Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem czy podoba mi się zakończenie. Chociaż pierwsza połowa książki zrobiła na mnie dobre wrażenie.

Nie wiem czy podoba mi się zakończenie. Chociaż pierwsza połowa książki zrobiła na mnie dobre wrażenie.

Niektóre opowiadania bardzo mi się podobały, niektóre podobały mi się mniej. Jednak niczego nie żałuję 😊

Niektóre opowiadania bardzo mi się podobały, niektóre podobały mi się mniej. Jednak niczego nie żałuję 😊

Wstrząsająca. Po prostu.

Wstrząsająca. Po prostu.

Przeczytałam tę książkę z wielkim zainteresowaniem. Dzięki niej poznałam wiele nowych zespołów, nowych piosenek. Jest naprawdę fascynująca.

Przeczytałam tę książkę z wielkim zainteresowaniem. Dzięki niej poznałam wiele nowych zespołów, nowych piosenek. Jest naprawdę fascynująca.

Jest to niezwykle przejmująca opowieść o codziennej walce człowieka z przeciwnościami losu. Kibicowałam głównemu bohaterowi i przeżywałam razem z nim jego ból i rozczarowanie. Książka naprawdę godna polecenia.

Jest to niezwykle przejmująca opowieść o codziennej walce człowieka z przeciwnościami losu. Kibicowałam głównemu bohaterowi i przeżywałam razem z nim jego ból i rozczarowanie. Książka naprawdę godna polecenia.

Szalenie się uśmiałam czytając ten tom. Babcia i Niania w najlepszej formie. Zaskoczył mnie Walter a losy Agnes wydały mi się od razu przesądzone. Teraz chyba muszę obejrzeć film "Upiór w operze".

Szalenie się uśmiałam czytając ten tom. Babcia i Niania w najlepszej formie. Zaskoczył mnie Walter a losy Agnes wydały mi się od razu przesądzone. Teraz chyba muszę obejrzeć film "Upiór w operze".

Drakula bardzo mi się podobał, nawet pomimo tego, że jest to wersja skrócona - jak dowiedziałam się z opinii innych użytkowników. Teraz muszę tylko przeczytać Drakulę w pełnej wersji by móc wyrobić sobie na jej temat opinię. Natomiast drugie opowiadanie było bardzo wciągające - przeczytałam je za jednym razem.

Drakula bardzo mi się podobał, nawet pomimo tego, że jest to wersja skrócona - jak dowiedziałam się z opinii innych użytkowników. Teraz muszę tylko przeczytać Drakulę w pełnej wersji by móc wyrobić sobie na jej temat opinię. Natomiast drugie opowiadanie było bardzo wciągające - przeczytałam je za jednym razem.

Dowiedziałam się z tej książki wielu rzeczy, np. jak, we własnym zakresie, przygotować się na możliwą katastrofę ekologiczną. Uspokoiła mnie ta książka. Zwłaszcza, że powstała w niezbyt spokojnych czasach.

Dowiedziałam się z tej książki wielu rzeczy, np. jak, we własnym zakresie, przygotować się na możliwą katastrofę ekologiczną. Uspokoiła mnie ta książka. Zwłaszcza, że powstała w niezbyt spokojnych czasach.

Dużo czasu zajęło mi przeczytanie tej książki i w końcu nadeszła jej wielka chwila. Tylko mam dziwne wrażenie, że niestety nic z niej nie zrozumiałam. Dodatkowo zakończenie mnie rozczarowało.

Dużo czasu zajęło mi przeczytanie tej książki i w końcu nadeszła jej wielka chwila. Tylko mam dziwne wrażenie, że niestety nic z niej nie zrozumiałam. Dodatkowo zakończenie mnie rozczarowało.

Przeczytanie tej książki zajęło mi dość sporo czasu, natomiast na pewno nie żałuję. Autor starał się pokazać, że w rozmowie bardzo ważna jest empatia i próba zrozumienia drugiej strony. W dość klarowny sposób zostały tu wyjaśnione różne wątki i zjawiska jakie mają miejsce we współczesnym społeczeństwie.

Przeczytanie tej książki zajęło mi dość sporo czasu, natomiast na pewno nie żałuję. Autor starał się pokazać, że w rozmowie bardzo ważna jest empatia i próba zrozumienia drugiej strony. W dość klarowny sposób zostały tu wyjaśnione różne wątki i zjawiska jakie mają miejsce we współczesnym społeczeństwie.

Babcia Weatherwax zakochana i spotykająca się z miłością swojego życia, niania Ogg na randce z potencjalną kolejną drugą połówką. No i Magrat nie zachowująca się jak Magrat. To naprawdę mogło wydarzyć się tylko u Pratchetta. A gdy dodamy do tego Elfy oraz taniec kijów i wiader to świetna rozrywka jest murowana.

Babcia Weatherwax zakochana i spotykająca się z miłością swojego życia, niania Ogg na randce z potencjalną kolejną drugą połówką. No i Magrat nie zachowująca się jak Magrat. To naprawdę mogło wydarzyć się tylko u Pratchetta. A gdy dodamy do tego Elfy oraz taniec kijów i wiader to świetna rozrywka jest murowana.

Książka wydaje mi się być bardzo interesująca. Jest to moje pierwsze zderzenie z literaturą kubańską i mam dziwne wrażenie, że nie mogłam do końca docenić jej kunsztu. Sam wątek miłosny pomiędzy Cucą a Łanem był zajmujący.

