Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetna książka. Napisana trudnym językiem, sprawiająca sporo problemów na samym początku, niewiele tłumacząca i wymagająca od czytelnika skupienia, ale warta włożonego w jej przeczytanie wysiłku.

Świetna książka. Napisana trudnym językiem, sprawiająca sporo problemów na samym początku, niewiele tłumacząca i wymagająca od czytelnika skupienia, ale warta włożonego w jej przeczytanie wysiłku.

Jest to książka o Rosji. O kraju, mentalności, sposobie bycia. Setkach lat autorytaryzmu, jego wpływu na ludzi oraz zbrodni, jakie popełniano w jego imieniu. Zbrodni na kulturze, na sztuce, na naturze i wreszcie na ludziach, na każdym kroku odczłowieczanych i przykrawanych do sowieckiej miary. Zbrodni opisanych bezstronnie, ale wystarczająco szczegółowo, by po ich poznaniu potrzebna była chwila przerwy od lektury.
Jest to również książka o historii rosyjskich kolonii, od Ukrainy przez Azerbejdżan, a na azjatyckich -stanach skończywszy. Historia ich mieszkańców, ich kultury, ich związków z Moskwą i niepewnych losów po upadku ZSRR. Ludzi starających się prowadzić normalne życie czy to w czasach terroru Stalina, odwilży Chruszczowa, czy powolnego upadku epoki Breżniewa i Gorbaczowa. Kapuściński przeplata ze sobą te dwie narracje, opisując kraj raz to z szerokiej, historycznej perspektywy, starając się dociec co sprawia, że Rosja jest Rosją. Innym zaś razem skupia się na pojedynczych ludziach i miejscach oraz piętnie, jakie odcisnęło na nich tytułowe Imperium. Wszystko to opisane prostym, przystępnym językiem zawodowego dziennikarza i zapalonego podróżnika.

Jest to książka o Rosji. O kraju, mentalności, sposobie bycia. Setkach lat autorytaryzmu, jego wpływu na ludzi oraz zbrodni, jakie popełniano w jego imieniu. Zbrodni na kulturze, na sztuce, na naturze i wreszcie na ludziach, na każdym kroku odczłowieczanych i przykrawanych do sowieckiej miary. Zbrodni opisanych bezstronnie, ale wystarczająco szczegółowo, by po ich poznaniu...