Jesteśmy społecznością, która kocha książki

oczytanapanna.blogspot.com

Nagrody, nominacje, patronaty - o tej książce było swego czasu naprawdę głośno. Dlatego moje oczekiwania wobec niej były dosyć wysokie. Skandynawski styl pisania jest dosyć specyficzny i nie przepadam za nim, ale liczyłam, że mitologiczne wątki i nawiązania wynagrodzą mi to. Trochę źle się do tego nastawiłam, bo dostałam zupełnie inną historię niż ta, której spodziewałam się po opisie i recenzjach.

Książka przenosi nas do krainy Ym, gdzie poznajemy Hirkę - nastoletnią dziewczynę, która urodziła się bez ogona, choć całe życie wierzyła, że odgryzł go wilk, gdy była dzieckiem. Mimo to wie, że coś jest z nią nie tak, ponieważ nie umie czerpać Evny, co potrafi każdy aetling. Jest ślepa na ziemię, a to dla niej wyrok śmierci. Dzień Rytuału, w którym stanie przed Radą i cała prawda wyjdzie na jaw nieuchronnie się zbliża, co zmusza ją do ucieczki. Staje się to początkiem przygody, która jest ciężka i niebezpieczna. Na szczęście spotyka na swojej drodze osoby, które jej pomagają, a ona dzięki wiedzy i umiejętnościom zielarskim, których nauczył ją ojciec nie pozostaje im dłużna. W ten sposób zdobywa nie tylko potężnych sojuszników, ale także przyjaciół.

Fabuła oraz sama historia są naprawdę ciekawe i oryginalne. Mimo to pierwsze 100 stron jest nudne jak flaki z olejem. Cieszę się, że zmusiłam się do przebrnięcia dalej, ponieważ później akcja nabiera tempa. Problemem było też zrozumienie świata wykreowanego przez autorkę. Wiele nazw własnych i nawiązywanie do historii Ym czy wiary w Widzącego, których się nie zna z początku może nieźle namieszać w głowie. Jednak z każdą kolejną stroną zagadki się rozwiązują, choć nie wszystkie wątki zostały wyjaśnione w pierwszym tomie.

Cieszę się, że autorce udało się mnie zaskoczyć, co nie dzieje się często. Niektóre wydarzenia były przewidywalne, ale jeden z głównych wątków zakończył się inaczej niż się tego spodziewałam. Bohaterowie byli całkiem ciekawi, chociaż są trochę "płascy". Zamiast opisu otoczenia na dwie strony wolałabym przeczytać o tym, co dzieje się w głowie np. Rimiego, Urda lub członków Rady. Były to bardzo barwne postacie, dużo ciekawsze niż Hirka, choć wszystkie te wydarzenia zmieniły ją i to na lepsze. Zabrakło mi tego, aby lepiej poznać ich tok rozumowania i powody, dla których podejmowali takie, a nie inne decyzje.

,,Dziecko Odyna" jest naprawdę czymś nowym w kategorii fantasy. Nie ma tylu nawiązań do mitologii nordyckiej ile się spodziewałam, ale kilka smaczków można wychwycić. Od połowy bardzo wciągająca, choć początek jest naprawdę ciężki. Zakończenie zachęca do sięgnięcia po kolejny tom, ale biorąc pod uwagę całość nie wciągnęłam się na tyle by go kupować. Na ten moment zadowolę się jedynie pierwszą częścią i dobrymi odczuciami, które po sobie pozostawiła.

oczytanapanna.blogspot.com

Nagrody, nominacje, patronaty - o tej książce było swego czasu naprawdę głośno. Dlatego moje oczekiwania wobec niej były dosyć wysokie. Skandynawski styl pisania jest dosyć specyficzny i nie przepadam za nim, ale liczyłam, że mitologiczne wątki i nawiązania wynagrodzą mi to. Trochę źle się do tego nastawiłam, bo dostałam zupełnie inną historię...

Pełna recenzja na: oczytanapanna.blogspot.com/2020/02/czuam-sie-troche-jak-wydrazona-w-srodku.html

Druga część z serii o Domu Nocy miała więcej pozytywnych komentarzy niż poprzednia i spodziewałam się czegoś znacznie lepszego. Niestety ,,Zdradzona" nie jest nawet na tym samym, średnim poziomie co ,,Naznaczona".