Książka wydaje mi się być bardzo interesująca. Jest to moje pierwsze zderzenie z literaturą kubańską i mam dziwne wrażenie, że nie mogłam do końca docenić jej kunsztu. Sam wątek miłosny pomiędzy Cucą a Łanem był zajmujący.

Myślałam, że będę się nudzić czytając tę książkę. Natomiast lektura okazała się być bardzo zajmująca. Spojrzałam na tragicznie zmarłego pana prezydenta z całkiem innej perspektywy.

Myślałam, że będę się nudzić czytając tę książkę. Natomiast lektura okazała się być bardzo zajmująca. Spojrzałam na tragicznie zmarłego pana prezydenta z całkiem innej perspektywy.

Książka pokazuje, że zawsze nadmiar władzy kończy się jej nadużyciem.

Książka pokazuje, że zawsze nadmiar władzy kończy się jej nadużyciem.

Interesującym dla mnie było to, że mogłam poznać nazistów i ich dzieci z tej innej perspektywy, bardziej prywatnej. Czasami wyczuwało się niechęć dzieci do własnych rodziców a czasami wręcz przeciwnie, niezrozumienie dla negatywnej oceny poczynań rodziców.

Interesującym dla mnie było to, że mogłam poznać nazistów i ich dzieci z tej innej perspektywy, bardziej prywatnej. Czasami wyczuwało się niechęć dzieci do własnych rodziców a czasami wręcz przeciwnie, niezrozumienie dla negatywnej oceny poczynań rodziców.

Opowiadania bardzo mi się podobają. Najbardziej pierwsze o nauczycielu greki, który za wszelką cenę musi przestrzegać zasad. I niejako jego postawa "przymusza" innych także do ich przestrzegania. Wydało mi się ciekawym, że ktoś kto tylko mówi o konsekwencjach swoich lub innych czynów, jednocześnie naprawdę się nimi przejmując, swoim pesymizmem jest w stanie wpłynąć na zachowanie innych ludzi.

Opowiadania bardzo mi się podobają. Najbardziej pierwsze o nauczycielu greki, który za wszelką cenę musi przestrzegać zasad. I niejako jego postawa "przymusza" innych także do ich przestrzegania. Wydało mi się ciekawym, że ktoś kto tylko mówi o konsekwencjach swoich lub innych czynów, jednocześnie naprawdę się nimi przejmując, swoim pesymizmem jest w stanie wpłynąć na...

Książka była niezwykle wciągająca. Autorzy nie tylko "przepowiadają" przyszłość, ale niejednokrotnie zwracają się ku przeszłości by pewne zjawiska wytłumaczyć. Dla mnie ta książka to była taka podróż przez czas i przestrzeń. Oby tylko przepowiednia zawarta w tytule nie spełniła się.

Książka była niezwykle wciągająca. Autorzy nie tylko "przepowiadają" przyszłość, ale niejednokrotnie zwracają się ku przeszłości by pewne zjawiska wytłumaczyć. Dla mnie ta książka to była taka podróż przez czas i przestrzeń. Oby tylko przepowiednia zawarta w tytule nie spełniła się.

Jak zwykle u Kraszewskiego długo się zaczyna, ale jak już się zacznie to nie chcę żeby się skończyło.
W mojej opinii Władysław został tu naprawdę interesująco opisany. A jego żona Agnieszka ma bardzo rozbudowane ego. Zastanawia mnie tylko czy Władysław naprawdę był tak miałkim człowiekiem czy tylko Kraszewski takim go uczynił.
Pomimo wszystkiego lektura naprawdę mi się podobała.
7/29

Jak zwykle u Kraszewskiego długo się zaczyna, ale jak już się zacznie to nie chcę żeby się skończyło.
W mojej opinii Władysław został tu naprawdę interesująco opisany. A jego żona Agnieszka ma bardzo rozbudowane ego. Zastanawia mnie tylko czy Władysław naprawdę był tak miałkim człowiekiem czy tylko Kraszewski takim go uczynił.
Pomimo wszystkiego lektura naprawdę mi się...

Ta powieść nie jest podobna do innych książek pana Grishama, które do tej pory czytałam.
Głównie pod kątem kreacji głównego bohatera jak i tempa opowieści. Tak naprawdę przy zakończeniu odniosłam wrażenie, że wszystko jest takie jakie być powinno - chociaż to nie ja jestem autorką tej powieści i w zupełności szanuję wybór autora.

Ta powieść nie jest podobna do innych książek pana Grishama, które do tej pory czytałam.
Głównie pod kątem kreacji głównego bohatera jak i tempa opowieści. Tak naprawdę przy zakończeniu odniosłam wrażenie, że wszystko jest takie jakie być powinno - chociaż to nie ja jestem autorką tej powieści i w zupełności szanuję wybór autora.

Babcia, niania oraz Magrat jak zwykle nie zawiodły i niczym prawdziwe superbohaterki walczyły ze złem. Chociaż w tym przypadku raczej to była dobra wróżka. Zasadniczo należałoby się w tej historii dobrze zastanowić kto jest dobry a kto jest zły.

Babcia, niania oraz Magrat jak zwykle nie zawiodły i niczym prawdziwe superbohaterki walczyły ze złem. Chociaż w tym przypadku raczej to była dobra wróżka. Zasadniczo należałoby się w tej historii dobrze zastanowić kto jest dobry a kto jest zły.