Do pisarki Meg Cabot mam sentyment z lat nastoletnich kiedy to się zaczytywałam chyba we wszystkich jej książkach. Nie raz z siostrą wydawałyśmy ostatnie pieniądze z kieszonkowego, aby przeczytać jej kolejną książkę, a potem walka, która pierwsza może przeczytać, aż się łezka w oku kręci. Dlatego bardzo optymistycznie podeszłam do Porzuconych. Opis z tyłu okładki zapowiadał niesamowitą przygodę.

Książka jest nowoczesnym mitem o Perdefonie. Price, bo tak brzmi imię głównej bohaterki przeżyła już w życiu nie jedno w tym śmierć. Niestety nastolatka ma niesamowitą siłę pakowania się w kłopoty i bardzo często kończy się to dla niej jeszcze gorzej. Jej spraw nie poprawia tajemniczy chłopak, który zawsze pojawia się aby ją ratować, niestety przeważnie jeszcze wszystko bardziej komplikuje. Poznajemy bohaterkę kiedy zaczyna rok szkolny w nowym miejscu.

Cóż narratorem jest główna bohaterka, co ułatwia zrozumienie poczynań Price. Dziewczyna gdyby była rzeczywista myślę, że nie przeżyła by zbyt wiele czasu. Ratuje każde zwierze jakie znajdzie się w zasięgu jej wzroku, ponadto nie potrafi się porozumieć z otoczeniem. Jej rozmowy z „tajemniczym” chłopakiem są jak rozmowa dwóch obcokrajowców, gdy jeden nie wie co mówi drugi (chyba nawet nie przesadzam).

Ciężko też się pobyć wrażenia, że cała ta historia już gdzieś w książkach Meg Cobot była. Mamy nastolatkę, którą poznajemy po przeprowadzce, ojciec rozwiódł się z jej matką i pozostaje gdzieś tam z dala od naszej bohaterki. Dziewczyna robi z siebie męczennice dla matki oczywiście. Udaje, że jest wspaniale chociaż czuje coś zupełnie innego. Oj mogłabym tak długo.

Język jest prosty, książkę czytało mi się szybko. Literówek, ani błędów nie znalazłam. Okładka jest niezła, ale nie powala. Nie wyróżnia się na półce.

Historia nie specjalnie przypadła mi do gustu. Uważam, że zmarnowano naprawdę niezły pomysł. Osobiście nie poleciłabym tej książki nikomu, ale wiem, że są tam gdzieś fani Meg Cabot i pewnie sięgną bądź już sięgnęli po książkę, a moja recenzja nie za wiele zmieni.

Do pisarki Meg Cabot mam sentyment z lat nastoletnich kiedy to się zaczytywałam chyba we wszystkich jej książkach. Nie raz z siostrą wydawałyśmy ostatnie pieniądze z kieszonkowego, aby przeczytać jej kolejną książkę, a potem walka, która pierwsza może przeczytać, aż się łezka w oku kręci. Dlatego bardzo optymistycznie podeszłam do Porzuconych. Opis z tyłu okładki zapowiadał...