Książka jest całkiem ok. Szybko się ją czyta.

Książka jest całkiem ok. Szybko się ją czyta.

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Książka jest napisana w sposób bardzo nużący, opisy często się powtarzają. Język użyty w książce jest dość nieprzyjemny, angielskie wstawkie irytujące, a większości bohaterów nie da się lubić. Fabuła przez większość książki też nie porywa. Myślę, że historia miała potencjał ale absolutnie nie został on wykorzystany.

Książka jest napisana w sposób bardzo nużący, opisy często się powtarzają. Język użyty w książce jest dość nieprzyjemny, angielskie wstawkie irytujące, a większości bohaterów nie da się lubić. Fabuła przez większość książki też nie porywa. Myślę, że historia miała potencjał ale absolutnie nie został on wykorzystany.

Doskonała książka! Bardzo bardzo polecam :)

Doskonała książka! Bardzo bardzo polecam :)

Przez większość historii nie wiadomo, o co chodzi. Dlaczego Julia i Robert muszą tak uciekać, jaką mają tajemnicę. Trochę nudna była przez pierwszą połowę, potem zaczęła się trochę rozwijać. Na koniec coś się dowiadujemy! Byłam pewna, że chodzi o to, że mają jakieś super mocne, ale nie. Po prostu okropna przeszłość. Cóż...dam szansę drugiej części.

Przez większość historii nie wiadomo, o co chodzi. Dlaczego Julia i Robert muszą tak uciekać, jaką mają tajemnicę. Trochę nudna była przez pierwszą połowę, potem zaczęła się trochę rozwijać. Na koniec coś się dowiadujemy! Byłam pewna, że chodzi o to, że mają jakieś super mocne, ale nie. Po prostu okropna przeszłość. Cóż...dam szansę drugiej części.

„A jednak się łudziła. Nie da się tak po prostu zostawić za sobą przeszłości, zatrzasnąć za nią drzwi, choćby nie wiadomo jak się chciało. Kiedyś powróci i otworzy je z całej siły”

Gdy już odkryłam w bibliotece specjalnie wydzieloną półkę z literaturą grozy, na blogu będzie pojawiać się więcej ciekawych recenzji, bo ten gatunek szczególnie lubię. Jedną z pierwszych książek, jaka mi wpadła w ręce jest „Gra” Krystyny Kuhn. Opis mnie bardzo zaciekawił, więc bez wahania się na nią zdecydowałam. Ta książka stanowi początek trzytomowej serii thrillerów dla młodzieży.

„Prawda jest tak nieskończona i niepojęta jak wszystko inne”

Julia ze swoim bratem Robertem rozpoczyna naukę w Grace College w Górach Skalistych. Już podczas, gdy jedzie tam po raz pierwszy, opisywane są widoki rodem z horroru. Grace College to uczelnia położona na odludziu. W kampusie studenci muszą zaopatrywać się we wszystko, co im do życia niezbędne, a najbliższe miasto jest położone w znacznej odległości od kampusu. Budynek college'u jest położony naprzeciwko skalnego wzniesienia o trzech szczytach zwanego Ghost oraz w niedalekim sąsiedztwie jeziora Lake Mirror. Czego się spodziewać po tym miejscu, w którym widoki od samego początku przejmują strachem?

„Nie czujesz tego? Wszyscy się zmieniamy w tym miejscu. Ta dolina cos z nami wyczynia. Zanim tu przyjechałem, byłem innym człowiekiem. Myślałem naiwnie, że wszystko mi się uda. Po prostu wszystko. z czasem zrozumiałem: tu zostawiasz przeszłość za sobą i stajesz się tym, kim jesteś naprawdę, do głosu dochodzi to, co drzemie w tobie gdzieś głęboko.”


Na początku język autorki mnie nieco drażnił, bo wydawało się, że jest odrobinę chaotyczny. Pełno jest niedopowiedzeń. Denerwowały mnie też potoczne wyrażenia w języku bohaterów. Z czasem jednak nie tylko się przyzwyczaiłam, ale zachwyciłam się tymi nastrojowymi opisami, które moim zdaniem idealnie oddawały magię miejsca akcji.

„Wprawdzie nie był to najciemniejszy mrok, w jaki się wpatrywała, ale zarazem najpiękniejsze gwiaździste niebo, jakie kiedykolwiek widziała. Góry odbijały się nietkniętym wiatrem w lustrze wody nocnego jeziora polodowcowego. Księżyc stał w nowiu, a gwiazdy błyszczały jak maleńkie diamenty w kompletnej czerni.”


Od samego początku trudno mi było ocenić główną bohaterkę. Ani jej nie polubiłam ani nie znienawidziłam. Autorka niewiele też odsłania przez nami jeśli chodzi o jej przeszłość. Raptem pojedyncze urywki, z których niewiele wynika, ale wzmagają one naszą ciekawość. Julia skrywa tajemnicę, której rozwiązanie miałam nadzieję poznać w dalszej części książki.

Interesującą postacią jest też jej brat Robert. Po pewnej nocy, kiedy to zaczął przeraźliwie krzyczeć bez żadnego wyraźnego powodu, zyskuje wśród innych studentów opinię dziwaka. Robert ma problemy, o których wie tylko jego siostra, ale niewiele w tej kwestii zostaje nam zdradzone. Wydaje się, że ten chłopak widzi więcej niż inni, przewiduje różne zdarzenia, przez co wydaje się odrobinę straszny.

