To nie jest typowy kryminał. Mamy historię, która nie jest niezwykła i odkrywcza. I chyba w tym tkwi jej moc. Wszystko co budowane jest wokół głównego wątku staje się nieoczekiwanie dużo bardziej barwne, ciekawe i wciągające niż samo clou powieści. Ale może właśnie o to Tyrmandowi chodziło? Główny bohater; tytułowy Zły to Henryk Nowak, który w przeszłości był prawą ręką prezesa spółdzielczości. Ale także lokalni chuligani, złodzieje, bikiniarze, historyk sztuki, lekarz, dziennikarz- kogóż tu nie? Zły walczy jako mściciel czy też samozwańczy wojownik z chuligaństwem ulicznym, z pieniaczami i awanturnikami. Sam Tyrmand pisze, że walczy on z fanatyzmem. A jak wiemy fanatyzm różnego rodzaju, który może być potencjalnym zagrożeniem, jest obecny i w dzisiejszych czasach. Sama historia owszem i trzyma w napięciu, jednak czytając bardziej interesowały mnie losy poszczególnych bohaterów, niż samo wyjaśnienie dlaczego Zły robi, to co robi. Bardzo istotna dla mnie jest dedykacja autora – Mojemu rodzinnemu miastu – Warszawie. Te słowa uważam za znamienne i niejako ta dedykacja właśnie staje się dla mnie punktem do rozważań o tej książce. Bo „Zły” klasyfikowany jest jako kryminał. I oczywiście kryminał to z pewnością jest. Nie nazwałabym za to „Złego” romansem łotrzykowskim, jak czynią to niektórzy – książce daleko do romansu, choć wątki miłosne oczywiście są. Jest to książka-portret, w której maluje się przed nami obraz miasta z początku lat 50-tych ubiegłego wieku. Trzeba pamiętać, że stolica to były i powojenne zgliszcza, ale też nowy budowany ład socrealistycznej potęgi. Bohaterowie nie są papierowi, pełni są wad, mają wiele na sumieniu. Zbliża nas do nich żywy język, pełen emocji. Tu wszystko tętni życiem. Opisy są tak realistyczne i dynamiczne, że czytelnik czuje się jak widz, który to wszystko ogląda z bezpiecznej odległości. I jeszcze wszystko z poczuciem humoru, dzięki czemu nie ma przesadnej pompy. „Zły to legenda i jednocześnie część historii, którą warto znać.

To nie jest typowy kryminał. Mamy historię, która nie jest niezwykła i odkrywcza. I chyba w tym tkwi jej moc. Wszystko co budowane jest wokół głównego wątku staje się nieoczekiwanie dużo bardziej barwne, ciekawe i wciągające niż samo clou powieści. Ale może właśnie o to Tyrmandowi chodziło? Główny bohater; tytułowy Zły to Henryk Nowak, który w przeszłości był prawą ręką...