Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Hejka!

Cóż ciekawego czytacie w ten majówkowy weekend? Ja powoli kończę książkę od @writeforwrite w ramach akcji #czytamystosy 😉 A później jeszcze nie wiem, za co się zabiorę. 🤭

🛑 książkę ze zdjęcia otrzymałam w ramach współpracy z @wydawnictwo_imaginebooks
**
**
**
„Niedawno straciłam już jedno dziecko. - Splotła ze sobą nasze dłonie i spojrzała na mnie zaszklonymi od łez oczami. - Nie chce, by to drugie straciło samego siebie”. 🥺❤️

Drogi czytelniku.
Po kilkunastu długich miesiącach Willow wraca do Londynu, gdzie spełnia swoje marzenia. Próbuje zapomnieć o pewnym przystojniaku, tak samo, jak on próbuje zapomnieć o niej. Czy chłopak dostał wystarczającą lekcję pokory oraz, czy wciąż jest dla Willow właściwą osobą spotkaną w niewłaściwym czasie? Chodź, przekonamy się. 🫴🏼

„Soften me again” to powieść, która rozgrywa się rok po wydarzeniach poznanych w pierwszym tomie dylogii „Soften” i muszę przyznać, że bardziej mi się ona podobała. Miałam wrażenie, że bohaterowie są dużo bardziej dojrzali. ❤️

@weronikaschmidt.autorka w doskonały sposób dokończyła historię wspaniałych Londyńskich tancerzy. Sprawiła, że nie potrafiłam oderwać się od lektury, a także dostarczyła mi ogrom emocji. Dodatkowo poruszyła ważne tematy, jakimi są żałoba, naprawa relacji z rodzicem, próba zrozumienia, wybaczenie, wsparcie i wiele innych.

Doskonale odnalazłam się w tym świecie pełnym tańca, a pewna mała dziewczynka doszczętnie rozczuliła moje serce. Zrozumiałam, jak ważne jest wsparcie bliskiej osoby w dążeniu do marzeń, a także pomoc w przywróceniu wiary w swoje umiejętności, rozwijaniu pasji.

Natomiast jeśli chodzi o sceny erotyczne, to zostały one napisane ze smakiem i nie przyćmiły całej fabuły. Bohaterowie drugoplanowi także dostali tutaj więcej głosu, co sprawia, że opowieść zyskała takiego, można by powiedzieć dopełnienia.

Powieść ta jest oznaczona jako nieodpowiednia dla osób poniżej 16 roku życia. Jednakże osoby, które już 16 rok ukończyły, powinny się z nią zapoznać, bo jest tego zdecydowanie warta. 🤗

W zupełności mogę stwierdzić, że drugi tom dylogii Soften jest zdecydowanie takim otulaczem dla duszy. 🥰

Hejka!

Cóż ciekawego czytacie w ten majówkowy weekend? Ja powoli kończę książkę od @writeforwrite w ramach akcji #czytamystosy 😉 A później jeszcze nie wiem, za co się zabiorę. 🤭

🛑 książkę ze zdjęcia otrzymałam w ramach współpracy z @wydawnictwo_imaginebooks
**
**
**
„Niedawno straciłam j...

Rozwiń

Zwiń

Ilu stronicowe książki czyta Wam się najlepiej? 🤔
U mnie zazwyczaj 300 stron max, bo boję się sięgać po grubaski, żeby się nie zawieść. Aczkolwiek mam kilka takich grubiutkich książkowych miłości. 😂❤️

🛑 Książka pochodzi z klubu recenzenta Nakanapie.pl
**
**
**
„Jest naprawdę bardzo ciepłym i spokojnym człowiekiem. Kiedy widzę go takiego, zdaję sobie sprawę, jakie życie czasem jest niesprawiedliwe. Spotykamy na drodze różnych ludzi, którzy nas krzywdzą. Czasem tak mocno, że zapadamy się w sobie, że zatracamy własne życie i własną tożsamość”. 🥺

Drogi czytelniku.
Powróćmy, proszę do historii Oli i Marisa. Stawmy czoła niemożliwemu, odnajdźmy wolność, miłość i spełnienie, dajmy sobie prawo do marzeń. I zobaczmy, co przygotował dla nich los, czy odnajdą szczęście? Przekonamy się, chodź 🫴🏼

„Feniks. Przebudzenie” to kontynuacja i zarazem zakończenie dylogii „Feniks”. I muszę stwierdzić, iż ta część podobała mi się bardziej.