Początek wszystkich niezwykłych wydarzeń następuje, gdy Julia dostaje SMSa od nieznanego nadawcy z zaproszeniem na otrzęsiny. Dlaczego tylko ona dostaje to zaproszenie SMSem, gdy cała reszta otrzymuje meile? Kim jest tajemniczy Loa.loa? Jak skończą się te otrzęsiny? Co jeszcze przytrafi się studentom w tym przejmującym grozą miejscu, w którym nawet przyroda daje im dziwne znaki?

Po przeczytaniu początku byłam nieco rozczarowana, bo zapowiadało się, że będzie to typowa młodzieżówka, a thrillera i nastroju grozy było w nim tyle co nic. Jednak z czasem książka zaczynała mi się coraz bardziej podobać. Tak, że potem już miałam problem z jej odłożeniem, gdy czas nie pozwalał już na czytanie. Ta powieść jest dokładnie taką, na jaką miałam ochotę już od dawna. Gdy tylko będę miała możliwość, sięgnę po drugą część, bo zakończenie pierwszego tomu pozostawia niedosyt.

„A jednak się łudziła. Nie da się tak po prostu zostawić za sobą przeszłości, zatrzasnąć za nią drzwi, choćby nie wiadomo jak się chciało. Kiedyś powróci i otworzy je z całej siły”

Gdy już odkryłam w bibliotece specjalnie wydzieloną półkę z literaturą grozy, na blogu będzie pojawiać się więcej ciekawych recenzji, bo ten gatunek szczególnie lubię. Jedną z pierwszych...

Kupiłam ją w dziale z książkami w promocji. I mimo, że do nastolatki jest mi już daleeeeko, całkiem mi się spodobała. Może dialogi czy postaci nie są zbyt błyskotliwe, ale szybko przez nią przebrnęłam.

Kupiłam ją w dziale z książkami w promocji. I mimo, że do nastolatki jest mi już daleeeeko, całkiem mi się spodobała. Może dialogi czy postaci nie są zbyt błyskotliwe, ale szybko przez nią przebrnęłam.

"Gra" Krystyny Kuhn to dla mnie książka mająca dobre, ale i kilka słabych stron. Fabuła pierwszego tomu serii Dolina skupia się na rodzeństwie - Julii i Robercie, którzy tydzień po rozpoczęciu roku akademickiego przyjeżdżają do elitarnego college'u położonego właśnie w dolinie Gór Skalistych, gdzie mają rozpocząć nowe życie.

Od początku widać, że nastolatkowie skrywają jakąś tajemnicę. Mimo że nie ma tu narracji pierwszoosobowej, autorka zapewnia nam wgląd w przemyślenia bohaterów. Rodzeństwo nie powinno nikomu ufać. Rodzeństwo nie powinno się czuć bezpiecznie. Julia cały czas ogląda się przez ramię. Można wręcz pomyśleć, że ma obsesję. A może to nie obsesja? Studenci szepczą za jej plecami. Ich opóźnione przybycie do college'u to nie jedyny temat do plotek. A gdy podczas imprezy integracyjnej Robert staje się jedynym świadkiem rzekomego skoku ze skały nikomu nieznanej niebieskowłosej dziewczyny, nawet siostra zaczyna wątpić w jego słowa.

Nawiązania do tajemnicy bohaterów, choć nie stanowi ona głównego tematu książki, przewijają się przez cały tekst, co początkowo bywa kłopotliwe i wybija czytelnika z rytmu. Trzeba być uważnym, bo czasem kolejne zdanie niespodziewanie odwołuje się do przeszłości bohaterów. Takie fragmenty pojawiają się nagle i równie szybko znikają, jednak z czasem można się do tego przyzwyczaić.

To, co najbardziej przeszkadzało mi w tej książce, to chyba jej nieokreśloność. Ok, jest jezioro zdające się być istną anomalią. Jednak mając na uwadze pewne wydarzenia z college'u czytelnik właściwie do samego końca nie wie, jakiego rodzaju rozwiązania zagadki ma się spodziewać. Autorka podsuwa czytelnikom na tyle dziwne tropy i wprowadza tak tajemniczy klimat, że nie sposób przewidzieć, czy za przedstawionymi wydarzeniami stoją siły paranormalne, czy może wszystko da się racjonalnie wytłumaczyć.

Choć zakończenie trochę mnie rozczarowało, ostatecznie miło spędziłem przy tej książce czas. Z łatwością odnalazłem się w towarzystwie wykreowanych przez autorkę bohaterów. Nie zabrakło też odpowiedniego dla thrillera młodzieżowego klimatu, zagadki do rozwiązania, a nawet podejrzeń padających na wszystkich wokół. Dodatkowo nieoczekiwanie pojawił się nowy - i jeśli się nie mylę, główny dla całej serii - wątek, który intryguje bardziej od głównej zagadki z "Gry" i stanowi doskonały punkt wyjścia dla kolejnych tomów. To dobra książka, którą według mnie najbardziej docenią osoby niemające zbyt dużego porównania.

"Gra" Krystyny Kuhn to dla mnie książka mająca dobre, ale i kilka słabych stron. Fabuła pierwszego tomu serii Dolina skupia się na rodzeństwie - Julii i Robercie, którzy tydzień po rozpoczęciu roku akademickiego przyjeżdżają do elitarnego college'u położonego właśnie w dolinie Gór Skalistych, gdzie mają rozpocząć nowe życie.

Od początku widać, że nastolatkowie skrywają...

Mogłoby trzymać nieco bardziej w napięciu:)

Mogłoby trzymać nieco bardziej w napięciu:)

spodziewałam się trochę innego zakończenia, ale i tak książka całkiem dobra (no może oprócz tych wtrąceń po angielsku)

spodziewałam się trochę innego zakończenia, ale i tak książka całkiem dobra (no może oprócz tych wtrąceń po angielsku)