Książka "Pokój" porusza trudny temat, jakim jest porwanie i przetrzymywanie człowieka wbrew jego woli. Coraz częściej w mediach można usłyszeć o takich przypadkach i jest to niewątpliwie przerażające. W tak krótkim czasie człowiek traci swą wolność i zostaje odcięty od reszty świata. Jest to niezwykle ciężkie przeżycie i potrzeba wewnętrznej siły, by nie złamać się i nie stracić wiary w to, że jeszcze kiedyś wróci się do normalnego życia. Taką siłą wykazała się główna bohaterka tej powieści. Nie poddała się, bo miała dla kogo walczyć o przetrwanie. Tą osobą był Jack, jej mały synek.

Fabuła nie jest oparta na faktach, ale jest przedstawiona w realistyczny sposób i czasami można odnieść wrażenie, że to wszystko zdarzyło się naprawdę. Młoda kobieta została porwana w wieku 19 lat i od tamtej pory była więziona w szopie przerobionej na pomieszczenie, w którym można w miarę dobrze żyć. Była w nim namiastka łazienki, kuchni, a nawet znajdował się tam telewizor. Ktoś może powiedzieć, że uwięzienie w takich warunkach nie jest aż tak okrutne, ale ja się z tym nie zgodzę. Nawet najwspanialsze miejsce stanie się więzieniem, gdy będziemy w nim przetrzymywani wbrew naszej woli. Taka imitacja normalnego życia nie zwróci wolności, nie ukoi cierpienia ani nie pozwoli pogodzić się z doskwierającą samotnością.
Kobieta spędzała całe dnie samotnie, a w nocy była wykorzystywana przez porywacza. Po 2 latach od porwania na świat przychodzi chłopiec, dzięki któremu matka znajduje w sobie nowe pokłady sił, by walczyć o lepszą przyszłość.

Pierwszą z zalet powieści jest styl, w jakim została napisana.Interesującym zabiegiem stylistycznym jest narracja prowadzona przez 5-letniego Jacka. Z początku ciężko mi było przyzwyczaić się do tak prostego rozumowania i naiwnego spojrzenia na większość spraw. Zupełnie zapomniałam jak to jest mieć te kilka lat. Krzywiłam się, marudziłam aż w końcu oswoiłam się z tym stylem pisania. Ba, nawet go polubiłam! Muszę przyznać, że autorka zgrabnie manewruje między przeszłością i teraźniejszością. Dzięki licznym pytaniom chłopca możemy poznać historię porwania i jest to zrobione w tak naturalny sposób, że nie ma zupełnie do czego się przyczepić.
Kolejnym atutem jest kreacja postaci. Są niezwykle naturalne i przedstawione w taki sposób, że łatwo można było wczuć się w ich nastroje. Książka jest pełna emocji, które potrafią chwycić czytelnika za serce.
Jednak największym atutem tej książki jest dla mnie to, że pokazała dalsze losy Jacka i Mamy. Akcja nie urwała się w momencie ucieczki z miejsca uwięzienia i toczyła się dalej. Dzięki temu czytelnik jest świadkiem procesu adaptacji bohaterów do nowych warunków życia. Szczególnie interesujące było zachowanie chłopca, który po raz pierwszy miał styczność z zewnętrznym światem. Jack musiał zmierzyć się z nowym otoczeniem, a przede wszystkim musiał przestać być całkowicie zależnym od swojej Mamy. Mogłoby się wydawać, że dla Mamy powrót do rzeczywistości będzie prosty, lecz to tylko złudzenie. Po kilku latach uwięzienia trzeba nauczyć się żyć na nowo.

Powieść jest warta przeczytania. Pozwala spojrzeć na wszystko z zupełnie innej perspektywy. To dobra okazja do tego, by przypomnieć sobie, jak patrzyło się na świat mając kilka lat. Powieść porusza trudny temat, ale czytelnik nie zostaje przygnieciony ciężarem tragedii, która spotkała bohaterów. Żałuję, że nie dowiedzieliśmy się więcej o motywach postępowania porywacza i o nim samym, ale może to i lepiej? Może więcej informacji sprawiłoby, że książka straciłaby swój urok. Tak, urok to dobre słowo. W tej książce znajdujemy dużo ciepła. Nie mogłam się nadziwić temu, ile zabaw Mama potrafiła wymyślić dla swojego synka, by zapewnić mu w miarę normalne życie. Dla niego musiała walczyć z własną słabością, by nie obciążyć go swoim cierpieniem. Udało jej się dokonać coś niezwykłego. Sprawiła, że Jack nie odczuł tego, że są uwięzieni i te kilka lat spędził na radosnych zabawach ze swoją Mamą. Swą miłością i pomysłowością Mama Jacka ocaliła go od traumatycznych przeżyć i dzięki temu zapewniła mu szanse na normalny rozwój. Książka pokazuje, że warto mieć choć iskierkę nadziei i walczyć zawsze do końca.

Książka "Pokój" porusza trudny temat, jakim jest porwanie i przetrzymywanie człowieka wbrew jego woli. Coraz częściej w mediach można usłyszeć o takich przypadkach i jest to niewątpliwie przerażające. W tak krótkim czasie człowiek traci swą wolność i zostaje odcięty od reszty świata. Jest to niezwykle ciężkie przeżycie i potrzeba wewnętrznej siły, by nie złamać się i nie...