„Gra” Krystyny Kuhn to pierwsza część serii thrillerów dla młodzieży „Dolina”. Książka zapowiadała się naprawdę obiecująco – przyciągająca wzrok okładka, intrygujący opis i informacja, że za granicą jest prawdziwym bestsellerem sprawiły, że sięgnęłam po nią bez wahania, zastanawiając się nad tym, czy obietnice te okażą się być bez pokrycia.

Julia i Robert Frost przybywają do Grace College, szkoły dla wybitnej, uzdolnionej młodzieży. Fakt, że tylko takie osoby mogą do niego uczęszcząć, nie jest jedynym co wyróżnia ten college na tle innych. Położony on jest bowiem w wyjątkowo niedostępnym miejscu – dolinie położonej na wysokości około 2000 metrów z dala od jakiejkolwiek cywilizacji. Aby dojechać do najbliższego miasta, trzeba liczyć się z perspektywą dwugodzinnej podróży, która to nie należy do najprzyjemniejszych, bo droga jest kręta i niebezpieczna. Co więcej, sama dolina też nie jest zbyt przytulna – otoczona wysokimi, trudnymi do zdobycia górami, jest miejscem mrocznym i pełnym tajemnic. Coś jest nie tak z położonym na środku doliny okrągłym jeziorem, a w pobliskim lesie pełno jest ogrodzonych terenów i tabliczek ostrzegających przed niebezpieczeństwem. Poza tym cała dolina sprawia wrażenie po prostu... wymarłej.

W takim właśnie miejscu zaczynają naukę nasi bohaterowie. Od samego początku widać, że także oni mają swoje tajemnice. Nie wiadomo z jakiego powodu przyjeżdżają tydzień po rozpoczęciu roku szkolnego ani dlaczego zmuszeni byli porzucić całkowicie swoją przeszłość. I dlaczego Julia za wszelką cenę stara się chronić brata, stale obawiając się grożącego im niebezpieczeństwa. Przez to wszystko początkowo trudno zrozumieć pewne motywy w powieści, ale chęć ich poznania zmusza czytelnika do jak najszybszego czytania dalej. A im dalej, tym lepiej się czyta, końcówkę zaś pochłania się w rekordowym tempie.

„Gra” to thriller, jednak nie trzyma on w napięciu przez cały czas. Tuż po przyjeździe Roberta i Julii do Grace College i pierwszych tajemniczych zdarzeniach, czuć napięcie, ale potem następuje chwila wyciszenia, beztroski, a nasza bohaterka dochodzi nawet do wniosku, że dolina może być jednak bezpiecznym miejscem dla niej i jej brata. Niektórzy pewnie uznają to za wadę, ale według mnie był to celowy zabieg, bo gdy sytuacja na powrót staje się niebezpieczna, odczuwa się to o wiele mocniej.

Narracja w powieści jest trzecioosobowa, i mimo że największy nacisk położony jest na postać Julii, nie wiemy wszystkiego (albo raczej prawie niczego) o jej przeszłości, poznajemy jej tajemnice stopniowo. Pozostali bohaterowie – Robert, Benjamin, David, Chris, Alex, Katie, Rose, Debora, są naprawdę dobrze przedstawieni. Każdy z nich ma jakiś charakter i chyba nie ma osoby, która nie wzbudza żadnych odczuć. Poza tym wydaje się też, że każdy z nich ma jakąś swoją tajemnicę... mam nadzieję, że poznamy je w kolejnych częściach.

W „Grze” niestety znajdzie się także kilka minusów. Pierwszy, a zarazem największy, to fakt, że autorka użyła w swojej powieści kilku angielskich zwrotów, a więc za nią także polski tłumacz pozostawił je w naszym przekładzie. Stwierdzenia typu „good guy”, „everybody's darling” strasznie irytują, zwłaszcza, że przewijają się dość często.

Momentami autorka opisywała wszystko w strasznie zawiły sposób, tak, że musiałam kilka razy przeczytać dany fragment, aby go zrozumieć. Na szczęście jednak nie było tak często, a po pewnym czasie można się już było przyzwyczaić do takiego sposobu pisania.

Sama fabuła i końcówka powieści w pełni mnie usatysfakcjonowały, zwłaszcza, że nie miałam żadnych przypuszczeń co do tego, jak wszystko się potoczy i o co będzie w całej książce chodziło. Pod koniec otrzymujemy wyjaśnienie dwóch najbardziej frapujących spraw – dowiadujemy się, kto jest mordercą, a także czegoś więcej o przeszłości Julii i Roberta. Dodam też, że oba wyjaśnienia mnie zaskoczyły. Wydaje się więc, że przeczytanie Epilogu jest tylko formalnością, takim spokojnym zakończeniem akcji, nie wnoszącym niczego nowego do fabuły... a jednak, wnosi i to sporo. Autorka pozostawiła sobie otwartą furtkę dla drugiej części, a we mnie niedosyt i chęć jej przeczytania, zwłaszcza, że jeszcze kilka innych tajemnic pozostało niewyjaśnionych.

„Gra” to obiecujący początek serii i liczę na to, że jej kolejne części będą jeszcze lepsze. Co prawda znalazłam kilka minusów, ale czytało mi się ją naprawdę dobrze i przez cały czas byłam ciekawa tego, jak się to wszystko skończy. Dlatego wszystkich tych, którzy szukają podobnych wrażeń, zachęcam do sięgnięcia po tę książkę.

„Gra” Krystyny Kuhn to pierwsza część serii thrillerów dla młodzieży „Dolina”. Książka zapowiadała się naprawdę obiecująco – przyciągająca wzrok okładka, intrygujący opis i informacja, że za granicą jest prawdziwym bestsellerem sprawiły, że sięgnęłam po nią bez wahania, zastanawiając się nad tym, czy obietnice te okażą się być bez pokrycia.

Julia i Robert Frost przybywają...