Na pewno przyzwyczajeni jesteście już do hucznych haseł na okładkach książek, wychwalających ją pod niebiosa. W przypadku tej pozycji wydawnictwo stanowczo przeholowało z ich ilością, ale także jakością. Większość z nich można skwitować śmiechem na sali. Przede wszystkim skupia się to na porównywaniu "Niezgodnej" do "Igrzysk śmierci" i tego podobieństwa w książce faktycznie trudno nie wyłapać. Ale w takim razie nie można już mówić o oryginalności powieści Veroniki Roth. Autorka zapędziła się w swej inspiracji tak daleko, że zastosowała nawet identyczną narrację, pierwszoosobową w czasie teraźniejszym.

O ile prawa świata u Collins, mimo brutalności, miały jakiś sens, o tyle w "Niezgodnej" wydają się być one pozbawione logiki. Nie widzę większego sensu w dzieleniu społeczeństwa na pięć wyżej wymienionych frakcji, taki system po prostu nie mógłby się sprawdzić. Tym bardziej dziwi niezwykłość owej niezgodności. Przypuszczam, że zdecydowana większość czytelników również wykazywałaby więcej niż jedną cechę. Konstrukcja świata wygląda na nieprzemyślaną. Niestety autorka ignoruje racjonalność także w innych sytuacjach i pisze to, co jej akurat przypasuje. Czasem można przymknąć oko, ale bieganie z kulą postrzałową w ramieniu to już gruba przesada.

Styl nie wyróżnia się niczym szczególnym, a niektóre zdania należałoby poprawić. Zwłaszcza przy opisach postaci nasza wyobraźnia może zostać nadwyrężona (Cztery - jeden z bohaterów - i jego palce długości klatki piersiowej Beatrice) lub wręcz przeciwnie, uznana za niepełnosprawną (pomarańczowe włosy Drew miały kolor marchewki).

Jeśli natomiast interesuje Was wątek romantyczny, nie sądzę, żeby ten w "Niezgodnej" wywoływał większe emocje. Wydaje się on zupełnie pozbawiony uczuć, taki nie wiadomo skąd. Równie dobrze mogłoby go wcale nie być. Jedynym plusem, który odnajduję w tej powieści, i który na całe szczęście bardzo sobie cenię, to wytworzenie napięcia. Ta sztuka udała się autorce całkiem nieźle, nie narzekam również na przebieg akcji. Dzięki temu, mimo licznych błędów, udało mi się przebrnąć przez tę powieść bez uczucia zmęczenia kiepską lekturą.

Więcej: http://krotkie-recenzje.blogspot.com/2014/04/niezgodna.html

Na pewno przyzwyczajeni jesteście już do hucznych haseł na okładkach książek, wychwalających ją pod niebiosa. W przypadku tej pozycji wydawnictwo stanowczo przeholowało z ich ilością, ale także jakością. Większość z nich można skwitować śmiechem na sali. Przede wszystkim skupia się to na porównywaniu "Niezgodnej" do "Igrzysk śmierci" i tego podobieństwa w książce faktycznie...