Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"W lesie pod wiśniami w pełnym rozkwicie” kryje w sobie dwa niewielkie, ale niezwykłe ciekawe, trochę makabryczne opowiadania. Tytułowa historia opowiada o bandycie rezydującym pośród gór, który nie boi się niczego oprócz wiśniowych drzew. Pewnego dnia zabija męża niezwykle pięknej kobiety, a ją pojmuje za żonę. Nie wie jednak, że jej olśniewająca uroda równa się brzydocie duszy. Kobieta okazuje się potworem, kontroluje w pełni bandytę, który jest na każde jej skinienie i przynosi jej chociażby trofea w postaci głów zabitych mieszczan, żeby mogła urządzać sobie kukiełkowy teatr. Niezwykłe też jest inne ujęcie drzew wiśniowych, które kojarzą się przecież z pięknem i ulotnością, a w opowiadaniu są źródłem makabry, budzą przerażenie, są symbolem pustki i samotności, i poprzez upiorną kobietę sprowadzają tę pustkę na bandytę. Druga opowieść – „Wielkouchy i księżniczka Długiej Nocy” opowiada o rzeźbiarzu, który przybywa na królewski dwór by wziąć udział w konkursie na najpiękniejszą rzeźbę księżniczki. Niestety ze strony arystokratki spotykają go tylko szyderstwa, postanawia więc w zemście wyrzeźbić popiersie demona. Jednak i tu uroda i zniewalający uśmiech dziewczyny omamiają go i sprawują and nim władzę. I tu kobieta jest okrutna, kusi swoją cielesnością i sprowadza zagładę na innych. Ango Sakaguchi snuje swoje opowieści gdzieś na granicy snu i jawy, jest groteskowo, mrocznie, baśniowo, ale pod tym płaszczykiem jest duże pole do popisu do własnych interpretacji. Polecam, jeśli chcecie poznać inne oblicze japońskiej prozy.