Książkę wyróżnia forma — ma postać raportu pisanego przez szeregowego informatora do tureckiego sułtana. I ten raport okazał się dla mnie straszliwie nudny, szczególnie na początku. Szpieg rozwodzi się nad nieistotnymi pierdołami: jak wygląda morze w danej chwili, co bohater myśli, że inni ludzie o nim sądzą, czynności rybaka zarzucającego sieci... Nie kryje przy tym, że poprzednie doniesienia w części zostały wyssane z palca. Co kilka stron jojczy, że potrzebuje podwyżki (i na co — że nowe okulary, że ceny wzrosły...) albo że nie otrzymuje żadnej odpowiedzi na swoje listy. No, ja bym takiego informatora pogoniła do wszystkich diabłów.

Na szczęście książka jest krótka, a w drugiej połowie fabuła się rozkręca. Strach o własne życie (i pieniądze, nie zapominajmy o pieniądzach, Ekscelencjo) wypycha marudzenie. Akcja rozgrywa się w 1908 roku — w czasach niepokojów na Bałkanach, tuż przed detronizacją dostojnego adresata — na niewielkiej wyspie na Morzu Egejskim. Nie ma jednak wiele wspólnego z nowożytną historią. Głównym czynnikiem sprawczym jest angielski archeolog.

Nieco więcej marudzenia tutaj: http://finklaczyta.blogspot.com/2018/04/wyspa-pascalego-raport.html

Książkę wyróżnia forma — ma postać raportu pisanego przez szeregowego informatora do tureckiego sułtana. I ten raport okazał się dla mnie straszliwie nudny, szczególnie na początku. Szpieg rozwodzi się nad nieistotnymi pierdołami: jak wygląda morze w danej chwili, co bohater myśli, że inni ludzie o nim sądzą, czynności rybaka zarzucającego sieci... Nie kryje przy tym, że...