Akcja dzieje się dwa dni po zakończeniu części pierwszej, kiedy Zoey ma zostać przewodniczącą Cór Ciemności. Właściwie przez połowę książki główna bohaterka martwi się swoimi pierwszymi obchodami pełni księżyca, które ma poprowadzić. W międzyczasie myśli o Heath'cie, z którym jest Skojarzona, swoim chłopaku Eriku oraz nowym nauczycielu Lorenie, który zdecydowanie ją podrywa, na co ona nie pozostaje mu dłużna. To takie 3/4 książki w skrócie, a ostatnie kilkadziesiąt stron to całkiem niezła, wciągająca akcja.

Książka napisana jest lekkim językiem jak poprzednia część, ale niektóre dialogi są naprawdę słabe. (...) Kolejną rzeczą, która nie spodobała mi się, była lekka zmiana tematyki. Sercowe rozterki bohaterki i jej mały harem stały się głównym tematem, a "wampirze sprawy" spadły na drugi plan. (...)

Potencjał pozostawiony przez pierwszą część został w mojej opinii zmarnowany. Zawiodłam się tak bardzo, że nie wiem, czy sięgnę po kolejne tomy z tej serii. Może dostanie jeszcze jedną szansę, ale po krótkiej przerwie, bo dosłownie czułam, jak czytanie tego zjada moje szare komórki.

Pełna recenzja na: oczytanapanna.blogspot.com/2020/02/czuam-sie-troche-jak-wydrazona-w-srodku.html

Druga część z serii o Domu Nocy miała więcej pozytywnych komentarzy niż poprzednia i spodziewałam się czegoś znacznie lepszego. Niestety ,,Zdradzona" nie jest nawet na tym samym, średnim poziomie co ,,Naznaczona".

Akcja dzieje się dwa dni po zakończeniu części pierwszej,...

Pełna recenzja na: oczytanapanna.blogspot.com/2020/01/ciemnosc-nie-zawsze-oznacza-zo-swiato.html

Szkolne dramy + wampiry. Po takim wstępie można by spodziewać się kolejnej książki dla nastolatków, która powiela te same schematy i scenariusze. Czytając pierwsze rozdziały, rzeczywiście możemy odnieść takie wrażenie, ale z każdą kolejną stroną akcja nabiera tempa.

Główną bohaterką jest szesnastoletnia Zoey, której życie zmienia się w ciągu jednego dnia, kiedy naznacza ją Tracker. Oznacza to, że będzie musiała porzucić wszystko, co do tej pory zna i wstąpić do Domu Nocy - specjalnej szkoły z internatem dla młodych wampirów, gdzie przez kilka lat będzie się uczyć i jeśli szczęście jej dopisze - nie umrze, a stanie się dorosłym wampirem. Przynajmniej tak byłoby, gdyby była standardowym przypadkiem. Bogini nocy Nyks wybrała ją, aby stała się jej oczami i uszami w świecie śmiertelników. Każdy widzi, że dziewczyna jest wyjątkowa, ale jedynie wąskie grono jej przyjaciół wie, jak wielką moc posiada.

Książka ma kilka ciekawych i oryginalnych smaczków, które czynią ją inną niż większość pozycji o tej tematyce. Zostało nawet wplecionych kilka wątków erotycznych, co nadaje pikanterii i realizmu postaciom (nie zapominajmy, że są to piękne i zdrowe nastolatki, które mieszkają razem). Zakończenie jest dosyć przewidywalne, a kilka wątków zostało nierozwiązanych, zapowiadając akcję w kolejnej części. Uważam jednak, że było to zgrabnie rozwiązane, ponieważ rozbudziło ciekawość u osób, które sięgną po następną część, ale nie pozostawiło po sobie niedosytu u tych, którzy zakończą swoją przygodę z Domem Nocy na tej książce.

Pełna recenzja na: oczytanapanna.blogspot.com/2020/01/ciemnosc-nie-zawsze-oznacza-zo-swiato.html

Szkolne dramy + wampiry. Po takim wstępie można by spodziewać się kolejnej książki dla nastolatków, która powiela te same schematy i scenariusze. Czytając pierwsze rozdziały, rzeczywiście możemy odnieść takie wrażenie, ale z każdą kolejną stroną akcja nabiera tempa.

Główną...