Autorka w dalszym ciągu ostrzega przed wpływem tej powieści na nas. Nie jest ona łatwa, ale za to naszpikowana emocjami. Dodatkowo w bardzo realny sposób zostało tutaj opisane to jak łatwo ze szczytu spaść na samo dno i szukać pocieszenia w używkach, które dają ukojenie tylko na moment. A w niektórych przypadkach mogą nawet zabić.

Historia tutaj opisana to także przykład jak wiele masek zakładamy w ciągu dnia. To ile ukrywamy, a ile pokazujemy, wiemy tylko my sami. Często zatracamy się w tym i na siłę próbujemy udawać, że nas coś nie rusza, a w głębi serca rozpadamy się na kawałki. Natomiast spicy sceny zostały napisane ze smakiem. Za co należą się brawa, bo nie każdy to potrafi. 👏🏻

Co do bohaterów to są niezwykle charyzmatyczni, ciekawi, ale także ogromnie pogubieni. Nie potrafią bez siebie żyć, a jednocześnie boją się ufać, a już tym bardziej prosić o przebaczenie. Oni są piękni w swojej prostocie. Pozwalają nam zajrzeć w najgłębsze zakamarki ludzkiej psychiki.

Pełna bólu, rozterek, tęsknoty i ciszy która potrafi być agresywna, ciekawości, traum, granic przeszkód oraz używek. Taka jest ta książka w lekkim skrócie. Jedyne co mi w niej przeszkadzało to wersy piosenek, mogłoby ich nie być, a byłabym ukontentowaną lekturą.

Przeczytajcie i sami oceńcie. Zachęcam, bo najważniejsza jest później refleksja. :)

Ilu stronicowe książki czyta Wam się najlepiej? 🤔
U mnie zazwyczaj 300 stron max, bo boję się sięgać po grubaski, żeby się nie zawieść. Aczkolwiek mam kilka takich grubiutkich książkowych miłości. 😂❤️

🛑 Książka pochodzi z klubu recenzenta Nakanapie.pl
**
**
**
„Jest naprawdę bardzo ciepły...

Rozwiń

Zwiń

Wolicie sięgać po książki ze smutnym zakończeniem czy jednak wybieracie te z happy endem? 🤔
U mnie bywa różnie. Zależy od nastroju, ale czasem lubię sobie popłakać. 🙂
**
**
**
„Moim zdaniem książki z najsmutniejszym zakończeniem są najlepsze, bo coś dzięki nim czujemy”. 💔

Drogi czytelniku.
Dziś udamy się do miejsca, gdzie dla dwojga nastolatków czas nie chciał się zatrzymać. A planowanie to luksus, na który nie każdego stać. Chodź, zobaczymy czy udało im się kochać i być kochanym, cieszyć się i jednocześnie martwić drobnostkami. Po prostu żyć jak wszyscy. 🫴🏼

Książka „Pod drzewem sykomory” została okrzyknięta najsmutniejszą powieścią booktoka. I chociaż po części tak było, to niestety muszę stwierdzić, iż znam książki, które dużo bardziej mną wstrząsnęły, nie mogłam przestać o nich myśleć, a łzy płynęły strumieniami. Tutaj tak nie było.

Bardzo podobało mi się to, że autorka w moim odczuciu z niezwykłą starannością i sercem napisała tę powieść. To się czuło. Niemniej jednak wydaje mi się, że nie odczułam emocji, o jakich mnie zapewniano przez to, że autorka w pewien sposób od początku przygotowała nas na to, co może się w owej powieści wydarzyć. 😉

Przyjemnie było czytać o relacji, która połączyła bohaterów i, mimo iż odczuwali niewyobrażalny ból, to mimo wszystko starali się odnajdywać w codzienności najdrobniejsze radości.

