Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Tektonika Uczuć" to bardzo dobry tytuł dla tych opowiadań. Mówi o kruchości ludzkiej miłości, o jej ułomności, czyli o słabości kondycji człowieczej.
Mamy tu piękny związek w którym kochają się dwie osoby i wydaje się nic mu nie zagrażać. Jednak wszystko co dobre kiedyś się kończy. Wystawiony jest on na próbę zazdrości ze strony teściowej, Pani Pomeray. Potem jej córka a partnerka Richarda zaczyna prowadzić grę, grę straszną, bo na uczuciach, to nie może się dobrze skończyć.
Schmitt nabył niezwykłą umiejętność pisania o uczuciach i o kobietach tu jednak nie doszukałem się zbyt wiele nowego. Wydaje mi się że to już było, a jednak to Schmitt, jego ciepły, miły, sposób pisania wszystko wynagradza.

"Tektonika Uczuć" to bardzo dobry tytuł dla tych opowiadań. Mówi o kruchości ludzkiej miłości, o jej ułomności, czyli o słabości kondycji człowieczej.
Mamy tu piękny związek w którym kochają się dwie osoby i wydaje się nic mu nie zagrażać. Jednak wszystko co dobre kiedyś się kończy. Wystawiony jest on na próbę zazdrości ze strony teściowej, Pani Pomeray. Potem jej córka a...

Harry ma kłopoty, jego dziecko Albus, jest przeklęte.
Najmłodszy potomek nie cierpi swojego ojca, niczego nie cierpi.
To życiowa fajtłapa, jednak w sztuce odegra pierwsze skrzypce.

Świetnych powieści z"Harrym Potterem" było siedem, ta tylko z nazwy sztuką.
Nic dobrego nie wniosła, jest jedynie niestrawnym deserem, po wspaniałym obiedzie.

Prze-nudna to książka, prze-prosty jej język, dziecinny.
Bez cienia polotu, sztuka to arcykiepska.
Źle się ją czyta, męczy, z czytaniem nie ma to wiele wspólnego.

Jeśli nie chcecie stracić czasu to odradzam czytanie tej pozycji.
Jeśli uwielbiacie Harry'ego Pottera, tym bardziej odradzam.

Harry ma kłopoty, jego dziecko Albus, jest przeklęte.
Najmłodszy potomek nie cierpi swojego ojca, niczego nie cierpi.
To życiowa fajtłapa, jednak w sztuce odegra pierwsze skrzypce.

Świetnych powieści z"Harrym Potterem" było siedem, ta tylko z nazwy sztuką.
Nic dobrego nie wniosła, jest jedynie niestrawnym deserem, po wspaniałym obiedzie.

Prze-nudna to książka, prze-prosty...

Komedia, bardzo radosna, podobno najbardziej ze wszystkich Szekspira, a do tego najbardziej zabawna. Pełna magii, cudownych istot, takie jak dobre i złe duszki. Z niepojętą i nielogiczną miłością, zakochaniem które wymyka się wszelkim regułom logicznym, a podlega pod władzę duszków, które tak często się mylą.

Komedia, bardzo radosna, podobno najbardziej ze wszystkich Szekspira, a do tego najbardziej zabawna. Pełna magii, cudownych istot, takie jak dobre i złe duszki. Z niepojętą i nielogiczną miłością, zakochaniem które wymyka się wszelkim regułom logicznym, a podlega pod władzę duszków, które tak często się mylą.

Tragedia o tym do czego prowadzi podtęp, zazdrość, chęć zemsty, naiwoność, ambicja. Do tego mamy tu różne odcienie miłości i doskonale nakreślone postacie. Ciekawą akcję i powtórzę miłość która swoją naiwnością może doprowadzić do tragedii.

Tragedia o tym do czego prowadzi podtęp, zazdrość, chęć zemsty, naiwoność, ambicja. Do tego mamy tu różne odcienie miłości i doskonale nakreślone postacie. Ciekawą akcję i powtórzę miłość która swoją naiwnością może doprowadzić do tragedii.