Nazwy znane jedynie z historii
„Świadek”, bo książka daje świadectwo wydarzeń, które rozegrały się w przeciągu 18 miesięcy na przełomie 1940 i 1941 roku. Ilja Mitrofanow, tragicznie zmarły autor tych mocnych aczkolwiek objętościowo niewielkich zapisków urodził się na terenie nieistniejącej już krainy besarabskiej. To jego ojciec przeżył ten głód i doświadczył straty. Syn opisał to językiem najprawdziwszym, bo prostym. Śmierć jest najstraszniejsza, gdy po prostu przychodzi, bez celu, bez chwały, bez romantycznych historii… Patrz jak mi się brzuch zapada towarzyszu drogi…
Bohater powieści, Fiodor Pietrowicz Pokora, rzemieślnik, fryzjer, golibroda miał nieszczęście, urodzić się, pracować i założyć rodzinę na terenie regionu żyznego, pięknego i międzykulturowego pomiędzy Prutem, Dniestrem i dolnym Dunajem. Koniec raju, jak zawsze w tamtych dziesięcioleciach i szerokościach geograficznych następował wraz z wejściem bolszewików i dekretów Stalina. Nowa władza wyzwalała i besarabczyków brutalnie spod ucisku tym razem rumuńskich „burżujów”. Mimo, że ludzie żyli pomimo różnic na tamtych terenach od lat wielu, nie przeżyli w większości narzuconej im równości. Zrównał ich głód, a raczej śmierć głodowa.
Powieść wciąga. Jest świetnie napisana i genialnie przetłumaczona, ale nie należy do najprzyjemniejszych. Książka jest również bardzo dobrze opracowana graficznie – moc przyjemności obcowania.

bookish.blog.pl

Nazwy znane jedynie z historii
„Świadek”, bo książka daje świadectwo wydarzeń, które rozegrały się w przeciągu 18 miesięcy na przełomie 1940 i 1941 roku. Ilja Mitrofanow, tragicznie zmarły autor tych mocnych aczkolwiek objętościowo niewielkich zapisków urodził się na terenie nieistniejącej już krainy besarabskiej. To jego ojciec przeżył ten głód i doświadczył straty. Syn...