Poruszone motywy, które znajdziecie w książce to:

🖤 choroba
🖤 strata
🖤 tłumione emocje
🖤 trudne relacje rodzinne
🖤 trudna przyjaźń
🖤 szkolna codzienność

Polecam Wam tę książkę, ponieważ jest przepiękna, pełna bólu, a jednocześnie z odrobinką nadziei. Aczkolwiek myślę, iż jest bardziej dla osób, które będą mieć dużą świadomość tego, co się w niej znajduje, gdyż nie jest ona łatwa i przyjemna. Ma w sobie bardzo duży bagaż, który może złamać. Dlatego też nie jest to tytuł dla każdego, chociaż kto wie, może byłaby dla kogoś uzdrowieniem. 🤔 A co do chusteczek to sami musicie ocenić czy są Wam one potrzebne, czy obejdziecie się bez nich.

Wolicie sięgać po książki ze smutnym zakończeniem czy jednak wybieracie te z happy endem? 🤔
U mnie bywa różnie. Zależy od nastroju, ale czasem lubię sobie popłakać. 🙂
**
**
**
„Moim zdaniem książki z najsmutniejszym zakończeniem są najlepsze, bo coś dzięki nim czujemy”. 💔

Drogi czytelnik...

Rozwiń

Zwiń

Jaki macie sposób na ucieczkę przed problemami? 🤔
U mnie są to zdecydowanie książki i muzyka. ❤️

🛑 Współpraca barterowa @wydawnictwoale
**
**
**
„Ta pasja dodawała mi skrzydeł nawet w najgorszych momentach. Uciekałem przed problemami w rysunki tak wiele razy, że wprost trudno byłoby to zliczyć”.

Drogi czytelniku.
Przed nami jedno spotkanie, jedna noc jak z filmu, która rozbudza nadzieję w sercu. A później obietnica spełnienia najskrytszych marzeń. Czy bohaterów połączy miłość, zanim wzejdzie słońce? Chodź, przekonamy się. 🫴🏼

Jak to mówią w marcu jak w garncu, także pozwolę sobie dzisiaj zaprezentować książkę Klaudii Bianek „Zanim odejdziesz” w zimowej odsłonie. 🤭

Zakończywszy tę powieść, na myśl przyszło mi tylko jedno… ale to już było. 🙈 W moim odczuciu książka nie zaskoczyła mnie niczym, chociaż przyznam, że trochę tego oczekiwałam, gdyż przeczytałam już sporo opowieści napisanych przez autorkę i mam wrażenie, że pisząc „Jedyne takie miejsce”, postawiła sobie naprawdę wysoko poprzeczkę.

„Zanim odejdziesz” to powieść pełna przemocowego związku, krzywdzących stereotypów, pasji jako ucieczki przed problemami oraz rodzicielskich ambicji i wyobrażeń, spontaniczności, a także różnicy wieku. Jednakże mi czegoś w niej zabrakło. Być może tego, aby bardziej ją przeżyć, skłonić się do głębszej refleksji.

Dla mnie była to po prostu bardzo dobra lektura, przez którą się płynie, bo nie wiem, czy wiecie, ale @klaudia.bianek potrafi pisać tak, żeby zaciekawić czytelnika, wciągnąć go w historię, budować napięcie i sprawić, aby czytało się szybko. Aczkolwiek czy aktualnie, kiedy wychodzi tyle książkowych nowości, to wystarczy? 🙂

Jestem bardzo ciekawa, co Wy o niej myślicie, dajcie mi koniecznie znać w komentarzach. 🙌🏻

Jaki macie sposób na ucieczkę przed problemami? 🤔
U mnie są to zdecydowanie książki i muzyka. ❤️

🛑 Współpraca barterowa @wydawnictwoale
**
**
**
„Ta pasja dodawała mi skrzydeł nawet w najgorszych momentach. Uciekałem przed problemami w rysunki tak wiele razy, że wprost trudno byłoby to zl...

Rozwiń

Zwiń