobiety niezależne, silne, od których ciągle oczekuje się bycia uroczymi dziewczętami, zależnymi od mężczyzn. Ciekawy obraz współczesnej Japonii, który z czasem niestety mnie zmęczył. Znużyło mnie czytanie o torebkach, rajstopach i innych bibelotach. Książkę zakończyłam więc z mieszanymi uczuciami, przestając dostrzegać w tych prostych obrazkach "coś więcej" niż zabawę formą. Uważam, że każdy miłośnik Japonii powinien skonfrontować się z powyższym dziełem, żeby ocenić, czy podobna tematyka i sposób jej przedstawienia do niego przemawia.

Początek obiecujący - sceny z korporacyjnego życia przedstawione z lekko surrealistycznym zacięciem, przywodzące momentami na myśl prozę Edgara Kereta. Pracownicy pozornie podporządkowani panującym regułom, idący za "stadem", a jednak niepasujący tam, samotni. Kobiety niezależne, silne, od których ciągle oczekuje się bycia uroczymi dziewczętami, zależnymi od mężczyzn....

Niewielka to książeczka, malutka. W niecały wieczór przeczytać ją można. A jednak było w niej coś, co mnie mocno poruszyło. Wyjątkowa elegancja, prostota i piękno. I mocno poruszający wyobraźnię obraz zachwycających złotych rybek.

Niewielka to książeczka, malutka. W niecały wieczór przeczytać ją można. A jednak było w niej coś, co mnie mocno poruszyło. Wyjątkowa elegancja, prostota i piękno. I mocno poruszający wyobraźnię obraz zachwycających złotych rybek.

Cóż za przepiękna historia! Prosta, przewidywalna, a jednak wzruszająca do głębi. Przywodząca na myśl opowieści filmowe, takie jak "Forrest Gump", które poruszały nasze serca, kiedy byliśmy dziećmi. Jakże pięknie opowiada jednak przede wszystkim o harmonii matematyki i harmonii świata! Nie mogłam się od "Ukochanego równania profesora" oderwać, przyznać muszę.

Cóż za przepiękna historia! Prosta, przewidywalna, a jednak wzruszająca do głębi. Przywodząca na myśl opowieści filmowe, takie jak "Forrest Gump", które poruszały nasze serca, kiedy byliśmy dziećmi. Jakże pięknie opowiada jednak przede wszystkim o harmonii matematyki i harmonii świata! Nie mogłam się od "Ukochanego równania profesora" oderwać, przyznać...