Borgiowie w ostatnich latach mocno zyskali na popularności i sam z wielką przyjemnością oglądałem serial z Ironsem w roli głównej, szkoda że produkcja nie doczekała się ostatniego sezonu, ale wracajmy do książki. Kto jak nie Mario Puzo mógłby napisać powieść o pierwszej mafijnej rodzinie i zrobił to w bardzo dobrym stylu. Po pierwsze już to co wiemy z historii jest niesamowicie ciekawe. Papież, który nie jest święty, ma kochanki, organizuje orgie, morduje dla władzy i chwały Kościoła, jego krnąbrne dzieci, które prędzej czy później sprowadzą na siebie zagładę. Puzo bardzo zręcznie przedstawił na kolejne fakty z życia Borgiów, zaczynając od wybrania Rodrigo Borgii na papieża, przez kolejne spiski, wojny, aż po śmierć najstarszego syna. Szkoda, że fabuła tak skacze z punktu do punktu, bo żadne z wydarzeń nie zostało szerzej opisane. Klimat książki jak zawsze u Puzo jest genialny, aż czuć, że znajdujemy się we Włoszech. Duża dbałość o szczegóły i pojawianie się historycznych postaci podnosi wartość lektury. Co do postaci, to oczywiście najciekawszą jest Aleksander, który nie przypomina don Vita Corleone, ale pełni podobną rolę, lecz dzieje młodych Borgiów już nie pokrywają się tak mocno z historią Corleonów. Podsumowując, Rodzina Borgiów nie jest najlepszą książką Puzo, ale historia w niej zawarta, bezwzględna walka o władzę, miłość, zdrady i pragnienia ludzkie zostały świetnie oddane. Szkoda tylko, że wraz ze śmiercią ojca rodu wszystko tak się popsuło.

Borgiowie w ostatnich latach mocno zyskali na popularności i sam z wielką przyjemnością oglądałem serial z Ironsem w roli głównej, szkoda że produkcja nie doczekała się ostatniego sezonu, ale wracajmy do książki. Kto jak nie Mario Puzo mógłby napisać powieść o pierwszej mafijnej rodzinie i zrobił to w bardzo dobrym stylu. Po pierwsze już to co wiemy z historii jest...