Ta groteskowa nowelka jest nie tylko popisem specyficznego humoru i ironii autorki, ale też bardzo przemyślanie skonstruowaną historią z zabawnie-tragiczną intrygą, wyraźnym protagonistą i nietypowymi postaciami pobocznymi. Podziwiam Nothomb, ze udało jej się zachować wewnętrzną logikę i celowość mimo całkowicie irracjonalnej fabuły (to nie jest tylko zabawa formą )

Ta groteskowa nowelka jest nie tylko popisem specyficznego humoru i ironii autorki, ale też bardzo przemyślanie skonstruowaną historią z zabawnie-tragiczną intrygą, wyraźnym protagonistą i nietypowymi postaciami pobocznymi. Podziwiam Nothomb, ze udało jej się zachować wewnętrzną logikę i celowość mimo całkowicie irracjonalnej fabuły (to nie jest tylko zabawa formą )

Historia niemal surrealistyczna, ale również zachowująca swoją logiką - trochę, jak ze snu.

Wyobraźnia Nothomb nie zna granic. Nawet wtedy, kiedy pisze o miłości. W tym przypadku odwzajemnionej, a jednak nie mającej przyszłości. Nie jest to moja ulubiona powieść Amelie, ale samo jej nazwisko powinno przyciągać. Warto!

Historia niemal surrealistyczna, ale również zachowująca swoją logiką - trochę, jak ze snu.

Wyobraźnia Nothomb nie zna granic. Nawet wtedy, kiedy pisze o miłości. W tym przypadku odwzajemnionej, a jednak nie mającej przyszłości. Nie jest to moja ulubiona powieść Amelie, ale samo jej nazwisko powinno przyciągać. Warto!

Ktoś poniżej orzekł, że jest to książką o... ćpaniu.

Jeśli epizod (znaczący, nie powiem) z grzybkami halucynegonnymi nazywamy od razu książką o ćpaniu, to strach pomyśleć o Witkacym i innych takich ;).

Niemniej przyjemnie czytało mi się powieść, pierwsze moje spotkanie z tą autorką.
Myślę, że udane. Książeczka (bo niewielkich rozmiarów) naprawdę zaskakuje doborem fabuły i postaci.

Ktoś poniżej orzekł, że jest to książką o... ćpaniu.

Jeśli epizod (znaczący, nie powiem) z grzybkami halucynegonnymi nazywamy od razu książką o ćpaniu, to strach pomyśleć o Witkacym i innych takich ;).

Niemniej przyjemnie czytało mi się powieść, pierwsze moje spotkanie z tą autorką.
Myślę, że udane. Książeczka (bo niewielkich rozmiarów) naprawdę zaskakuje doborem fabuły i...

Mam problem z jednoznaczną oceną tej książki, dlatego wybrałam "może być".
Postępowanie głównego bohatera - Zoila - jest dla mnie głupie i bezsensowne, a planowana przez niego "gigantyczna zemsta" - poniżej krytyki.
Jednak w treści można znaleźć kilka perełek, m.in.: "Zło czynić może pierwszy lepszy, wystarczy, że podziękuje ludziom, którzy mu w tym pomogli."
czy "Kobiety kochają zawsze nie w porę.".
Przeczytać zawsze można;)

Mam problem z jednoznaczną oceną tej książki, dlatego wybrałam "może być".
Postępowanie głównego bohatera - Zoila - jest dla mnie głupie i bezsensowne, a planowana przez niego "gigantyczna zemsta" - poniżej krytyki.
Jednak w treści można znaleźć kilka perełek, m.in.: "Zło czynić może pierwszy lepszy, wystarczy, że podziękuje ludziom, którzy mu w tym pomogli."
czy "Kobiety...

Amelie Nothomb to pisarka, którą bardzo cenię. Ta książka jednak mnie nie zachwyciła i w sumie nie wiem nawet dlaczego. Z opisu na okładce wynikało, że dziełko to choć krótkie, może być całkiem ciekawe. "Podróż zimową" czytałam będąc w podróży, lektura zajęła mi naprawdę niewiele czasu. Po niecałych trzech tygodniach co z niej pamiętam? Prawie nic. A szkoda. Cóż, zła książka to nie była, ale dobra też nie. Chyba po prostu nijaka.

Amelie Nothomb to pisarka, którą bardzo cenię. Ta książka jednak mnie nie zachwyciła i w sumie nie wiem nawet dlaczego. Z opisu na okładce wynikało, że dziełko to choć krótkie, może być całkiem ciekawe. "Podróż zimową" czytałam będąc w podróży, lektura zajęła mi naprawdę niewiele czasu. Po niecałych trzech tygodniach co z niej pamiętam? Prawie nic. A szkoda. Cóż, zła...

Nie urzekła mnie ani nie porwała. Jest to zapis, właściwie opis, odczuć na haju, tu łagodnych halucynacji, i tego do czego może to prowadzić. Ćpanie, to dla mnie powód raczej do wstydu niż do dzielenia się ze światem. A wszystko przez niespełnioną miłość. Nic głębszego. Nie poczułam tu też zimy.

Nie urzekła mnie ani nie porwała. Jest to zapis, właściwie opis, odczuć na haju, tu łagodnych halucynacji, i tego do czego może to prowadzić. Ćpanie, to dla mnie powód raczej do wstydu niż do dzielenia się ze światem. A wszystko przez niespełnioną miłość. Nic głębszego. Nie poczułam tu też zimy.

Genialna w swojej prostocie !

Genialna w swojej prostocie !

Początek nie zapowiadał, że tak się wciągnę bez reszty - wiele fragmentów to perełki pobudzające do zatrzymania się i zastanowienia, szczególnie o niszczącej sile miłości, którą zazwyczaj w jakimś stopniu zna się z własnej perspektywy.

Początek nie zapowiadał, że tak się wciągnę bez reszty - wiele fragmentów to perełki pobudzające do zatrzymania się i zastanowienia, szczególnie o niszczącej sile miłości, którą zazwyczaj w jakimś stopniu zna się z własnej perspektywy.

Bardzo dziwna, bardzo irytująca.

Bardzo dziwna, bardzo irytująca.

Błyskotliwi i inteligentni psychopaci w akcji. Druga po Higienie Mordercy opowieść, pięknie ubrana w słowa. Jedna z tych pozycji, w której fragmenty chce się zakreślać ołówkiem. Taki mentalny sajfaj przepełniony potrzebą auto destrukcji.

Błyskotliwi i inteligentni psychopaci w akcji. Druga po Higienie Mordercy opowieść, pięknie ubrana w słowa. Jedna z tych pozycji, w której fragmenty chce się zakreślać ołówkiem. Taki mentalny sajfaj przepełniony potrzebą auto destrukcji.